To ΠΑΣΟΚ, το μεγάλο αυτό κόμμα, που άλλαξε τον κοινωνικό χάρτη της χώρας, που ίδρυσε εκ του μηδενός το κοινωνικό κράτος, που επέτυχε την ανακατανομή του εισοδήματος υπέρ των αδυνάτων και των φτωχών, υπήρξε το κόμμα εκείνο που είπε όλη την αλήθεια για το πώς η χώρα χρεοκόπησε και που επλήρωσε το λογαριασμό της χρεοκοπίας ωσάν να ήταν το μοναδικό υπεύθυνο κόμμα.
Τι πρέπει να γίνει; Να αναγνωρίσουμε και να διορθώσουμε τα λάθη μας.
➢ Δεν υπερασπιστήκαμε όπως έπρεπε τις ρίζες μας και τις αρχές μας.
➢ Διαλύσαμε τις οργανώσεις της βάσης μας που ήταν η κύρια δύναμη του κόμματός μας.
➢ Δεν οριοθετήσαμε τις αρχές μας, σε τι ακριβώς πιστεύουμε και τι μας χωρίζει ιδεολογικά από τα άλλα κόμματα: από τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝΕΛ και το Ποτάμι.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου εδίδαξε ότι ο κόσμος μπορεί να ζει καλύτερα εάν η χώρα συνδέσει το χρέος της με την ανάπτυξή της. Χρέος χωρίς ανάπτυξη σημαίνει καταστροφή. Αυτό που διακήρυξε στη Βουλή το ’93 – ότι «εάν η χώρα δεν αφανίσει το χρέος, το χρέος θα αφανίσει τη χώρα»- υπήρξε ο θεμέλιος λίθος της φιλοσοφίας του. Πέτυχε την έγκριση των Μεσογειακών Προγραμμάτων και πήρε τη μερίδα του λέοντος στα προγράμματα Ντελόρ 1 και Ντελόρ 2.
Παρόλα αυτά, τα λάθη που ακολούθησαν και ιδιαίτερα της ΝΔ που κυβέρνησε τα τελευταία 5 χρόνια πριν από την καταστροφή, και η οποία δεν έλαβε κανένα απολύτως προστατευτικό μέτρο, οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία. Αντί όλα αυτά τα δισεκατομμύρια που έλαβε η χώρα να οδηγηθούν στην ανάπτυξη, οδηγήθηκαν στην ευμάρεια και στην προκλητική συγκέντρωση πλούτου. Και σαν επιστέγασμα, ήρθαν τα λάθη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ το 2010 που, αντί να εκθέσει την πραγματικότητα όπως σας την εξέθεσα, ανέλαβε μόνη της, χωρίς οργανώσεις βάσης στο κόμμα για να στηρίξουν την πολιτική της, να λάβει μια σειρά μέτρων αναγκαίων για τη μη χρεοκοπία της χώρας διαλύοντας με αυτόν τον τρόπο το ΠΑΣΟΚ.
Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, ανενημέρωτοι και παραπληροφορημένοι από τα ΜΜΕ και τους διαφόρους ψιθύρους, κατέφυγαν σε άλλα κόμματα με αποτέλεσμα σήμερα να αποδεικνύεται το αυτονόητο. Ότι οι δανειστές προκειμένου να δανείσουν επιβάλλουν όρους. Είτε τους λένε «μνημόνια» είτε τους λένε «συμφωνίες» είτε τους λένε οτιδήποτε άλλο, οι όροι του δανεισμού είναι αναγκαίοι και υποχρεωτικοί προκειμένου να μην χρεοκοπήσεις.
Έτσι σήμερα, εγκλωβισμένοι σε άλλα κόμματα ζουν το δράμα της αυταπάτης. Πότε με τα «Ζάππεια» 1-2-3, πότε με τα προγράμματα της Θεσσαλονίκης, πότε με τις αλλαγές ονομάτων όπως πχ η «Τρόικα» που έγινε «θεσμοί» ή όπως το «μνημόνιο» που έγινε «συμφωνία δανεισμού».
Το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει, με τα στελέχη που έχει αυτή τη στιγμή, να κάνει έναν ανοιχτό διάλογο με τη βάση του και να οργανώσει δημοκρατικά τη βάση του όπως την οργάνωσε το ‘74 ο Ανδρέας Παπανδρέου. Μια νέα βάση που θα εκπροσωπηθεί σε ένα συνέδριο αντιπροσωπευτικό και η οποία θα λαμβάνει αποφάσεις πάνω στα μεγάλα θέματα αφού προηγουμένως τα συζητά. Αν αυτό το κόμμα υπήρχε το 2010 και λειτουργούσε με αυτόν τον τρόπο δε θα υπήρχε αυτή η μεγάλη περιπέτεια ούτε για τη χώρα ούτε, φυσικά, για το ΠΑΣΟΚ.
Η λήψη αποφάσεων από την κορυφή χωρίς την έγκριση της βάσης δεν είναι το χαρακτηριστικό ενός σύγχρονου, δομημένου ευρωπαϊκού κόμματος. Προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε όλοι εάν θέλουμε να αναστήσουμε το ΠΑΣΟΚ αναγνωρίζοντας, όπως είναι αυτονόητο, τα λάθη μας.
Οι παραπληροφορημένοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αντιληφθούν το ταχύτερο δυνατόν ποιοι τους παραπλάνησαν και τους οδήγησαν και αυτούς και τη χώρα στο σημερινό αδιέξοδο. Ο δρόμος για το ΠΑΣΟΚ είναι μονόδρομος. Γιατί πρέπει να αναδείξει τι εκπροσωπεί το κάθε κόμμα πολιτικά σήμερα αλλά και τι χωρίζει το ΠΑΣΟΚ πολιτικά από αυτά. Όχι μόνο από τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ που, από ότι φαίνεται, συμβαδίζουν ακόμα και στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας αλλά και το τι μας χωρίζει από τα μικρότερα κόμματα όπως είναι οι ΑΝΕΛ και το Ποτάμι. Το ΠΑΣΟΚ πολιτικά πρέπει να εκφράσει τη θέση του περί του τι είναι επακριβώς τα άλλα κόμματα για να μην εγκλωβίζονται σε αυτά οι δικοί του ψηφοφόροι.
Πρέπει, δηλαδή, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και να μην φοβόμαστε να πούμε την αλήθεια. Όπως έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Έλεγε ότι χωρίς σύγκρουση, δε δημιουργείται τίποτα το νέο. Και το νέο ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που θα λάβει υπόψη του ως βάση την παρακαταθήκη του ’74, χωρίς να ξεφεύγει από τις αρχές του, δηλαδή το ποιους εκπροσωπεί και ποιών τα συμφέροντα εκφράζει. Πρέπει, δηλαδή, να πείσει με τις πράξεις του ότι είναι το κόμμα του μη προνομιούχου μικρομεσαίου πολίτη ξεχωρίζοντας από τα κόμματα της καμουφλαρισμένης δήθεν αριστεράς και της καμουφλαρισμένης ακραίας δεξιάς ή της διαπλοκής. Δηλαδή να πει τι πιστεύουμε ότι εκπροσωπεί η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ οι ΑΝΕΛ και το Ποτάμι και τι ακριβώς εκπροσωπούμε εμείς.
Τώρα, τι πρέπει
να γίνει σήμερα:
Αμέσως μετά τις εκλογές, είχα υποστηρίξει ότι ο Πρόεδρος πρέπει να εξαντλήσει τη θητεία του και πρώτιστα να διασφαλίσει την ενότητα του Κόμματος. Είναι απαραίτητη η δημιουργία ενός καταστατικού ανάλογου με τα ευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα (όπως το SPD) η βάση του οποίου όχι μόνο θα συμμετέχει και θα ερωτάται αλλά και θα εκφράζεται με απόφασή της πάνω στα μεγάλα θέματα. Εάν λειτουργούσε έτσι το ΠΑΣΟΚ, είναι βέβαιο ότι θα είχε αποφευχθεί η περιπέτεια του Καστελόριζου και σήμερα θα εξακολουθούσε να είναι το πρώτο ή το δεύτερο μεγάλο κόμμα της χώρας. Εφόσον όμως ο Πρόεδρος εμμένει στην απόφασή του περί παραιτήσεως θα πρέπει να εφαρμοστεί το καταστατικό του Κόμματος γιατί διαβλέπω ότι εάν δεν εφαρμοστεί είναι πιθανόν να διαταραχθεί η ενότητα του Κόμματος. Εάν δεν υπάρξει πραγματική ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ, ως κόμματος που βάση του θα έχει το 45% και όχι το 4,5%, τότε το οποιοδήποτε συνέδριο δεν μπορεί να πάρει μεγάλες αποφάσεις.
Τέλος, θα επιμείνω ότι για την ενότητα του ΠΑΣΟΚ χρειάζεται οπωσδήποτε η βοήθεια του Προέδρου και του Γραμματέα του Κόμματος, ο οποίος για να δουλέψει σωστά πρέπει να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης».
