Σημεία των καιρών και ενδεικτικό της έκτασης της οικονομικής κρίσης, είναι εκείνα που συμβαίνουν στα κεντρικά σιντριβάνια της Ρόδου. Κάθε ξημέρωμα, συγκεκριμένα πρόσωπα μπαίνουν μέσα στο παγωμένο τους νερό για να μαζέψουν τα ψιλά που έριξαν από την προηγούμενη μέρα οι περαστικοί. Μάλιστα, εκείνοι που έχουν γίνει αυτόπτες μάρτυρες αυτής της κατάστασης, κάνουν λόγο ακόμα και για καβγάδες για ένα νόμισμα.
Τα σιντριβάνια που έχουν τεθεί στο «στόχαστρο» των ενδιαφερόμενων είναι εκείνο που βρίσκεται μπροστά στον Ευαγγελισμό και εκείνο που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία της μεσαιωνικής πόλης. Στα δύο σιντριβάνια, χειμώνα και καλοκαίρι οι περαστικοί ρίχνουν από ένα νόμισμα σαν γούρι. Ειδικά το καλοκαίρι τα νομίσματα είναι αρκετά. Μάλιστα το καλοκαίρι ο ανταγωνισμός για το ποιος θα μαζέψει τα χρήματα είναι αρκετά σκληρός, γιατί στη διεκδίκηση μπαίνουν και τα τσιγγανάκια. Τα τελευταία δεν διστάζουν να πετούν πέτρες, κουτιά αναψυκτικών και ό,τι άλλο βρεθεί μπροστά τους, για να αποτρέψουν τους άλλους (ενήλικους ροδίτες) να μαζέψουν τα ψιλά.
Τα ποσά που συγκεντρώνονται ποικίλουν. Συνήθως το καλοκαίρι στο κάθε σιντριβάνι συγκεντρώνονται 20 έως 30 ευρώ. Το χειμώνα τα αντίστοιχα ποσά είναι περίπου 3 έως 6 ευρώ. Η ακριβής γνώση των ποσών αυτών προέρχεται από τις μαρτυρίες σερβιτόρων και άλλων εργαζόμενων που σχολάνε τις μικρές ώρες και παρακολουθούν τις μάχες που γίνονται και τα νομίσματα που συγκεντρώνονται.
Σημειώνεται ότι μέσα σε κάθε σιντριβάνι πάντοτε μένουν και μερικά νομίσματα που δεν τα μαζεύει κανένας. Είναι τα νομίσματα χωρών εκτός Ε.Ε. (κυρίως του Ισραήλ, όπως και τούρκικες λίρες). Αυτά τα νομίσματα μένουν μέσα στο σιντριβάνι, δεν αγγίζονται από κανέναν, σαν μια σιωπηρή συμφωνία ώστε πάντα να υπάρχει ένας «κράχτης» για τους περαστικούς.
Αντίστοιχα ζητήματα ωστόσο σε άλλες τουριστικές περιοχές τυγχάνουν εντελώς διαφορετικής διαχείρισης. Εκεί τα χρήματα τα συγκεντρώνουν οι τοπικές αρχές και στο σύνολό τους διατίθενται για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Το έθιμο ρίψης
των νομισμάτων
Η ρίψη νομισμάτων σε σιντριβάνια και πηγάδια ως συνήθεια δεν έχει ξεκινήσει από το παραμύθι με το πηγάδι των ευχών των αδελφών Γκριμ, αλλά έχει τις καταβολές της σε αρκετά παλαιότερες περιόδους. Από την αρχαιότητα τα πρόσωπα έριχναν νομίσματα σε πηγάδι, ως μια ένδειξη προσφοράς ενός οβολού προς τα θεία και με την ευχή μιας καλής υγείας.
Η συνήθεια έγινε έθιμο στο πέρασμα των χρόνων και σήμερα υπάρχουν χιλιάδες τέτοιου είδους σιντριβάνια και πηγάδια σε όλο τον κόσμο που τυγχάνουν εκμετάλλευσης από τις οικείες αρχές. Το πιο διάσιμο όλων είναι η Fontana di Trevi στη Ρώμη, όπου εκεί τα νομίσματα ανέρχονται σε αρκετές χιλιάδες ευρώ, καθημερινά. Οι αρχές της Ρώμης έχουν απαγορεύσει στον κόσμο να μπαίνει μέσα στο νερό και για μία ώρα την ημέρα, το σιντριβάνι κλείνει για να γίνει η αποκομιδή των κερδών. Τα χρήματα αυτά αποδίδονται στο Βατικανό το οποίο και τα διαχειρίζεται.
Αποροι βουτάνε στα σιντριβάνια της Ρόδου για να μαζέψουν τα ψιλά που ρίχνουν οι περαστικοί
