Το αγαπημένο εστιατόριο του Μάρτιν Σουλτς στο Στρασβούργο βρίσκεται σε έναν ήσυχο δρόμο πλάι στον Ιλ, τον παραπόταμο του Ρήνου που διασχίζει την πόλη.
Παρότι το μικρό, κομψό Le Gavroche ουδεμία σχέση έχει με το ομώνυμο, μεγάλο, ακριβό εστιατόριο στο Λονδίνο, είναι φανερό ότι προσελκύει ανθρώπους οι οποίοι αντιλαμβάνονται το φαγητό ως μία πολύ σοβαρή υπόθεση.
Διακριτικό, με χαμηλό φωτισμό και έχοντας τότε κερδίσει -πριν από έναν χρόνο- το πρώτο του αστέρι Michelin, δεν είναι να απορεί κανείς, που είχε επιλεγεί από τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου ως σημείο συνάντησης και «σκηνικό» της συνέντευξης του στον δημοσιογράφο των Financial Times, Γκίντεον Ράχμαν.
Δείπνο με τον Μάρτιν Σουλτς
Συνεπής, συνοδευόμενος από τον εκπρόσωπο Τύπου του και προφασιζόμενος ότι, η παρουσία του συνεργάτη του θεωρείται απαραίτητη για τη διερμηνεία (πρόφαση περιττή, ο Γερμανός Μάρτιν Σουλτς μιλά άπταιστα αγγλικά και γαλλικά), ο πρόεδρος πρότεινε στον Ράχμαν για πρώτο πιάτο «φουά γκρα» και για κυρίως πιάτο «λαβράκι».
Αυτό που ακολούθησε ήταν το πρώτο «κομβικό» σημείο εκείνου του δείπνου, αφού ενώ ο Ράχμαν ζήτησε κρασί, ο Σουλτς προτίμησε μεταλλικό νερό, συνέχισε με τοματοχυμό και κατέληξε με άλλον έναν φυσικό χυμό, αυτή τη φορά από σταφύλι.
Άρχισα να πίνω -να πίνω πολύ
«Ήταν η απόδειξη της εγκράτειας του» έγραφε τον Απρίλιο του 2013, ο Ράχμαν, ενάμισι περίπου χρόνο αφότου ο Σουλτς εξελέγη πρώτη φορά πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Ήταν επίσης, η στιγμή που ο Μάρτιν Σουλτς άρχισε να μιλά για τον εαυτό του: Τα εφηβικά χρόνια στη Δυτική Γερμανία, το εξαιρετικό ταλέντο στο ποδόσφαιρο, το όνειρο για καριέρα επαγγελματία ποδοσφαιριστή. «Δεν έκανα τίποτα άλλο παρά να παίζω ποδόσφαιρο στο σχολείο» είπε.
Αλλά δύο σοβαροί τραυματισμοί στο γόνατο, σε ηλικία 18 χρονών, έκαναν το όνειρο του κομμάτια.
«Οι βαθμοί μου πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο, το ποδόσφαιρο είχε τελειώσει για μένα, ήταν μια περίοδος βαθιάς κρίσης, άρχισα να πίνω -να πίνω πολύ… Κάποια στιγμή αποφάσισα να το κόψω. Ήταν 26 Ιουνίου 1980».
Στο μονοπάτι της ενδοσκόπησης
Πώς είναι τόσο σίγουρος για την ημερομηνία; «Κρατώ ημερολόγιο» εκμυστηρεύθηκε. «Στο τέλος κάθε μέρας, ακόμη και σήμερα, για μισή ώρα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, θα γράψω στο ημερολόγιο μου. Τη χθεσινή νύχτα για παράδειγμα, παρότι κατάκοπος, έγραψα τη μία σελίδα μου και μετά αποκοιμήθηκα…»
Ναι, το φουά γκρα ήταν εξαιρετικό, ακριβώς όπως είχε υποσχεθεί ο Σουλτς, παραδεχόταν τότε ο Ράχμαν και επιπλέον, μαριναρισμένο ελαφρά σε αλκοόλ, πιθανώς σέρι…
Ο Σουλτς δεν διστάζει να μιλήσει δημόσια για το πρόβλημα που είχε στο παρελθόν με το αλκοόλ. Ίσως, επειδή όπως έγραφε η Deutsche Welle «… περπάτησε το μονοπάτι της ενδοσκόπησης στο πιο πρώιμο στάδιο της ενήλικης ζωής του». Πάντως, ο άνθρωπος που τον «ανέσυρε», που τον βοήθησε να σταθεί ξανά όρθιος, ήταν ο αδελφός του Ερβίν, ο οποίος είναι γιατρός.
Όχι πανεπιστήμιο –βιβλιοπώλης, δήμαρχος
Ο νεαρός Μάρτιν δεν φοίτησε στο πανεπιστήμιο. Ήταν 18 χρονών και λάτρης των βιβλίων. Το καινούργιο του όνειρο ήταν να γίνει βιβλιοπώλης και το ακολούθησε- στην αρχή ως μαθητευόμενος.
Παράλληλα, άρχισε να ασχολείται με την πολιτική, έναν χρόνο αργότερα γίνεται μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, αλλά στο Ευρωκοινοβούλιο βρίσκεται πρώτη φορά το 1994.
Γιατί μέχρι τότε, από το 1982 μέχρι το 1994, ο κ. Σουλτς ήταν βιβλιοπώλης στο Wurselen.
Και παράλληλα, δήμαρχος της μικρής αυτής πόλης επί 11 ολόκληρα χρόνια (εκλέχτηκε πρώτη φορά σε ηλικία 33 χρονών). «Ήξερα από πρώτο χέρι τα καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων» λέει για εκείνη την εποχή με υπερηφάνεια.
Μετωπική με τον Μπερλουσκόνι
Αλλά το γεγονός που εκτόξευσε την πολιτική του καριέρα, αυτό που έστρεψε τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του, ήταν η θεαματική σύγκρουση του με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι το 2003. Ο Σουλτς χαμογελάει καθώς ανακαλεί στη μνήμη τα γεγονότα, τον τρόπο με τον οποίο «στρίμωξε» τον ιταλό πρωθυπουργό για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, αλλά συγχρόνως, θλίβεται όταν θυμάται το σχόλιο του Μπερλουσκόνι «Στην Ιταλία γυρίζουμε ταινία για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί, θα σε προτείνω για τον ρόλο του δεσμοφύλακα…»
Ευθύς, θρασύς, φιλόδοξος
Ο Μάρτιν Σουλτς δεν μασάει τα λόγια του και δεν έκρυψε ποτέ τις φιλοδοξίες του. Είναι ευθύς, ακόμη και θρασύς, αν και οι τρόποι του δεν είναι πάντα ευπρόσδεκτοι στις Βρυξέλλες -ούτε στην υπόλοιπη Ευρώπη όταν περνά την «κόκκινη γραμμή».
Επίσης, είναι «εύφλεκτος». Η φράση «Απολύεστε όλοι!» ακούγεται μάλλον συχνά, αν και ο ίδιος επαναλαμβάνει στους συνεργάτες του ότι πρόκειται περί αστείου –ένα από τα προσόντα του είναι ότι παραδέχεται τα λάθη του αμέσως.
Ο Σουλτς είναι πολύ σίγουρος για τον εαυτό του.
Όπως είναι σίγουρος για το τι επιθυμεί, γεγονός που επιβεβαιώθηκε πλήρως, ειδικά όταν μετά τις εκλογές του 2013 μαλάκωσε τους τόνους απέναντι στην Άνγκελα Μέρκελ, με την οποία το κόμμα του, το SPD, συνεργάζεται στην κυβέρνηση.
Η υποψηφιότητα Ζαν Κλοντ Γιούνκερ για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Μάρτιν Σουλτς για την προεδρία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ήταν αποτέλεσμα της συμφωνίας Χριστιανοδημοκρατών (CDU) και Σοσιαλδημοκρατών (SPD).
Τα sms της Ίνε
Παντρεμένος με την Ίνε -αρχιτέκτων κήπων στο επάγγελμα- με την οποία έχει αποκτήσει δύο κόρες, είναι η περίπτωση ενός ευτυχισμένου συζύγου και πατέρα, που ακόμη και στις προεκλογικές εκστρατείες του κουβαλούσε πάντα, έναν μικρό, πλαστικό ιπποπόταμο, δώρο που του είχε κάνει η κόρη του όταν ήταν έξι χρονών.
Άλλωστε, όπως ο ίδιος συχνά λέει, τα sms της Ίνε είναι πιο σημαντικά από αυτά που κατά καιρούς του στέλνει η Μέρκελ…
Λάτρης του μαρξιστή Έρικ Χομπσμπάουμ
Εξέχουσα θέση στη βιβλιοθήκη του Μάρτιν Σουλτς έχουν τα βιβλία του βρετανού μαρξιστή διανοούμενου, από τους κορυφαίους ιστορικούς του 20ου αιώνα, Έρικ Χομπσμπάουμ.
Ο Μάρτιν εξακολουθεί να είναι εραστής της ανάγνωσης -διαβάζει τρία βιβλία συγχρόνως- λατρεύει την Ιστορία, παίζει ποδόσφαιρο – είναι φανατικός οπαδός της Κολωνίας.
Το αγαπημένο του χρώμα είναι το κόκκινο. «Ανήκω στους Κόκκινους. Αυτή είναι η ζωή μου…» λέει.
thetoc.gr
