Το πρόγραμμα της Άγκυρας και οι ανησυχητικές προεκτάσεις του
Ο πυρηνικός σταθμός του Ακουγιού είναι ένα έργο που βρίσκεται στα σκαριά περίπου δύο δεκαετίες.
Ωστόσο, σήμερα φαίνεται πως μπαίνει στην τελική ευθεία η υλοποίηση του.
Το έργο, όπως αναφέρει η «Καθημερινή της Κυριακής» περιλαμβάνει τέσσερις πυρηνικούς αντιδραστήρες ισχύος 1200 Megawatt και έχει προϋπολογισμό που προσεγγίζει τα 20 δισ. δολάρια.
Την υλοποίηση του έργου έχει αναλάβει η Rosatom με την αρχική συμφωνία Ρωσίας – Τουρκίας να επιτυγχάνεται το 2010.
Η τουρκική ρυθμιστική αρχή ενέργειας έχει ήδη δώσει το «ΟΚ» και το έργο αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2023 και αναμένεται να καλύπτει 6-7% της εγχώριας ζήτησης για ηλεκτρική ενέργεια.
Να σημειώσουμε πως η Rosatom έχει λάβει άδεια λειτουργίας του σταθμού για 49 έτη και η ενέργεια της εντάσσεται στην στρατηγική της Ρωσίας για κατασκευή και λειτουργία πυρηνικών σταθμών σε αναπτυσσόμενες χώρες.
Μόλις τον περασμένο Ιούλιο ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου σημείωσε πως η περιοχή είναι σεισμογενής και τόνιζε ότι η απειλή δεν αφορά μόνο την Τουρκία αλλά και την ευρύτερη περιοχή.
Συνιστούσε, δε, στην Άγκυρα να μην προχωρήσει στην κατασκευή του και να προβεί σε διαβουλεύσεις με Ελλάδα και Κύπρο.
Η Τουρκία απέρριψε το κάλεσμα αυτό αφού όπως λένε διπλωματικές πηγές στην Καθημερινή: «Έχουν λάβει έγκριση από τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας, οπότε δεν έχουν κίνητρο να το κάνουν».
Σεισμογενής περιοχή
Οι κατασκευαστές του πυρηνικού σταθμού ισχυρίζονται ότι θα είναι ικανός να αντέχει σεισμούς μέχρι 6,5 Ρίχτερ.
Όμως η περιοχή Ακουγιού έχει πληγεί και από ακόμα μεγαλύτερες δονήσεις.
Greenpeace και άλλες περιβαλλοντικές οργανώσεις κάνουν πολυετή αγώνα για να ακυρωθεί το έργο αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Το σκεπτικό της Άγκυρας
Ο Ίαν Λέσερ, αντιπρόεδρος για θέματα εξωτερικής πολιτικής του German Marshall Fund of the United States εξηγεί το σκεπτικό της Άγκυρας.
«Υπάρχει προβληματισμός εδώ και καιρό στην Τουρκία για τη συντριπτική της εξάρτηση από εισαγωγές ενέργειας» αναφέρει και προσθέτει: «Η επιθυμία για σύσφιξη των σχέσεων με τη Μόσχα πιθανότατα επιτάχυνε την υλοποίηση του εγχειρήματος».
Τονίζει, επίσης, πως για την τουρκική κυβέρνηση «αποτελεί συνεισφορά στην τεχνολογική αναβάθμιση της χώρας και αποτελεί σύμβολο εθνικού κύρους, κάτι σημαντικό σε μια περίοδο εμφανούς εθνικισμού».
Και οπλοστάσιο;
Ο δρ Παντελής Οικονόμου, πρώην ανώτερο στέλεχος του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας, ο εμπλουτισμός ουρανίου και η παραγωγή πλουτωνίου, «ως μέρος ενός ειρηνικού πυρηνικού προγράμματος δεν απαγορεύονται από το ισχύον διεθνές νομικό καθεστώς».
Προσθέτει πάντως πως «αποτελούν την αχίλλειο πτέρνα της εν λόγω συνθήκης (NPT) διότι αποτελούν την καθοριστική προϋπόθεση για την κατασκευή πυρηνικό όπλων».
Τις τελευταίες δύο δεκαετίας η Τουρκία συμπεριλαμβάνεται σταθερά στις χώρες που η κοινότητα των πυρηνικών δυνάμεων θεωρεί ότι έχουν φιλοδοξίες απόκτησης πυρηνικού οπλοστασίου.
