• Το Συμβούλιο της Επικρατείας «διέγραψε» πρόστιμο ύψους 6.466.044€, για παραβάσεις του Κ.Β.Σ..
Μια πολυετής ταλαιπωρία στα ποινικά και διοικητικά δικαστήρια για γνωστό Ροδίτη επιχειρηματία, που ενεπλάκη από «αετονύχηδες» σε φοροαπάτη «μαμούθ» με σκραπ, έλαβε τέλος με τον πλέον επίσημο τρόπο από το Συμβούλιο της Επικρατείας, που απέρριψε προσφυγή της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.).
Με την υπ’ αρίθμ. 1405/2024 απόφαση του Β΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας που εκδόθηκε την 2α Οκτωβρίου 2024 απορρίφθηκε η προσφυγή της Α.Α.Δ.Ε. για την αναίρεση της υπ’ αριθμ. 263/2018 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς.
Με την τελευταία απόφαση αυτή ακυρώθηκε, κατ’ αποδοχή προσφυγής της εταιρείας του Ροδίτη επιχειρηματία, η σιωπηρή απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής της κατά της 510/24.4.2014 πράξης του προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Ρόδου, με την οποία είχε επιβληθεί σε βάρος της πρόστιμο, ύψους 6.466.044€, για παραβάσεις του Κ.Β.Σ. (έκδοση και λήψη εικονικών φορολογικών στοιχείων), οι οποίες φέρεται ότι είχαν τελεσθεί κατά τη διαχειριστική περίοδο 2006!!!.
Η εταιρεία, η οποία εδρεύει στη Ρόδο, επέκτεινε τις δραστηριότητές της τον Φεβρουάριο του 2006, με τη δημιουργία υποκαταστήματος στη Θεσσαλονίκη, με αντικείμενο εργασιών το χονδρικό εμπόριο παλαιών σιδήρων και μετάλλων (scrap).
Κατόπιν φορολογικών ελέγχων που διενεργήθηκαν από υπαλλήλους του Σ.Δ.Ο.Ε. Αττικής σε τρεις συναλλαχθείσες με την αναιρεσίβλητη ατομικές επιχειρήσεις, διαπιστώθηκε ότι οι επιχειρήσεις αυτές είχαν μεν θεωρήσει βιβλία και στοιχεία του Κ.Β.Σ., ήταν, όμως, συναλλακτικώς ανύπαρκτες και είχαν εκδώσει μεγάλο αριθμό εικονικών τιμολογίων για ανύπαρκτες στο σύνολό τους συναλλαγές.
Κατά τον έλεγχο, εξάλλου, των συγκεντρωτικών καταστάσεων τιμολογίων πελατών – προμηθευτών της αναιρεσίβλητης προέκυψε ότι, κατά την ένδικη χρήση, αυτή είχε λάβει από τις προαναφερόμενες επιχειρήσεις μεγάλο αριθμό φορολογικών στοιχείων, καθαρής αξίας 880.692, 1.179.366 και 626.260,69 €, αντιστοίχως.
Διαπιστώθηκε, επίσης, ότι οι αναγραφόμενες επί των φορολογικών αυτών στοιχείων συναλλαγές φέρονταν ως πραγματοποιηθείσες στη Θεσσαλονίκη, στην οποία, όμως, καμία εκ των εκδοτριών επιχειρήσεων δεν έχει επαγγελματική εγκατάσταση, καθώς και ότι η αναιρεσίβλητη δεν είχε πραγματοποιήσει για καμία από τις συναλλαγές αυτές πληρωμή μέσω τραπέζης.
Κατ’ εκτίμηση τούτων και λαμβάνοντας, περαιτέρω, υπόψη ότι η αναιρεσίβλητη δεν προσκόμισε κατά τον έλεγχο τα φορολογικά στοιχεία που έλαβε από τις προαναφερόμενες επιχειρήσεις, επικαλούμενη απώλειά τους, οι ελεγκτές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η αναιρεσίβλητη είχε υποπέσει, κατά την ένδικη χρήση, σε 271 παραβάσεις του Κ.Β.Σ. και, συγκεκριμένα, στη λήψη και καταχώριση στα βιβλία της ισάριθμων εικονικών φορολογικών στοιχείων, συνολικής καθαρής αξίας 2.686.319 €, εκδόσεως των προαναφερόμενων επιχειρήσεων.
Κατά τον έλεγχο προέκυψε, επίσης, ότι η αναιρεσίβλητη είχε εκδώσει προς άλλη εταιρεία 83 τιμολόγια, καθαρής αξίας 546.701€, τα οποία κρίθηκαν από τη φορολογική αρχή εικονικά, λόγω ανυπαρξίας των αντίστοιχων συναλλαγών. Κατ’ αποδοχή των διαπιστώσεων αυτών, όπως αποτυπώνονται στη σχετικώς συνταχθείσα έκθεση ελέγχου του Σ.Δ.Ο.Ε., ο προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ. Ρόδου εξέδωσε, πράξη, με την οποία επέβαλε σε βάρος της αναιρεσίβλητης για τις, κατά τα ανωτέρω, παραβάσεις, πρόστιμο, ύψους 6.466.044 €.
Κατά της πράξης αυτής η αναιρεσίβλητη άσκησε ενδικοφανή προσφυγή η οποία απορρίφθηκε σιωπηρώς, λόγω άπρακτης παρέλευσης της σχετικώς προβλεπόμενης προθεσμίας ενώ κατά της σιωπηρής απόρριψης της ενδικοφανούς προσφυγής άσκησε ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά προσφυγή, με την οποία, μεταξύ άλλων, προέβαλε ότι μη νομίμως επεβλήθη σε βάρος της ενιαίο πρόστιμο για πλείονες αυτοτελείς παραβάσεις, καθώς και ότι, λόγω της πλημμέλειας αυτής, στερήθηκε τα νόμιμα μέσα άμυνας.
Η προσφυγή έγινε δεκτή, η δε υπόθεση αναπέμφθηκε στη διοίκηση, προκειμένου να «ενεργήσει τα νόμιμα».
Κατά τις ειδικότερες κρίσεις του δικάσαντος δικαστηρίου, η έκθεση ελέγχου επί της οποίας στηριζόταν η επιβολή του προστίμου, παρουσίαζε ουσιώδεις ελλείψεις, οι οποίες την καθιστούσαν «παντελώς αόριστη», με αποτέλεσμα να προκληθεί στην αναιρεσίβλητη βλάβη, συνιστάμενη «στην αδυναμία επαλήθευσης της νομιμότητας του συνολικά επιβληθέντος προστίμου», μη δυνάμενη να αποκατασταθεί «παρά μόνον με την ακύρωση της πράξης».
Η έκδοση της νεότερης πράξης επιβολής προστίμου και περαιτέρω, προέκυψε ότι προσφυγή της αναιρεσίβλητης κατά της πράξης αυτής και της απόρριψης της κατ’ αυτής στρεφόμενης ενδικοφανούς προσφυγής έγινε δεκτή με την 1951/2023 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς, με την αιτιολογία ότι η νεότερη πράξη επιδόθηκε μεν στην αναιρεσίβλητη εντός της ενιαύσιας προθεσμίας, η αρχική, όμως, πράξη επιβολής προστίμου είχε εκδοθεί σε χρόνο, κατά τον οποίο είχε ήδη συμπληρωθεί η συνήθης πενταετής παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου για την επιβολή προστίμων του Κ.Β.Σ. για την ένδικη χρήση (2006).
Ο Ροδίτης επιχειρηματίας κρίθηκε εξάλλου τον Φεβρουάριο του 2022 με ομόφωνες αποφάσεις του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων αθώος φοροδιαφυγής με αποδοχή και έκδοση εικονικών φορολογικών στοιχείων για συναλλαγές ανύπαρκτες στο σύνολό τους, τελεσθείσα κατ’ εξακολούθηση.
Ο Ροδίτης, που βρέθηκε μπλεγμένος στο οικονομικό σκάνδαλο, υπέβαλε μήνυση κατά δύο προσώπων, ενός κατοίκου της Θεσσαλονίκης και ενός δεύτερου, που φέρεται να κάνει χρήση τριών στοιχείων ταυτότητας εμφανιζόμενος με τρία διαφορετικά ονόματα και ισάριθμες διευθύνσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Ως συνήγοροι υπεράσπισης του Ροδίτη επιχειρηματία παρέστησαν οι δικηγόροι κ.κ. Μ. Κουτσούκος και Κώστας Μιχαηλίδης.
