Με απόφαση που εξέδωσε χθες το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου απορρίφθηκε η αίτηση 4 ομογενών της Αυστραλίας, μετόχων γνωστής ξενοδοχειακής ανώνυμης εταιρείας κατ’ αυτής για τη συντηρητική κατάσχεση κάθε περιουσιακού της στοιχείου και των λογαριασμών, που τηρεί σε οποιαδήποτε τράπεζα προς εξασφάλιση απαιτήσεών τους.
Πρόκειται για ακόμη ένα σκέλος ένδικης διαφοράς μεταξύ των μετόχων της ξενοδοχειακής εταιρείας, που τυγχάνουν συγγενείς.
Για την ίδια υπόθεση βρίσκεται σε εξέλιξη ποινική έρευνα, ενώ προηγούμενη, που απασχόλησε επί μακρόν τη δικαιοσύνη, είχε κλείσει μετά την έκδοση απαλλακτικού βουλεύματος.
Οι ενάγοντες διατείνονται ότι από τεχνική έκθεση προκύπτει ότι από την ξενοδοχειακή εταιρεία διενεργήθηκαν εκροές χρηματικών ποσών οι οποίες προκύπτουν κυρίως από «λογιστικές ταμειακές εγγραφές, χωρίς να στηρίζονται σε τραπεζικά ή άλλα έγγραφα» για τα οποία «δεν προκύπτει η πραγματικότητα των συναλλαγών προέλευσής τους» και μάλιστα για τα διαστήματα από το 1992 έως και 2005.
Για την ίδια υπόθεση είχαν απαλλαγεί 4 μέτοχοι της ξενοδοχειακής εταιρείας, που καταμηνύθηκαν από τον συγγενή τους για τα αδικήματα της απιστίας, της οποίας η περιουσιακή ζημία υπερβαίνει το ποσό των 15.000 ευρώ και της υπεξαίρεσης, ως εντολοδόχων, συνολικής αξίας άνω των 73.000 ευρώ.
Εν πάση περιπτώσει, το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου δεν πιθανολόγησε από τα στοιχεία που εξέτασε τυχόν αδυναμία της ξενοδοχειακής εταιρείας να εκπληρώσει τις ενδεχόμενες και υπό την αμφίβολη αίρεση της ευδοκιμήσεως της σε βάρος της αγωγής, υποχρεώσεις της.
Εκρινε ότι η ξενοδοχειακή εταιρεία είναι φορολογικά και ασφαλιστικά ενήμερη, απόλυτα, συνεπής στις τρέχουσες υποχρεώσεις της, έναντι του προσωπικού της και οικονομικά εύρωστη, αφού κατόπιν της οικονομικής της κάμψης για τα έτη 2007 – 2011 κατά τα έτη 2012.και 2013 πραγματοποίησε ευρύ κύκλο εργασιών και παρουσίασε μικρή, για το μέγεθός της, ωστόσο σημαντική κερδοφορία.
Εκρινε επιπλέον ότι δεν αποδεικνύεται τυχόν επικείμενη πτώχευση ή πρόθεση λύσεως ή μεταβιβάσεως περιουσιακών στοιχείων της, δεδομένου ότι αυτή όχι μόνο λειτουργεί αλλά και προβαίνει σε επεκτάσεις της επιχειρηματικής της δραστηριότητας.
Επίσης, διαπίστωσε ότι δεν υφίσταται μεταβίβαση πελατείας ή άλλων στοιχείων της επιχειρήσεως της με σκοπό την καταδολίευση των δανειστών της, ώστε να στοιχειοθετείται, καθοιονδήποτε τρόπο, ευθύνη της.
Το δικαστήριο έκρινε παραπέρα ότι η κατάθεση του μάρτυρα απόδειξης της αίτησης περιορίστηκε εντελώς αοριστολογικά και επιγραμματικά στους ζημιογόνους ισολογισμούς, που όμως αναφέρονται σε παρελθόν χρονικό διάστημα, με την επισήμανση ότι σε εκείνο το διάστημα οι αιτούντες δεν άσκησαν οιαδήποτε αίτηση εξασφάλισης της ήδη γεγενημένης από το έτος 2007 απαίτησης τους και στον υπέρμετρο δανεισμό της με ταυτόχρονη επιβάρυνση της ακίνητης περιουσίας της με εμπράγματα βάση, που ωστόσο, αφενός δεν είναι κάτι ασύνηθες για εταιρία με μεγάλο κύκλο εργασιών, αφετέρου δεν προέκυψε ότι τα δάνεια δεν εξυπηρετούνται ικανοποιητικά. Κατόπιν των ανωτέρω απέρριψε την αίτηση ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη.
Οι συγγενείς των αιτούντων, που λειτουργούν την ξενοδοχειακή εταιρεία, υποστηρίζουν ότι η συμβολή των αντιδίκων τους στην εταιρεία είναι μηδαμινή και ότι πλέον της αρχικής εισφοράς του πρώτου εξ’ αυτών στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας δεν έχει συμβάλει καθοιονδήποτε τρόπο στην δημιουργία και λειτουργία ενός ξενοδοχειακού συγκροτήματος 1.000 και πλέον κλινών, λόγω επέκτασης του αρχικά ανεγερθέντος ξενοδοχείου.
Διατείνονται παραπέρα ότι οι αιτούντες αφού επί σειράν ετών άσκησαν σωρεία δικογράφων κατά 4 μετόχων της εταιρείας, μετά την απόρριψη τούτων εστράφησαν και κατά του νομικού προσώπου της εταιρείας, αφού εκδόθηκαν αθωωτική απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ρόδου και βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Ρόδου.
Ισχυρίζονται μάλιστα ότι ο πίνακας εισροών και εκροών αξιολογήθηκε κατά την ποινική διαδικασία με αμετάκλητη κρίση και ότι πλέον αμφισβητούνται εισροές και εκροές από το 1992 μέχρι και το 2005.
Οι 4 αιτούντες αναφέρονται στις εκροές ποσού 600.000€ κατά το αναλογούν σ’αυτούς ποσό των 200.000€ για το οποίο αναφέρουν ότι δεν το έχουν εισπράξει και για το οποίο διατείνονται ότι έχουν νόμιμη αξίωση.
Το ποσό αυτό, όπως υποστηρίζουν οι εναγόμενοι, έχει χρησιμοποιηθεί από το Δ.Σ. της εταιρείας για την εξόφληση υποχρεώσεων της εταιρείας.
Την υπόθεση χειρίστηκε ο δικηγόρος κ. Κώστας Σαρρής.
