Η Μαριέττα Φιλιππάκου έχει συνδέσει το όνομά της με το δωδεκανησιακό ποδόσφαιρο, ανεβάζοντας πολύ ψηλά τον πήχη. Η αγάπη της για το ποδόσφαιρο την έκανε την πρώτη γυναίκα διαιτητή στα Δωδεκάνησα που αξιολογήθηκε στους πίνακες της 4ης κατηγορίας, καταξιώνοντάς την σε έναν κυρίως ανδροκρατούμενο χώρο και προσθέτοντας παράλληλα το δικό της λιθαράκι στην ποιοτική αναβάθμιση των Δωδεκανήσιων διαιτητών.
Το «βάπτισμα του πυρός» για την Μαριέττα Φιλιππάκου ως διαιτητή έγινε το 2012 και φέτος, πέντε χρόνια πετά, αποφάσισε να… κρεμάσει την σφυρίχτρα λόγω των αυξημένων επαγγελματικών της υποχρεώσεων, όμως εξακολουθεί να πρωταγωνιστεί στα γήπεδα ως παίκτρια του ΑΣΤΙΡ.
Στην συνέντευξή της σήμερα στην «δ», αναφέρεται στο πώς κατάφερε να καταξιωθεί σε έναν κυρίως ανδροκρατούμενο χώρο, στις δυσκολίες που συνάντησε αλλά και στην αντιμετώπιση των ανδρών συναδέλφων της και των φιλάθλων μέσα στο γήπεδο.
Μιλά για το γυναικείο ποδόσφαιρο, ξεχωρίζει την πιο σημαντική εμπειρία της ως διαιτητής και δεν αποκλείει το ενδεχόμενο βήμα της να είναι αυτό της… προπονήτριας!
• Σε ποια ηλικία συνειδητοποιήσατε την αγάπη σας για το ποδόσφαιρο;
Από πολύ μικρή ηλικία είχα κλίση στον αθλητισμό. Οι γονείς μου με θυμούνται να τρέχω συνεχώς, να παίζω μπάλα, να σκαρφαλώνω… Ετσι λοιπόν με έγραψαν στον στίβο, όπου έκανα για οκτώ χρόνια πρωταθλητισμό. Στα 17 μου σταμάτησα τον στίβο και ξεκίνησα το ποδόσφαιρο, στην μοναδική ομάδα που υπήρχε εκείνη την περίοδο, στον Σταυρό Καλυθιών. Την επόμενη χρονιά, πέρασα στο Πανεπιστήμιο Φυσικής Αγωγής της Αθήνας, και έτσι συνέχισα την ποδοσφαιρική μου καριέρα εκεί στην ομάδα της ΑΕ Αίγινας, στην Α’ Εθνική Κατηγορία με συμμετοχή στο Champions League.
• Μικρή ήσασταν αυτό που λέμε «αγοροκόριτσο», παίζοντας ποδόσφαιρο στις αλάνες με τα αγόρια;
Μπορώ να πω ότι πιο πολύ έπαιζα με αγόρια παρά με κορίτσια και ο όρος «αγοροκόριτσο» μου ταίριαζε σε έναν βαθμό, όμως ο χαρακτηρισμός αυτός θεωρώ ότι είναι παρεξηγημένος γιατί στον αθλητισμό δεν πρέπει να γίνονται διακρίσεις.
• Οι γονείς σας τι άποψη είχαν γι αυτό;
Οι γονείς μου ήταν και είναι άνθρωποι που αγαπούν τον αθλητισμό σε όλες του τις εκδοχές. Μόνο θετικά βλέπουν την ενασχόλησή μου με τον στίβο, το ποδόσφαιρο και την διαιτησία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο πατέρας μου, που σε κάθε προπόνησή μου βρισκόταν στο γήπεδο, περιμένοντας να τελειώσω αλλά και η μητέρα μου που φρόντιζε πολύ την διατροφή μου.
• Τι είναι πιο συναρπαστικό, να σφυρίζεις ή να κλωτσάς την μπάλα;
Πιο συναρπαστικό είναι σαφώς να κλωτσάς την μπάλα… Είναι όμως ενδιαφέρον και έζησα την εμπειρία, να διευθύνω αγώνες του αθλήματος που αγαπώ, ως διαιτητής. Και τα δύο έχουν την ιδιαιτερότητα αλλά και την ομορφιά τους και είμαι πολύ χαρούμενη που γνώρισα το ποδόσφαιρο και από τις δύο του πλευρές. Υπάρχει και μια τρίτη πλευρά, αυτή του προπονητή που δεν την έχω ζήσει ακόμα!! Ποτέ δεν ξέρεις…
• Παρά το νεαρό της ηλικίας σας έχετε σφυρίξει στην Δ΄Εθνική Κατηγορία, στον ημιτελικό κυπέλλου γυναικών Ελλάδος αλλά και σε κρίσιμα παιχνίδια στο τοπικό πρωτάθλημα, ενώ έχετε συμμετάσχει και σε τουρνουά στο εξωτερικό. Ποια παιχνίδια θυμάστε πιο έντονα;
Εχω σφυρίξει σημαντικά παιχνίδια στο τοπικό πρωτάθλημα καθώς και τον ημιτελικό κυπέλλου γυναικών, όμως η συμμετοχή μου στο Διεθνές Τουρνουά Ποδοσφαίρου στην Σουηδία υπό την αιγίδα της FIFA ήταν η πιο συναρπαστική εμπειρία διότι σε αυτό συμμετείχαν κορυφαίοι σύλλογοι όπως η Barcelona και η Juventus. Μάλιστα σε αυτό το τουρνουά είχα την τιμή να σφυρίξω τον μικρό τελικό αγοριών ηλικίας 14-15 ετών.
• Οι άνδρες συνάδελφοί σας, σε έναν καθαρά ανδροκρατούμενο χώρο, σας αποδέχθηκαν ως ίση προς ίσους;
Στην αρχή υπήρχε μια δυσπιστία στο πρόσωπό μου επειδή είμαι γυναίκα. Όμως στην πορεία, όσο διαπίστωναν πως είχα ικανότητες όπως και οι άνδρες, με αντιμετώπιζαν σε σεβασμό και μπορώ να πω, πολύ καλύτερα απ΄ότι τους άνδρες συναδέλφους μου. Μέσα από αυτό κατάλαβα πως προκατάληψη υπάρχει στον αθλητισμό όμως στην πράξη μπορεί να εξαλειφθεί κάθε δυσπιστία.
• Οι οπαδοί;
Το ίδιο συμβαίνει και με τους οπαδούς. Πρέπει να κερδίσεις και να ξεπεράσεις την κρίση που έχει για την ομάδα του ο οπαδός
• Εχετε δεχθεί σεξιστικές επιθέσεις στα γήπεδα;
Εχω δεχθεί σεξιστικές επιθέσεις από ελάχιστους ποδοσφαιριστές αλλά θεωρώ πως είναι πρώτη σκέψη και η πρώτη αντίδραση, πάνω στα νεύρα των ποδοσφαιριστών. Οπότε όταν έχουν μια γυναίκα απέναντί τους, η πρώτη σκέψη ήταν για παράδειγμα «τράβα βάλε κανένα πλυντήριο…» και τα άλλα γνωστά κλισέ.
• Πάντως πρέπει μια γυναίκα να έχει πολύ γερό στομάχι για να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο σε αυτό το επίπεδο, ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται σε εμάς που είμαστε εκτός χώρου.
Για την διαιτησία, θα συμφωνήσω πως χρειάζεται γερό στομάχι. Για μια γυναίκα όμως, νομίζω ότι είναι πιο εύκολο απ΄ότι για έναν άνδρα γιατί οι γυναίκες από την φύση μας έχουμε περισσότερη υπομονή, πόσω μάλλον όταν κάνουμε κάτι που αγαπάμε.
• Γιατί αποφασίσατε να σταματήσετε την καριέρα σας ως διαιτητής;
Την διαιτησία την σταμάτησα λόγω των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων. Διατηρώ τουριστική επιχείρηση και το αποτέλεσμα είναι να μην μπορώ να αντεπεξέλθω στις δύσκολες υποχρεώσεις της διαιτησίας.
• Σας λείπει;
Δεν μπορώ να πω ότι μου λείπει γιατί έχει κλείσει οριστικά ο κύκλος της διαιτησίας για εμένα.
• Ως παίκτρια πλέον στα γήπεδα, «λειτουργείτε» και ως διαιτητής, εντοπίζοντας ενδεχομένως λάθη ή παραλείψεις στη διαιτησία ή επικεντρώνεστε αποκλειστικά στο παιχνίδι;
Όπως είπα έκλεισε για μένα ο κύκλος της διαιτησίας και πλέον είμαι ξανά στο γήπεδο ως παίκτρια. Δεν μπορώ να αφήσω απαρατήρητο όμως κάποιο λάθος που θα εντοπίσω από έναν πρώην συνάδελφο διαιτητή, τη στιγμή που βρίσκομαι στο γήπεδο. Δείχνω ωστόο επιείκεια γιατί γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι να είσαι διαιτητής
• Το γυναικείο ποδόσφαιρο πάντως φαίνεται να κερδίζει συνεχώς έδαφος στην Ελλάδα, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, ωστόσο σε σχέση με το εξωτερικό μάλλον είμαστε σε νηπιακό ακόμα επίπεδο. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Στο εξωτερικό, δεν υπάρχει προκατάληψη γύρω από το γυναικείο ποδόσφαιρο, είναι επίσης επαγγελματικό το επίπεδο και με αρκετά μεγάλη προβολή. Στην Ελλάδα, σαφώς υπάρχει μια μικρή εξέλιξη όμως δεν υπάρχει ικανοποιητική βοήθεια από τους αρμόδιους φορείς, αρκεί να σας πω ότι τα κορίτσια δεν έχουν βασικά πράγματα όπως ρούχα, παπούτσια και να αναγκάζονται να τα προμηθεύονται μόνα τους. Όλα ξεκινούν από την κατάσταση που υπάρχει γενικά στο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, που είναι σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο απ΄ότι στο εξωτερικό.
• Ποιος είναι ο στόχος του ΑΣΤΙΡ για φέτος;
Η ομάδα του ΑΣΤΙΡ βρίσκεται στην Β΄Εθνική κατηγορία και βασικός μας στόχος είναι η παραμονή σε αυτή την κατηγορία. Ενας ακόμα στόχος είναι να παίξουμε ωραίο ποδόσφαιρο καθώς υπάρχουν αρκετά νέα κορίτσια τα οποία θα πλαισιώσουν τις πιο έμπειρες παίκτριες της ομάδας. Πέρυσι καταφέραμε τον στόχο μας και ευελπιστούμε να το κάνουμε και φέτος.
• Ο δικός σας προσωπικός στόχος ποιος είναι;
Προσωπικός μου στόχος είναι να είμαι υγιής ώστε να προσφέρω ο,τι καλύτερο μπορώ στο δύσκολο έργο που έχει η ομάδα μας.
