Να μη γίνει κατηγορία σε βάρος ενός κατοίκου Ρόδου και μίας κατοίκου Ολλανδίας για απάτη από κοινού και κατ’ εξακολούθηση από υπαίτιους, που ενεργούν κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια και το συνολικό περιουσιακό όφελος και η αντίστοιχη προξενηθείσα ζημία υπερβαίνουν το ποσό των 30.000 ευρώ, αποφάσισε το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Ρόδου.
Η υπόθεση πήρε το δρόμο της δικαιοσύνης μετά από έγκληση που υπέβαλε το έτος 2013 μία 81χρονη τότε κάτοικος Παστίδας. Συγκεκριμένα, η εγκαλούσα είχε στην αποκλειστική κυριότητά της ένα ακίνητο στην περιοχή της Παστίδας εμβαδού 8.102 τ.μ. Από την έκταση αυτή αποσπάστηκαν τέσσερα διακεκριμένα και αυτοτελή τμήματα, τα οποία αποτέλεσαν αυτοτελείς και ανεξάρτητες κτηματικές μερίδες με υπαγωγή στις διατάξεις της καθέτου ιδιοκτησίας.
Το 2007 η 81χρονη οικοπεδούχος ανέθεσε σε κατασκευαστική εταιρεία με έδρα τη Ρόδο της οποίας νόμιμοι εκπρόσωποι ήταν οι δύο κατηγορούμενοι, ως εργολάβοι την ανέγερση και κατασκευή με δαπάνες της εταιρείας 12 διώροφων κατοικιών κατά το σύστημα της αντιπαροχής στο ακίνητό της και ειδικότερα 3 κατοικιών σε κάθε αυτοτελές τμήμα. Μεταξύ των ανωτέρω συμφωνήθηκε ρητώς ότι η οικοπεδούχος θα ελάμβανε αποπερατωμένες 4 κατοικίες μία σε κάθε αυτοτελές τμήμα ενώ η εργολήπτρια εταιρεία θα ελάμβανε τις υπόλοιπες 8 κατοικίες ως εργολαβικό αντάλλαγμα. Επιπλέον, συμφωνήθηκε μεταξύ τους ότι όλες οι ασφαλιστικές εισφορές του ΙΚΑ θα βαρύνουν την εργολήπτρια εταιρεία.
Αρχικώς, και στα 4 οικοδομικά έργα απογράφηκε αρχικά ως υπεύθυνη των έργων και υπόχρεη καταβολής των ασφαλιστικών εισφορών αποκλειστικά η οικοπεδούχος. Από τις κατοικίες που συνιστούσαν το εργολαβικό αντάλλαγμα πουλήθηκαν όλες καθ’ υπόδειξη της εργολήπτριας εταιρείας εκτός από μία η οποία δεν ανεγέρθηκε καν. Από την άλλη πλευρά, από τις 4 κατοικίες που συμφωνήθηκε να παραμείνουν στην κυριότητα της εγκαλούσας κατασκευάστηκαν οι 3 οι οποίες πουλήθηκαν από αυτήν σε τρίτα πρόσωπα.
Τελικώς, η όλη συμβατική σχέση δεν εξελίχθηκε ομαλά, καθώς τον Απρίλιο του έτους 2013 η οικοπεδούχος απέστειλε εξώδικο στην εργολήπτρια εταιρεία διαμαρτυρόμενη αφενός για την καθυστέρηση κατασκευής της τέταρτης οικοδομής ιδιοκτησίας της και αφετέρου για την μη καταβολή προς το ΙΚΑ των ασφαλιστικών εισφορών, οι οποίες μαζί με τις προσαυξήσεις ανέρχονταν πλέον και για τα τέσσερα οικοδομικά έργα στο συνολικό ποσό των 107.561,36 ευρώ. Να σημειωθεί δε ότι είχαν συνταχθεί σε βάρος της οικοπεδούχου και για τα τέσσερα οικοδομικά έργα 42 συνολικά πράξεις επιβολής ασφαλιστικών εισφορών για παρασχεθείσα από εργατοτεχνίτες εργασία κατά το χρονικό διάστημα από 01-09-2008 έως 31-12-2012. Να σημειωθεί δε ότι σύμφωνα με την εγκαλούσα μόλις τον Οκτώβριο του 2012 προσκομίστηκε στο ΙΚΑ από την εταιρεία το μεταξύ τους συναφθέν από το έτος 2007 εργολαβικό συμβόλαιο.
Η εγκαλούσα υποστήριξε ότι οι κατηγορούμενοι δολίως αποσιώπησαν από τους υπαλλήλους του ΙΚΑ το γεγονός ότι η εκπροσωπούμενη από αυτούς εταιρεία ήταν εργολήπτρια των συγκεκριμένων οικοδομικών έργων με το σύστημα της αντιπαροχής, με αποτέλεσμα να απογραφεί στο ΙΚΑ ως υπεύθυνη των έργων αποκλειστικά η ίδια και όλες οι καταλογιστικές πράξεις επιβολής εισφορών να συνταχθούν σε βάρος της.
Το Δικαστικό συμβούλιο ωστόσο επεσήμανε ότι σύμφωνα με το νόμο σε περίπτωση οικοδομικών έργων με το σύστημα της αντιπαροχής, ως εργοδότης θεωρείται τόσο ο κύριος του έργου όσο και εκείνος που έχει αναλάβει τις οικοδομικές εργασίες και έχει συνάψει την εργασιακή σύμβαση με τους εργαζόμενους στο οικοδομικό έργο με αποτέλεσμα αμφότεροι να ευθύνονται αλληλεγγύως και εις ολόκληρο για την καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών ανεξαρτήτως της τυχόν υφιστάμενης μεταξύ τους συμφωνίας.
Επιπλέον, το Συμβούλιο επεσήμανε ότι και στις 7 συμβολαιογραφικές πράξεις, με τις οποίες μεταβιβάστηκαν από την οικοπεδούχο ισάριθμες κατοικίες σε υποδειχθέντα από την εργολήπτρια εταιρεία πρόσωπα, είχαν επισυναφθεί αποδεικτικά ασφαλιστικής ενημερότητας από το ΙΚΑ για την οικοπεδούχο από τα οποία προέκυπτε ευχερώς ότι η τελευταία είχε οφειλές προς το ΙΚΑ, τις οποίες είχε ρυθμίσει. Ακόμη, η οικοπεδούχος ουδέποτε ζήτησε ασφαλιστικές βεβαιώσεις ολοσχερούς εξόφλησης των εισφορών καθώς αρκούνταν σε ασφαλιστικές ενημερότητες μηνιαίος ισχύος.
Τέλος το Συμβούλιο έκρινε ότι πρόκειται για αθέτηση συμβατικής υποχρέωσης εκ μέρους των κατηγορουμένων και όχι για απάτη την οποία θα κρίνουν τα αστικά δικαστήρια μεταξύ των κατηγορουμένων και των κληρονόμων της εγκαλούσας καθώς αυτή απεβίωσε το έτος 2017.
Την υπόθεση χειρίστηκε ο δικηγόρος κ. Στέλιος Αλεξανδρής.
Δεν θα γίνει κατηγορία εις βάρος δύο ατόμων για κατ’ επάγγελμα απάτη
