Τα χρόνια περνούν, οι μνήμες στις καρδιές των απλών ανθρώπων παραμένουν άσβεστες.
Ούτε λίγα ούτε πολλά, είκοσι τέσσερα χρόνια πέρασαν από την ημέρα του θανάτου του.
Για πολλούς φίλους, οπαδούς και ορκισμένους εχθρούς του, ζει ανάμεσα μας, με αντιδιαμετρικές αναφορές, κρίσεις, επικρίσεις και σχολιασμούς.
Για τους απλούς ανθρώπους παραμένει ο άνθρωπος τους, ο πολιτικός που μαζί τους δέθηκε και αυτοί απλόχερα του πρόσφεραν την αγάπη, τον σεβασμό και την εκτίμηση τους.
Το πίστεψαν, γιατί και αυτός πίστευε στις δυνατότητες του Λαού και της χώρας.
Τον πίστεψαν γιατί τους έβγαλε από την αφάνεια και το σκοτάδι, τον πίστεψαν γιατί έσπασε τα δεσμά που τους είχε αλυσοδεμένους η Δεξιά, με όλες της της μορφές και με όλα της τα παρακλάδια.
Τον πίστεψαν όταν έλεγε πως η χώρα έχει ανάγκη μια άλλη πολιτική, πίστεψαν στο όραμα το δικό του, που ενδόμυχα ήταν και δικό τους όνειρο, πίστεψε ο κόσμος πως είναι δυνατή η ΑΛΛΑΓΗ και στρατεύτηκε ο Λαός για την υλοποίηση του οράματος.
Τον πίστεψε ο Λαός όταν έλεγε, πως δεν είναι μονόδρομος η διακυβέρνηση της χώρας από την ΔΕΞΙΑ, με όποιο όνομα και αν εμφανιζόταν.
Πέρασαν τα χρόνια, η χώρα βίωσε και βιώνει πρωτόγνωρες και δύσκολες καταστάσεις και στην όποια ψύχραιμη και αντικειμενική προσπάθεια αξιολόγησης των πολιτικών επιλογών των κατά καιρούς κυβερνώντων, γίνεσαι δέκτης της άποψης,
«αν ζούσε ο Ανδρέας δεν θα υπήρχαν αυτές οι εξελίξεις».
Στην πραγματική ή την δήθεν χρεωκοπία της χώρας δεν θα είχαμε οδηγηθεί στην αναγκαστική πτωχοποίηση και αποικιακή εξάρτηση από τους δήθεν εταίρους μας.
Στην σημερινή περίοδο των μεγάλων γεωπολιτικών εξελίξεων δεν θα είμασταν ουραγοί και επαίτες της δήθεν υποστήριξης μας από τους κατ’ όνομα συμμάχους.
Ίσως ο καλύτερος γνώστης, στην εποχή του, όλων των γεωπολιτικών δεδομένων και αντικρουόμενων συμφερόντων, μπορούσε, είχε τις γνώσεις και τις δυνατότητες χάραξης πολιτικής για την προστασία των Εθνικών συμφερόντων.
Με εξαίρεση τους κατ’ εντολή άλλων δημοσιολογούντες και υπηρέτες ιδιοτελών συμφερόντων, ο λαός, ο απλός άνθρωπος, με λόγια βαθιά ανθρώπινα εκφράζει την αγωνία του με μια μόνο φράση,
«μόνο ο Ανδρέας μπορούσε να αντιμετωπίσει τις υπερφίαλες απαιτήσεις των Τούρκων».
Μόνο αυτός λένε, μπορούσε να διαμορφώσει μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική για την προάσπιση των Εθνικών συμφερόντων, εκμεταλλευόμενος τα αντικρουόμενα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.
Το πολιτικό κενό που άφησε η απώλεια του παραμένει, δεν είναι σχήμα λόγου και τα χρόνια που πέρασαν και δυστυχώς και τα χρόνια που έρχονται, δεν είναι ικανά να το καλύψουν.
Το πολιτικό προσωπικό της χώρας, κάθε μέρα και σε κάθε πρόβλημα που εμφανίζεται, δείχνει την μικρότητα του και τις αδυναμίες του.
Μικροί και άβουλοι χάνονται στην προσπάθεια μικρό-ιδιοτελών εξυπηρετήσεων και ανούσιων επικοινωνιακών αντιπαραθέσεων.
Ανίκανοι να ξεχωρίσουν το «μείζον» από το «έλαττον», διαγκωνίζονται για την διατήρηση ή κατάκτηση της εξουσίας (λέγε με Κυβέρνηση), ευτελίζοντας και τους θεσμούς και την πολιτική.
Η σημερινή οικονομική και πολιτική κρίση, μεγενθύνει το κενό της απώλειας του και για αυτό οι αναφορές στην πολιτική του λειτουργία, την οξύνοια του, τις ικανότητες του πολλαπλασιάζονται.
Αυτές οι αναφορές του απλού κόσμου, ενοχλούν και αυτός είναι ο λόγος που οι διάφοροι χρυσοπληρωμένοι κονδυλοφόροι, μετά μανίας τον βρίζουν και προσπαθούν να πείσουν, πως αυτός και το ΠΑΣΟΚ είναι υπεύθυνοι για όλα τα δεινά του τόπου.
Δεν έχουν καταλάβει και δεν θέλουν να καταλάβουν, πως ο Ανδρέας δεν είχε ανάγκη πληρωμένων αγιογράφων, δεν ασχολήθηκε με την υστεροφημία του, όπως κάποιοι άλλοι δήθεν μεγάλοι πολιτικοί και ηγέτες.
Ήταν βέβαιος, πως η αντικειμενική ιστορία όταν θα γράφει, θα τον κατατάξει στους μεγάλους ηγέτες και πολιτικούς που είχε αυτή η χώρα.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
Ρόδος 26/6/2020
ΥΣΤ. Ήταν μεγάλη τιμή για εμένα το γεγονός ότι ορκίστηκα μετά τον θάνατο του σαν βουλευτής στη θέση του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
