Με το καλημέρα μας ξεκινάει η μέρα αλλά και η καλυνύχτα μας είναι δύσκολη στο νησί μας, την όμορφη Ρόδο μας τελικά.
Ξυπνάμε για δουλειά και η καθημερινότητά μας είναι δύσκολη παρόλο που η ομορφιά και η μαγεία του νησιού ευτυχώς πλέον δεν εναπόκειται στα ανθρώπινα αλλά στα θεϊκά, δηλαδή τον όμορφο ουρανό, τη θάλασσα και το εν γένει περιβάλλον του νησιού.
Πεζοδρόμια, δρόμοι, οικισμοί χωρίς επαρκή φωτισμό, ξερά δέντρα, πάρκα ανεκμετάλλευτα, απουσία ποδηλατοδρόμων, έλλειψη διαβάσεων, περιοχές με πλήρη εγκατάλειψη όπως πχ παλιό νοσοκομείο Ρόδου, καταυλισμός ΡΟΜ στην περιοχή Ζέφυρος και περιοχές στα διάφορα χωριά που έχουν αφεθεί, όπως στην περιοχή των Ευκαλύπτων στα Κολύμπια, ή η απουσία ταχυδρόμου στην περιοχή Αφάντου ή έστω ταχυδρομικών θυρίδων, η απουσία ονοματοδοσίας σε οδούς στις εκτός οικισμού στα χωριά κλπ.
Τελικά ένας δήμαρχος μπορεί να μην είναι ποτέ επαρκής μόνος γιατί το νησί μας αναπτύσσεται διαρκώς, ο πληθυσμός αυξάνεται συνεχώς. Συνεπώς και οι ανάγκες της καθημερινότητάς μας αυξάνονται και αυτές.
Προκειμένου λοιπόν να υπάρξει ισόρροπη ανάπτυξη στο νησί θα πρέπει ενδεχομένως οι διοικητικές λειτουργίες να μοιραστούν προκειμένου να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα.
Συνηθίζουμε όταν σκεφτόμαστε τη Ρόδο να έχουμε στο μυαλό μας το Καστέλλο ή τις πολυπληθείς παραλίες στο Ενυδρείο, όμως Ρόδος είναι και τ’ Αφάντου, ο Άγιος Ισίδωρος, τα Σιάννα, η Διμυλιά και οι υπόλοιπες 42 γεωγραφικές περιφέρειες όπως τις σοφά άλλωστε τις χώρισαν και οι Ιταλοί για να δημιουργήσουν το Κτηματολόγιο Ρόδου.
Φυσικά και τα προβλήματα που καλείται η δημοτική αρχή φαίνονται άλυτα και θα παραμείνουν αν η διοίκηση παραμείνει συγκεντρωτική στο πρόσωπο του εκάστοτε δημάρχου όποιος κι αν είναι αυτός και δεν ασκείται επιτελική διοίκηση από πολλά πρόσωπα που να θέλουν να βοηθήσουν και να γνωρίζουν τις αδυναμίες της κάθε περιοχής αλλά και τα δυνατά σημεία των περιοχών αυτών που χρειάζονται ανάδειξη. Αυτό ίσως να είναι νομοθετικό πρόβλημα και θα έπρεπε να διορθωθεί.
Για την παραλία στ’ Αφάντου για παράδειγμα που θεωρείται από τις ωραιότερες και καθαρότερες του νησιού κοντά στο κέντρο υπάρχει μία αίσθηση εγκατάλειψης ακόμα και των παραλιακών οικισμών που δεν υπάρχουν καν ταχυδρομικές διευθύνσεις σε αντιδιαστολή με την παραλία Τριαντών που όπου κι αν περάσει κάποιος διαπιστώνει ότι έχει γίνει ονοματοδοσία οδών.
Ίσως πάλι γι αυτό ζούμε κάθε φορά des avous στα δημοτικά δρώμενα και βρίσκεται μια ολόκληρη κοινωνία σε υποτίμηση. Ένας δήμαρχος πλέον δεν είναι αρκετός για ένα τόσο μεγάλο νησί με τόσες ανάγκες.
Ελένη Ν. Καραγιάννη
Αθλήτρια Τριάθλου
