Δώρα Κουνάκη: ” Το ελαφάκι στην ουσία έγινε κόσμημα ως φόρος τιμής προς τον παππού μου”

Ήταν η οικογενειακή επιχείρηση που σε ώθησε να ασχοληθείς με τον συγκεκριμένο επαγγελματικό κλάδο και τον χώρο του κοσμήματος;

Ο παππούς. Ο παππούς ήταν κι είναι η έμπνευσή μου. Από μικρή τον έβλεπα να σχεδιάζει και να δημιουργεί κοσμήματα. Από δύο χρονών ήμουν στο μαγαζί στην Παλιά Πόλη δίπλα στη μαμά μου και τον παππού μου, που δούλευαν. Στον χώρο των πωλήσεων μπήκα στην ηλικία των 14. Οπότε, ήταν φυσικό επακόλουθο να ασχοληθώ με αυτόν τον χώρο. Στην αρχή, βέβαια, θέλησα και μάλιστα σπούδασα σχέδιο ρούχων. Κατέληξα στο ΙΕΚ MOKUME, όπου σπούδασα σχέδιο και παραγωγή κοσμήματος. Έπειτα κι αφού έκανα τις σπουδές μου στο Τμήμα Σχεδιασμού & Παραγωγής Ενδύματος, έφυγα στο εξωτερικό. Ήθελα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στην Saint Martins, όπου ασχολήθηκα κι εκεί με το ρούχο. Διένυσα μια περίοδο αποχής όταν γύρισα, κατά τη διάρκεια της οποίας ασχολιόμουν αποκλειστικά με την πώληση. Ξαφνικά, φέτος, ένα πρωινό, αποφάσισα ότι θέλω να σχεδιάσω κοσμήματα. Ένιωθα ότι πνιγόμουν δίχως αυτό, ένιωθα εγκλωβισμένη. Είχα μάθει όλη μου τη ζωή να δημιουργώ πράγματα με τα χέρια μου κι άλλωστε βρίσκομαι και σε ένα μέρος, ένα νησί, όπου το παραμικρό μπορεί να αποτελεί έμπνευση. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι θα συνεχίσω αποκλειστικά και μόνο με το κόσμημα. Πολύ πιθανό να προχωρήσω και στο ρούχο, όχι για μαζική παραγωγή, αλλά μικρές collections με λίγα εμπορικά κομμάτια.

Πως αποφάσισες το πρώτο σου σχέδιο να είναι το ελαφάκι, το οποίο μετέπειτα έγινε και το σήμα κατατεθέν της οικογενειακής επιχείρησης;

Σκεφτήκαμε, μαζί με τον αδερφό μου, να κάνουμε ένα remake των σχεδίων του παππού μου από τις καρφίτσες του. Θέλαμε να υπάρχει κάτι παραδοσιακό μέσα στο μαγαζί. Οι αναλογίες είναι ίδιες με εκείνες του παππού, αλλά με πιο λιτές γραμμές και πιο αφηρημένο. Υπάρχουν κρυφά σύμβολα μέσα στο κόσμημα κι αυτό είναι κάτι που μου αρέσει πολύ. Έχω κρύψει μέσα στο κόσμημα κάτι ιδιαίτερο για εμένα. Οι δυο καρδιές που βρίσκονται στο ελαφάκι δεν είναι εμφανείς, αλλά για εμένα σημαίνουν πράγματα. Σημαίνει ότι αγαπώ το ελαφάκι, που είναι το σήμα κατατεθέν του νησιού μου, ότι από μικρή το αγαπημένο μου μέρος στη Ρόδο ήταν τα Ελαφάκια, όπου ηρεμούσα. Γενικά είναι ένα κόσμημα, το οποίο είναι φορτισμένο με πολλά συναισθήματα. Το ελαφάκι στην ουσία έγινε κόσμημα ως φόρος τιμής προς τον παππού μου. Όταν ξεκίνησα να ζωγραφίζω, με βοηθούσε ο παππούς κι είχαμε σχεδιάσει μαζί ελαφάκια.

Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να ξαναγυρίσεις τελικά στο κόσμημα, μετά από την «περιπλάνησή» σου και στη δημιουργία ρούχων;

Ποτέ δεν μπόρεσα να αποχωριστώ το κόσμημα. Ήταν το πρώτο πράγμα που είδα, είναι οι πρώτες μου αναμνήσεις. Επίσης, ήθελα να κάνω μια συλλογή η οποία θα είναι άμεσα συνδεδεμένη με την Παλιά Πόλη και τους Ιππότες, εξ ου και το κόσμημα σπαθί.

Το κόσμημα είναι επένδυση;

Τα διαχρονικά κοσμήματα είναι πάντα μια επένδυση. Θα ταξιδέψουν από γενιά σε γενιά. Πρέπει όμως να έχουμε και κάποια κοσμήματα τα οποία θα εκφράζουν την προσωπικότητά μας.

Το ρολόι θεωρείς ότι κι αυτό είναι κόσμημα;

Είναι κάτι παραπάνω από κόσμημα. Είναι ένας ολόκληρος μηχανισμός. Είναι μια τεχνολογική εφεύρεση. Ας σκεφτούμε μόνο πως εκείνος που φτιάχνει ένα ρολόι, βρίσκεται πάνω από ένα τόσο δα πραγματάκι, το οποίο φτιάχνει βιδίτσα- βιδίτσα και πασχίζει να τα τοποθετήσει όλα σωστά. Δεν είναι μόνο τέχνη.

Ποια είναι η σχέση των Ελλήνων με το κόσμημα;

Είναι δύσκολο την περίοδο αυτή που διανύουμε να κινηθεί πολύ δυνατά η αγορά, όσον αφορά στα κοσμήματα. Ενδιαφέρον, ωστόσο υπάρχει. Δεν υπάρχει γυναίκα που να μην αγαπάει, να μην θαυμάζει και να μην θέλει να αποκτήσει κοσμήματα. Εξ άλλου, πάντα υπάρχει το κοινό για όλα τα σχέδια.

Έχεις αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση. Είναι δύσκολο να ανταπεξέλθεις στην ιστορία μιας τέτοιας επιχείρησης ή οι γνώσεις που σου έχουν μεταλαμπαδεύσει είναι αρκετές κι απαραίτητες και σε κάνουν να νιώθεις ασφάλεια;

Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Ποτέ οι γνώσεις δεν είναι αρκετές για τίποτα. Ο συνδυασμός εμπειρίας, γνώσεων και συνεχής εκμάθησης κι ενημέρωσης είναι ο μόνος τρόπος για να πετύχει κάποιος. Πρέπει κι αυτό θέλω κι αυτό κυνηγώ συνέχεια, να μαθαίνω καινούρια πράγματα. Ποτέ δεν μπορούμε να πούμε πως τα ξέρουμε όλα. Η φύση μου είναι τέτοια. Δεν μπορώ να δημιουργήσω αν δεν έχω τις κατάλληλες γνώσεις, τις απαραίτητες εμπειρίες.

Ποια είναι τα όνειρά σου για την οικογενειακή επιχείρηση;

Θέλω να είναι μια υγιής επιχείρηση. Εύχομαι και τα κοσμήματά μου να φτάσουν στο σημείο να αγαπιούνται από τους πελάτες μας εξίσου με τους υπόλοιπους σχεδιαστές που φιλοξενούμε στο μαγαζί. Χαίρομαι που αυτό ήδη έχει πάρει τον δρόμο του και μου ζητούν και προσωπικές παραγγελίες. Θέλω πάντα να υπάρχει η άριστη ποιότητα στο μαγαζί και να είναι όλοι οι πελάτες μας ευχαριστημένοι. Όταν αγοράζουμε ένα κόσμημα, είναι συνήθως σε σημαντικές στιγμές της ζωής μας και συμβολίζουν αυτές οι αγορές κάτι ιδιαίτερο για τον καθένα μας. Εμείς, στα καταστήματά μας, το συνειδητοποιούμε αυτό και νιώθουμε μαζί με τον πελάτη μας πόσο σημαντική εμπειρία είναι αυτή του η αγορά. Το σημαντικό είναι οι σχέσεις που έχουμε αναπτύξει με τους πελάτες μας κι ελπίζουμε να διαρκέσουν κι άλλο στο χρόνο και να αναπτυχθούν κι άλλες καινούριες. Πρώτο μέλημά μας είναι η ευχαρίστηση των πελατών μας. Αυτό είναι κι ένας λόγος που το καλοκαίρι γιορτάσαμε τα 60 χρόνια της επιχείρησής μας με μοναδικό σκοπό να ανταποδώσουμε στους πελάτες μας όσα μας έχουν δώσει τόσα χρόνια. Η προσωπική επαφή είναι ένα κομμάτι στο οποίο δίνουμε μεγάλη σημασία. Θέλουμε ο κάθε πελάτης μας να νιώσει οικογένειά μας κι όντως έτσι γίνεται. Πολλοί πελάτες μας έχουν γίνει φίλοι μας στενοί και μοιραζόμαστε στιγμές ιδιαίτερες και προσωπικές.

Με ποιους σχεδιαστές θα ήθελες να συνεργαστείς; Ποιους θαυμάζεις;

Δύσκολα θα συνεργαζόμουν ή θα σχεδίαζα για κάποιον οίκο. Όχι γιατί με φοβίζει ο όγκος της δουλειάς ή των υποχρεώσεων ή των ευθυνών. Θα τα καταφέρω και θα τα βγάλω εις πέρας. Με δυσκολεύει όμως και με ανησυχεί η σκληρότητα, η οποία πρέπει να έχει κάποιος σαν άνθρωπος για να δουλέψει σε τέτοιες συνθήκες και σε μεγάλους οίκους. Είμαι ένας άνθρωπος που θέλω να βρίσκομαι πάντα δίπλα σε αγαπημένους μου ανθρώπους, σε φίλους, στην οικογένειά μου, όποτε αυτοί με χρειάζονται, αλλά κι όταν τους έχω ανάγκη εγώ. Αυτό είναι κάτι που θα το στερηθώ αν δουλέψω σε τέτοιες συνθήκες, οπότε δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να το διαχειριστώ. Ωστόσο, θα ήθελα να συνεργαστώ με δυο ανθρώπους που θαυμάζω πολύ. Στο κόσμημα με το Minas. Είμαι… ερωτευμένη με τις δημιουργίες του, με την καθαρότητα των μετάλλων του, με τις φόρμες του, με τον τρόπο που σκέφτεται και δημιουργεί, με τον προσωπικό του χαρακτήρα. Είναι ένας άνθρωπος που θαυμάζω από πολύ μικρή και δεν είμαι η μόνη. Πολλοί σχεδιαστές τον θαυμάζουν, ακόμα και μεγάλοι, ήδη καταξιωμένοι. Όσον αφορά στα ρούχα, θαυμάζω πολύ τον Hüseyin Çağlayan . Θεωρώ ότι η σκέψη του και τα σχέδια του είναι τουλάχιστον 100 χρόνια μπροστά από την εποχή του. Μπορεί και συνδυάζει άρτια τη τεχνολογία με το ρούχο. Ο τρόπος που σκέφτονται αυτοί οι δύο σχεδιαστές είναι που με κάνει να τους θαυμάζω τόσο πολύ. Είναι σημαντικό κάποιος να μπορεί να κάνει κάτι διαφορετικό, μοναδικό, το οποίο να δίνει έμπνευση στον υπόλοιπο κόσμο.

Θεωρείς ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη ηλικία για να ασχοληθεί κάποιος με το επιχειρείν;

Δεν υπάρχει συγκεκριμένη ηλικία. Είναι αυτό που λέμε «ή το’ χεις ή δεν το’ χεις». Είναι ένα χάρισμα, ας πούμε, που γεννιέσαι με αυτό. Μόνο… ψυχή χρειάζεται για να προχωρήσεις και να τα καταφέρεις.

Υπάρχει η κατάλληλη βάση στην Ελλάδα του σήμερα για νέες επιχειρηματικές κινήσεις ή πρόκειται μόνο για ρίσκο;

Εκείνος που πραγματικά θέλει να δημιουργήσει κάτι, θα βρει τον τρόπο. Η κρίση μπορεί να σταμάτησε κάποιους, αλλά τελικά ίσως να ήταν κι αυτοί που δεν θα τα κατάφερναν τελικά. Έγινε κι ένα μικρό ξεκαθάρισμα. Σαφώς, υπάρχουν και κάποιοι που δεν θα έπρεπε να χαθούν από τον επιχειρηματικό χώρο. Για παράδειγμα, τη δεδομένη στιγμή κι εν καιρώ κρίσης, πολλοί καλλιτέχνες τόλμησαν και ξεκίνησαν να κάνουν δικά τους πράγματα, με πολύ ωραίες ιδέες, ενώ για πολύ καιρό ήταν άπραγοι ή ήταν υπάλληλοι. Θεωρώ πως αυτό τελικά θα έχει κάποιο καλό αποτέλεσμα.

Ποιες είναι οι επόμενες σχεδιαστικές σου κινήσεις;

Έχω πολλά σχέδια στο μυαλό μου. Το μόνο σίγουρο κι αυτό που θέλω να πω προς το παρόν είναι πως δουλεύω ένα γούρι για το 2015. Βέβαια, υπάρχει κι η δεύτερη συλλογή μου, η οποία θα κυκλοφορήσει τον Μάρτιο.