Η πρωταθλήτρια των συνθέτων και του ακοντισμού Σοφία Υφαντίδου ανήρτησε επιστολή – κάλεσμα προς συναθλητές της και όχι μόνο για την διεξαγωγή των εγχώριων αγώνων στίβου, μεταξύ των οποίων οι Νικόλ Κυριακοπούλου και Μαρία Γάτου του ΑΓΕΣ Κάμειρος, αλλά και η Ροδίτισσα Ραφαέλα Σπανουδάκη, η οποία μάλιστα την κοινοποίησε αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Πολύ σωστή κίνηση Σοφία Υφαντίου, μπράβο! Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό. Όλοι μαζί ενωμένοι σαν μια γροθιά να εκφράσουμε την επιθυμία μας να πραγματοποιηθούν οι εγχώριοι αγώνες και το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, να μην χαθεί τελείως αυτή η χρονιά!».
Η ανάρτηση της Σοφίας Υφαντίδου:
«Ποιος αθλητής ξεκινώντας την προετοιμασία του τον Σεπτέμβριο του 2019 και αργότερα, θα περίμενε ότι θα δει τον προγραμματισμό του για την χρονιά του 2020 και τις μεγάλες διοργανώσεις που περιείχε αυτή (Ολυμπιακούς Αγώνες-Πανευρωπαϊκό Α-Γ και διεθνείς αγώνες μικρότερων κατηγοριών) να εξανεμίζεται.
Το σίγουρο είναι ότι δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, με τις παγκόσμιες εξελίξεις, της πανδημίας του Covid19, οπότε πάρθηκαν και ορθές αποφάσεις.
Μέχρι προχθές και πριν ανακοινωθεί η ακύρωση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, όλοι οι ελίτ αθλητές, είχαμε καταφέρει μετά και το κλείσιμο των σταδίων, να προπονούμαστε με αυτοσχέδιους τρόπους, σε βουνά, λαγκάδια, μέσα στα σπίτια μας.
Όλοι λίγο πολύ περιμέναμε αυτή την αρνητική εξέλιξη αλλά συνεχίζαμε, προφανώς για όλο αυτό που κάνουμε υπάρχει κάτι ανώτερο από την συμμετοχή σε μια μεγάλη διοργάνωση, υπάρχει αγάπη για αυτό που κάνουμε.
Και ας είμαστε ρεαλιστές, στην Ελλάδα ζούμε. Εδώ που ο ερασιτεχνικός αθλητισμός, για εμάς ο Στίβος, επιβιώνει γιατί πλαισιώνεται από ανθρώπους, είτε αυτοί είναι αθλητές, προπονητές, παράγοντες που είναι ερωτευμένοι με το άθλημα αυτό. Ο στίβος στην Ελλάδα ‘’δίνει’’ τόσα πολλά και ας ‘’παίρνει’’ λίγα.
Για να μην μακρηγορώ και άλλο…
Στην Ελλάδα, στο αγωνιστικό κομμάτι, ίσως είμαστε πιο τυχεροί από άλλες χώρες. Καταπολεμάται η πανδημία με πιο αποτελεσματικούς τρόπους, οπότε σύντομα μπορούμε να επανέλθουμε με σταδιακό τρόπο στην καθημερινότητά μας. Που για εμάς, τους αθλητές, είναι οι προπονήσεις μας και γιατί όχι κάποιοι εγχώριοι αγώνες. Κυρίως τα Πανελλήνια πρωταθλήματα.
Τα πανελλήνια πρωταθλήματα, από όπου όλοι ξεκινήσαμε, που περιμέναμε πως και πως την συμμετοχή μας σε αυτά λες και ήταν Ολυμπιακοί Αγώνες.
Που είναι ίσως η μοναδική αφορμή φέτος , για να μην πάνε χαμένοι όσοι κόποι κάναμε από την αρχή της χρονιάς και συνεχίζουμε στο επιτρεπόμενο μέτρο, ακόμα και σε αυτή την δύσκολη περίοδε, για να μην τελειώσει τόσο απρόοπτα μια χρονιά. Γιατί αν συμβεί αυτό θα υπάρξει ένα κενό 9 μηνών και μόνο όποιος έχει γνώση καταλαβαίνει πόσο ζημιογόνο είναι για έναν αθλητή αυτό, προπονητικά, αλλά και ψυχολογικά.
Οπότε ναι
Αν δοθεί το πράσινο φως, προσωπικά περιμένω πως και πως την συμμετοχή μου σε ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα. Σε ένα πρωτάθλημα που έχει μεγάλη σημασία για έναν αθλητή, για έναν σύλλογο, γιατί ο αθλητής υπάρχει χάρη στον σύλλογο, που τον στηρίζει οικονομικά και ο σύλλογος χάρη στον αθλητή, που θα του φέρει βαθμούς και θα συνεχίσει να τον στηρίζει. Αυτά τα δύο είναι κρίκος μιας αλυσίδας, όπου κρέμεται ο ένας από τον άλλο και αν δεν υπάρχει οικονομική βλέψη, υπάρχει σεβασμός οπότε πολύ ευχαρίστως κάποιος αθλητής να κάνει, ένα , δύο ή τρία αγωνίσματα για να στηρίξει τον σύλλογο που τον ανέδειξε και που τον έκανε αυτό που είναι σήμερα.
Ακόμα, για τον κάθε αθλητή, ίσως υπάρχει και ένας χορηγός, ο οποίος περιμένει να τον δει να αγωνίζεται ακόμα και σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα για να έχει λόγο να τον στηρίξει και την επόμενη χρονιά. Γιατί δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι οι αθλητές στίβου, υπογράφουν συμβόλαια πολλών χιλιάδων ευρώ, όπως σε άλλα αθλήματα (επαγγελματικού τύπου).
Γι’ αυτό καλώ τους συναθλητές μου, αν διαβάζοντας αυτό το κείμενο μπήκαν στην ίδια θέση. Αν περιμένουν πως και πως να ανοίξουν τα στάδια. Αν θέλουν να αγωνιστούν ΑΚΟΜΑ και σε ένα Πανελλήνιο πρωτάθλημα, να ενωθούμε! Η φωνή μας ενωμένη είναι πιο δυνατή από κάθε ψίθυρο, οι πρωταγωνιστές είμαστε εμείς και θα πρέπει να έχουμε τον πρώτο λόγο. Τι λέτε; ”Ραντεβού λοιπόν εκεί από όπου ξεκινήσαμε”…».
