1915. Γενοκτονία των Αρμενίων.
Χρόνια μετά, η Ανζέλ Κουρτιάν, ζώντας πια στην Ελλάδα, αφηγείται το οδοιπορικό του διωγμού της οικογένειάς της και ολόκληρου του έθνους της.
Η μάνα-μοδίστρα. Οι δυο της αδελφές.
Τα πρώτα ευτυχισμένα χρόνια.
Και ύστερα βιώνουν τις συνέπειες της διαταγής εξολόθρευσης των Αρμενίων.
Γίνονται αυτόπτες μάρτυρες της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Ένα οδοιπορικό από την Προύσα ως τη Σμύρνη…
Και από εκεί στην Κρήτη και την Κοκκινιά.
Ο πόλεμος και η προσφυγιά καταγράφονται μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, της μικρής Ανζέλ.
Με τον φόβο και τον θάνατο…
Με τα γέλια και τις χαρές…
Με τις μουσικές και τα τραγούδια που σημάδεψαν τη ζωή της.
«Έκανα κρυφά-κρυφά τον σταυρό μου. “Παναγιά μου, σε τι φταίξαμε; Σώσον Κύριε τον λαό σου” έλεγα από μέσα μου. Αν ήταν δυνατόν να αναφτούν καντήλια για όσους πέθαναν στο δρόμο, θα είχε φωτίσει η νύχτα και θα ’χε γίνει μέρα».
Τα τετράδια της Ανζέλ Κουρτιάν.
Μια αληθινή ιστορία. Μια συγκλονιστική μαρτυρία.
Η Ανζέλ Κουρτιάν θυμάται τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή της…
Μέσα από τα μάτια της βλέπουμε την ιστορία του Αρμενικού λαού και του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας.
Όπως τα έζησε η ίδια… Όπως τα βίωσε ένα μικρό παιδί.
Όπως τα έγραψε αργότερα, στα μαθητικά τετράδια των εγγονιών της…
