«Εγώ νίκησα την κατάρα του αλκοόλ»!

Δημόσια ομάδα με τίτλο «Εγώ νίκησα την κατάρα του αλκοόλ», που αποσκοπεί στην παροχή βοήθειας σε εθισμένους, δημιούργησε στον ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης Facebook, ο Καρπάθιος συγγραφέας κ. Γιάννης Λαγωνικός, που μοιράζεται τις δυσμενείς εμπειρίες της ζωής του το διάστημα που ήταν εξαρτημένος για να συνδράμει τους Δωδεκανήσιους.
Σε επιστολή του προς την «δημοκρατική» αναφέρει τα εξής:
«ΜΠΟΡΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΟΝ ΑΛΚΟΟΛΙΣΜΟ;
Διαβάζοντας τη παρακάτω ιστορία μου θα μπορέσεις εσύ εξαρτημένε να πάρεις δύναμη και να νικήσεις τη κατάρα του Αλκοολισμού. Γεννήθηκα στην Αφρική από Έλληνες γονείς στην Αιθιοπία, μεγάλωσα με αγάπη και φροντίδα χωρίς να μου λείψει τίποτα μιας και ήμουν μοναχοπαίδι.
Το εβδομήντα πέντε σε ηλικία δώδεκα ετών γυρίσαμε στα πάτρια εδάφη στην Ελλάδα και στο όμορφο νησί του Νότιου Αιγαίου την Κάρπαθο. Βέβαια η αλλαγή αυτή σε ένα παιδί που δεν ήξερε γλώσσα και το τελείως άγνωστο περιβάλλον δεν είναι και το ό,τι καλό.  Επίσης λίγο παραπάνω από ό,τι έπρεπε μελαχρινός κάτι που έλκυσε κάποιους και τους ξύπνησε τα συναισθήματα του ρατσισμού. Δύσκολη η προσαρμογή και η ζωή στο νέο πλέον περιβάλλον, παρόλα αυτά σιγά σιγά κατάφερα να ενσωματωθώ στη κοινωνία που έπρεπε να ζήσω για την υπόλοιπη ζωή μου.
Αγώνας επιβίωσης και παράλληλα αγώνας μάθησης. Δόξα τω Θεώ όλα πήγαν κατά ευχής. Νέος πια με επάγγελμα καταστημένος ζούσα μια ήρεμη και όμορφη ζωή με τους συμπατριώτες μου και την οικογένεια μου.
Ένα μοιραίο ταξίδι στη Ρόδο και μια επίσκεψη σε σε ένα νυχτερινό κέντρο και μια γνωριμία με μια κοπέλα ήταν η αρχή για την οδό του αλκοολισμού.
Έρωτας κεραυνοβόλος και σύντομος γάμος και ένα παιδί μέσα σε λίγους μήνες αγόρι, περηφάνεια πια για μένα είχα καταφέρει να αναστήσω τον αείμνηστο πατέρα μου που είχε φύγει από τη ζωή, έτσι τουλάχιστον νόμιζα.
Δυστυχώς είχα πλανευτεί οικτρά, η εν λόγω ”κυρία” εντός εισαγωγικών είχε άλλα σχέδια.  Ένα πρωί πήρε το παιδί και εξαφανίστηκε. Έχασα τον κόσμο μου, γύρευα να βρω κάτι να με κάνει να ξεχάσω, μπήκα στο πρώτο καφενείο που είδα παρήγγειλα ούζο καραφάκι, και άλλο και άλλο είχα καταναλώσει καμιά δεκαριά, το πρόβλημα ξεχάστηκε ζαλίστηκα έκανα κέφι και ζούσα τη παραζάλη του ποτού. Έφτασα σπίτι έπεσα ξερός στο κρεβάτι, το άλλο μεσημέρι ξύπνησα το πρόβλημα υπάρχει ίσως και μεγαλύτερο, άντε πάμε πάλι στο ούζο να ξεχάσουμε.
Κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια και χωρίς να το καταλάβω άρχισαν να τρέμουν τα χέρια, είχα πια εισχωρήσει στη μακάβρια λίστα των αλκοολικών.
Τώρα πια ζούσα με το μπουκάλι στη μασχάλη και τριγυρνούσα μέσα στους δρόμους σαν ρεμάλι ζητιανεύοντας ποτό.
Στο νησί η μητέρα μου είχε χάσει κάθε ελπίδα ότι θα ζήσω, κάποια μαγαζιά δεν μου έδιναν ποτό για καλό μου αλλά εγώ ανακάλυψα το μπλε οινόπνευμα και το έπινα σαν νερό, έφτασα πλέον σε οριακά σημεία μια ανάσα από το θάνατο, οι γιατροί μου έδωσαν τρεις μήνες ζωή, έφτασα σαράντα κιλά πρησμένος παντού. Μπήκα σε όλα τα ψυχιατρεία της χώρας για αποτοξίνωση έμπαινα από τη πόρτα δραπέτευα από το παράθυρο.
Δέσμιος του ποτού αλυσοδεμένος της εξάρτησης άραγε υπάρχει επιστροφή;
Άρχισα να νιώθω την ανάσα του θανάτου πολύ κοντά, κάτι έπρεπε να κάνω δεν υπάρχει άλλη λύση μόνο να το κόψω, μου φαινόταν αδύνατο και ακατόρθωτο. Οι λύσεις είναι δύο στον αλκοολισμό ή συνεχίζεις και πεθαίνεις ή το κόβεις και ελπίζεις να ζήσεις.
Διάλεξα το δεύτερο, κλειδώθηκα σε ένα δωμάτιο τέσσερα επί δύο και ξεκίνησα τη μάχη με το θεριό. Παραισθήσεις, λιποθυμίες, να πονάνε όλα τα κόκκαλα, εμέτους, ξεκίνησε ένα μαρτύριο, αγώνας επιβίωσης, πόλεμος, πέρασε μια μέρα άντε να τις κάνω δυο, και έτσι περνούσαν οι μέρες μαρτυρικές αλλά είχα αποφασίσει, πρέπει να ζήσω.
Πολλές φορές έφτασα να πιάσω ξανά το μπουκάλι, αλλά έλεγα εγώ θα κερδίσω όχι εσύ, και έτσι πέρασε ο χρόνος και άρχισα να ξαναβρίσκω το νπαλιό μου καλό εαυτό.
Σήμερα μετά 18 χρόνια χωρίς την κατάρα του αλκοόλ ζω μια καινούργια ζωή, ξανάφτιαξα τη ζωή μου και έχω ένα αγοράκι δύο χρόνων, με τα προβλήματα της καθημερινότητας, δεν το βάζω κάτω, ατενίζω το μέλλον με αισιοδοξία. Πέρασα δύσκολες καταστάσεις όπως π.χ. το θάνατο της αγαπημένης μου μητέρας και πολλά, αλλά δεν γύρισα πίσω έμαθα να δίνω της μάχες χωρίς ποτό.
Άρα ΝΙΚΗΣΕ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΠΟΡΕΙΣ.
Είμαι στη διάθεσή σας να βοηθήσω με τη πείρα και τη γνώση μου σε όποιον μου ζητήσει τη συμβολή μου.
Με εκτίμηση
Ιωάννης Μιχ Λαγωνικός
νήσος Κάρπαθος
Τηλ 6971853352»