Από τον π. Αγαθάγγελο Μανωλά Ιερέα και την Ιωάννα Κλαδάκη πρεσβυτέρα, εκδόθηκε η ακόλουθη επιστολή:
Ζητάμε Κέντρο Υγείας και μόνιμο κλιμάκιο του ΕΚΑΒ στη Νότια Ρόδο
Η Νότια Ρόδος είναι ένα πανέμορφο κομμάτι του νησιού της Ρόδου και για εμάς τους
Νοτιοροδίτες είναι το πιο όμορφο και λόγω της αγάπης που έχουμε στον τόπο μας
προσπαθούμε με πείσμα και πολλές φορές με κίνδυνο της ζωής μας να παραμείνουμε σε
αυτόν .
Με πείσμα γιατί οι δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει ένας κάτοικος της Νότιας
Ρόδου είναι πολλές, και με κίνδυνο ζωής διότι αρκετές είναι οι φορές όπου άνθρωποι
έχασαν τη ζωή τους, διότι στην Νότια Ρόδο , η οποία αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς
και οι κάτοικοί της είναι κάποιες χιλιάδες και το καλοκαίρι ο αριθμός αυτός
υπερδιπλασιάζεται , στερούνται του πολύτιμου αγαθού της υγείας ως προς την
αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών που χρήζουν άμεσης επέμβασης αφού στην περιοχή
δεν κατοικοεδρεύει μόνιμο κλιμάκιο του ΕΚΑΒ ώστε να αντιμετωπιστούν αυτά τα
περιστατικά.
Ένα τέτοιο περιστατικό βιώσαμε, τα παιδιά μου, τα οποία ακόμη δεν μπορούν να
συνέλθουν η σύζυγός μου κι εγώ , το οποίο και θα προσπαθήσω να αποτυπώσω
παρακάτω.
Στις 27/05/2023 ημέρα Σάββατο και ώρα 15:33 μμ βρίσκομαι στο σπίτι μου στο Γεννάδι
μαζί με την σύζυγό μου και τα τέσσερα παιδιά μας, ετοιμαζόμασταν να πάμε σε μια
κοινωνική υποχρέωση ,όμως αυτό που είχε συμβεί στο διπλανό σπίτι θα έμενε ανεξίτηλο
στις ψυχές των παιδιών μας και σε εμάς τους ίδιους.
Κατά την ώρα που αναφέρω παραπάνω χτυπάει το κουδούνι του σπιτιού μας πολλές
φορές και η σύντροφος του γείτονά μας , έντρομη καλεί τη σύζυγό μου σε βοήθεια, η
σύζυγός μου με τη σειρά της καλεί εμένα σε βοήθεια διότι ο γείτονάς μας έχει χάσει τις
αισθήσεις του, έτρεξα να βοηθήσω, η εικόνα που είδα θα μείνει ανεξίτηλη στο μυαλό μου ,
τον βρήκα πάνω στην καρέκλα του μπαλκονιού του να παίρνει βαριές ανάσες και αργές ,
έχοντας όμως παρακολουθήσει μαθήματα Πρώτων Βοηθειών έκρινα ότι ο άνθρωπος έχει
πάθει καρδιακή ανακοπή ή έμφραγμα , με όσες δυνάμεις είχα τον κατέβασα από την
καρέκλα που «καθόταν» και άρχισα να του κάνω ΚΑΡΠΑ , κατά τη διάρκεια που εγώ έκανα
ΚΑΡΠΑ η σύζυγός μου πήρε τηλέφωνο στο ιατρείο του Γενναδίου και από εκεί της είπαν ότι
δεν μπορούν να φύγουν από το ιατρείο αφού εκεί βρισκόταν μόνο ο εφημερεύον ιατρός και
αυτό διότι δεν υπάρχει διασωστικό προσωπικό στο ιατρείο και ως εκ τούτου θα έπρεπε να
πάρει το 166 πράγμα που έκανε άμεσα, ενημερώθηκε από το ΕΚΑΒ ότι θα ερχόταν
ασθενοφόρο από το ΚΥ Αρχαγγέλου, καθ ‘ολη τη διάρκεια της αναμονής για κάποια
επέμβαση από ειδικούς υγείας εγώ συνέχιζα να κάνω ΚΑΡΠΑ και φυσικά μέσα σε αυτή την
αγωνία που βρισκόμουν δεν μπορούσα να καταλάβω τον χρόνο που περνούσε και οι ώρες
και η διάρκεια που έκανα ΚΑΡΠΑ συνεπάγονται με τη χρονική στιγμή των κλήσεων της
συζύγου μου όπου καλούσε σε βοήθεια.
Τελικά στις 15:59 μμ κατέφθασε το καινούργιο «ασθενοφόρο» με τον εφημερεύοντα
ιατρό και τον οδηγό οι οποίοι πρέπει να τονίσουμε ότι δεν φέρουν καμία ευθύνη για την
καθυστέρηση που υπήρξε εφόσον δεν υπάρχει στο ιατρείο το απαιτούμενο προσωπικό και
το καινούργιο «ασθενοφόρο» δεν διαθέτει το πλήρωμα που πρέπει , δηλαδή ένα
πραγματικά χρήσιμο εργαλείο το οποίο βρίσκεται εκεί για να σώζει ζωές, δεν μπορεί να
χρησιμοποιηθεί για τους παραπάνω λόγους .
Τον γείτονα μου δεν κατάφερα να τον κρατήσω στη ζωή μέχρι να έρθει η ιατρική βοήθεια
και αυτό θα με κυνηγάει συνεχώς, τουλάχιστον μέχρι και τώρα που το γράφω έτσι νιώθω ,
είμαι σίγουρος όμως ή έτσι θέλω να πιστεύω πως αν υπήρχε ΚΥ και κλιμάκιο του ΕΚΑΒ στην
περιοχή ο γείτονάς μου , ένας αγνός άνθρωπος , μόνιμος κάτοικος Καναδά, που αγαπούσε
πολύ την Πατρίδα του και θέλησε τα καλοκαίρια να έρχεται στον τόπο καταγωγής της
μητέρας του, θα είχε ελπίδες να ζήσει και όχι να έχει «φύγει» τόσο άδικα χωρίς να έχει
χαρεί το σπίτι που μόλις είχε αγοράσει και με μεγάλη χαρά μου έλεγε τα σχέδια του και πως
θέλει να το φτιάξει.
Ο γείτονάς μου Ν.Γ. «έφυγε» μέσα από τα χέρια μου και στη μνήμη του , στη μνήμη του
Πατέρα μου , στη μνήμη του Αδελφού μου , στη μνήμη του Γ. του Α. όπως τον
αποκαλούσαμε , στη μνήμη της Ε. Μ. και όσων δεν μπορώ τώρα να θυμηθώ λέω ότι δεν θα
σταματήσω να αγωνίζομαι για μια εκσυγχρονισμένη Νότια Ρόδο στο θέμα της υγείας και
στέλνω μια δυνατή κραυγή διαμαρτυρίας από εδώ που βρίσκομαι λέγοντας τα εξής:
Εμείς , οι κάτοικοι της νότιας Ρόδου δεν ζητάμε ούτε παρακαλάμε για το αυτονόητο,
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ , άμεσα, να λυθεί το τόσο σημαντικό ζήτημα της περιοχής μας, θέλουμε τη
δημιουργία Κέντρου Υγείας και μόνιμο προσωπικό που θα το στελεχώσει και μόνιμο
κλιμάκιο του ΕΚΑΒ με εξειδικευμένο πλήρωμα για το καινούργιο ασθενοφόρο το οποίο
προς το παρόν δεν μπορεί να λειτουργήσει αφού στερείται όλων των προαναφερθέντων.
Ευχόμαστε σύντομα να λυθεί αυτό το τόσο σημαντικό ζήτημα και μέχρι τότε να μην
ξανασυμβεί κανένα τέτοιο τραγικό περιστατικό και κανείς να μην ζήσει αυτό που έζησε η
οικογένειά μας και κυρίως τα παιδιά μας.
π. Αγαθάγγελος Μανωλάς Ιερεύς
Ιωάννα Κλαδάκη πρεσβυτέρα.
