Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ρόδο. Παιδί μουσικής οικογενείας, ξεκίνησε το 2000 μουσικές σπουδές στο Εθνικό ωδείο. Η Ειρήνη Τουμπάκη, πρωτοεμφανίστηκε στο Café Chantant, ενώ ακολούθησαν πολλοί και σημαντικοί σταθμοί στην καριέρα της στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Η Ροδίτισσα τραγουδίστρια διήνυσε μια αξιοσημείωτη πορεία, έχοντας συνεργαστεί με σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως οι Τάκης Βούης, Μπάμπης Τσέρτος, Νάντια Καραγιάννη, Γιάννης Βογιατζής, Πέτρος Βαγιόπουλος, Πέτρος Δουρδουμπάκης, Παναγιώτης Λάλεζας, Παντελής Θαλασσινός, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Μαρία Σουλτάτου, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Γιάννης Ντουνιάς, Κώστας Μάντζιος, Αφεντούλα Ραζέλη, Αργυρώ Καπαρού, Σταμάτης Χατζηευσταθίου, Απόλλωνας Κουσκουμβεκάκης, Βασίλης Μιχάλης, Γιάννης Κότσιρας, Κώστας Μακεδόνας, Γιάννης Κούτρας, Μακρινά Ξαδέρφια, Χρήστος Νικολόπουλος, Νότης Μαυρουδής, Cafe Aman Instanbul, κ.α.
Σε συνέντευξή της στη «δ», η Ειρήνη Τουμπάκη, η οποία έχει αφήσει ένα ισχυρό προσωπικό αποτύπωμα στην εγχώρια σκηνή, μιλά για τη μεγάλη της αγάπη, τη μουσική, τη Ρόδο και τα επόμενα σχέδιά της.
• Η πανδημία, η καραντίνα και η κοινωνική απομόνωση… άλλαξαν πολύ την καθημερινότητά μας. Πώς έχει επηρεάσει τον δικό σας κλάδο η όλη αυτή κατάσταση;
Ο καλλιτεχνικός χώρος έχει πληγεί αρκετά από την όλη κατάσταση-ψυχολογικά και οικονομικά-και όπως φαίνεται θα αργήσουμε να πατήσουμε πάλι στα πόδια μας…
Εύχομαι να κάνω λάθος…
Εκείνη την περίοδο είναι αλήθεια πως βρήκαμε, οι περισσότεροι, το χρόνο να μελετήσουμε περισσότερο και να γίνουμε και πιο δημιουργικοί και πιο παραγωγικοί σε αρκετούς τομείς.
Θεωρώ ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με την επικοινωνία που εξασφαλίζουν, μπόρεσαν να δώσουν μια “παρηγοριά” και στους καλλιτέχνες αλλά και στο κοινό, τον καιρό της απομόνωσης.
• Πώς θα αλλάξει η πανδημία τον τρόπο που διασκεδάζουμε στις μουσικές σκηνές και κατά συνέπεια τον τρόπο με τον οποίο λειτουργείτε οι μουσικοί;
Νομίζω πως θα πρέπει να γίνουμε περισσότερο προσεκτικοί με τις κινήσεις μας, ειδικά στους χώρους που ο κόσμος λειτουργεί και με τους ομαδικούς χορούς.
Δυστυχώς δεν έχουμε ξεμπερδέψει ακόμα με το νέο ιό όπως φαίνεται.
Όσον αφορά τον τρόπο στησίματος του σχήματος επί σκηνής, έτσι κι αλλιώς υπάρχουν αποστάσεις μεταξύ μας, δεδομένου του ότι για να παιχτεί σωστά ένα μουσικό όργανο, δε μπορεί να είναι ο ένας αρκετά κοντά στον άλλο.
• Προέρχεστε από μία μουσική οικογένεια. Ήταν… μονόδρομος η ενασχόλησή σας με το τραγούδι;
Όταν ανέβηκα στην Αθήνα για τις σπουδές μου, η γιαγιά μου ως καθηγήτρια πιάνου και διπλωματούχος του εθνικού ωδείου, (μάλιστα ήταν και βοηθός του Μ. Καλομοίρη), με πήγε σε αυτό και έτσι ξεκίνησα μαθήματα φωνητικής και θεωρίας με τους καλύτερους καθηγητές.
Είχα την τύχη και την ευτυχία να έχω δασκάλα μου την Άννα Διαμαντοπούλου. Ο αγαπημένος μου Τάκης Βούης όμως με πήρε απο το χέρι και με ανέβασε στη σκηνή, σε μια καλοκαιρινή συναυλία μαζί του…
Αμέσως μετά με σύστησε στον επίσης αγαπημένο μου Παναγιώτη Μαρκιανίδη, με εμπιστεύτηκαν και έτσι ξεκίνησα στο Café Chantant, που ήταν για μένα το καλύτερο ξεκίνημα που θα μπορούσα να έχω.
Ακόμα και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, έχω στο νου μου τις συμβουλές, που μου έδωσαν όλοι οι συνεργάτες μου τότε και τους ευχαριστώ πάντα, όλους, για αυτό…
Ήταν για μένα μεγάλο σχολείο…
Θα ήταν μεγάλη παράλειψη από μέρους μου βέβαια να μην αναφέρω πως μεγάλος δάσκαλος για μένα ήταν και είναι ο μοναδικός Μπάμπης Τσέρτος.
• Ποιες στιγμές θα ξεχωρίζατε από τη διαδρομή που διανύσατε από το Café Chantant στη Ρόδο μέχρι σήμερα;
Δεν υπάρχει κάποια που θα άφηνα πίσω να σας πω την αλήθεια… όλες οι στιγμές είναι ξεχωριστές για μένα και μάλιστα όταν πρωτοξεκινούσα, στο Café Chantant, αυτό μου είχε πει και η μητέρα μου:
“Η κάθε στιγμή σου θα είναι ξεχωριστή και μοναδική, οπότε να τη χαρείς γιατί δε γυρίζει πίσω…” Υπήρξα πολύ τυχερή όλα αυτά τα χρόνια διότι στα σχήματα και στις συνεργασίες μου δημιουργήθηκαν δεσμοί όχι μόνο επαγγελματικοί αλλά και φιλικοί οι οποίοι με συντροφεύουν μέχρι σήμερα.
Θεωρώ πως για να δώσεις τα μέγιστα σε αυτόν το χώρο πρέπει να βρίσκεσαι με ανθρώπους που σε κάνουν να γίνεσαι καλύτερος σε όλα τα επίπεδα και όχι να σε γεμίζουν αρνητικότητα.
• Ποιο είδος μουσικής σας εκφράζει περισσότερο και τι έχετε να πείτε για την παραγωγή μουσικής και τραγουδιών στις μέρες μας; Έχετε εκφράσει την επιθυμία να γράφονται τραγούδια που θα τραγουδιούνται και μετά από πολλά χρόνια… Γράφονται τέτοια τραγούδια σήμερα;
Η καλή μουσική με εκφράζει γενικότερα. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο είδος της.
Νομίζω μέσα στα χρόνια πως και η διαδρομή μου το αποδεικνύει αυτό. Επιλέγω να τραγουδάω, λαϊκό, “έντεχνο”, ρεμπέτικο, σμυρνεικο, “ρετρό”, αστικό, αρχοντορεμπέτικο, ελαφρό ρεπερτόριο…
Όπως επίσης, από Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, Μακρινά Ξαδέρφια, Φοίβο Δεληβοριά, Σταμάτη Κραουνάκη, Γιώργο Καζαντζή, Σωκράτη Μάλαμα, Παντελή Θαλασσινό, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Μίλτο Πασχαλίδη, Αλκίνοο Ιωαννίδη, Διονύση Σαββόπουλο μέχρι Νότη Μαυρουδή, Απόλλωνα Κουσκουμβεκάκη, Βασίλη Μιχάλη.
Έχω την τύχη να μπορώ να εμφανίζομαι από την Εθνική Λυρική σκηνή, το Μέγαρο Mουσικής και θέατρα, μέχρι μουσικές σκηνές, λαϊκά μαγαζιά, ταβέρνες και όπου άλλου έχει χώρο και θέση η καλή μουσική, σε Ελλάδα και εξωτερικό…
Το κάθε είδος μου ξεκλειδώνει και κάτι από την ψυχή μου!
Δε μπορώ χωρίς αυτήν αλλά δε μπορώ και να κάνω χρήση αυτής ανά πάσα ώρα και στιγμή… Δηλαδή σε μια παρέα θα χρειαστώ το χρόνο μου για να ξεκινήσω να τραγουδάω.
Εάν ξεκινήσω βέβαια τελείωσε, δε σταματάω! Παραγωγές γίνονται σήμερα και γίνονται και πολύ όμορφες δουλειές, ωραία τραγούδια, ωραίοι μουσικοί, ωραίοι τραγουδιστές, που όμως για να έχουν την ευκαιρία να μείνουν στο χρόνο, θα πρέπει αρχικά να γίνουν γνωστά και γνωστοί στον κοινό και αυτό έχει να κάνει κυρίως με τα ραδιόφωνα, που δυστυχώς στην πλειοψηφία τους, εκτός από 10-15 τραγουδιστές και κάποιους λιγότερους συνθέτες, δεν ακούμε άλλους.
Ευτυχώς βέβαια υπάρχουν και κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις που βοηθάνε τους νέους δημιουργούς και ερμηνευτές, να κάνουν γνωστές τις μουσικές τους στον κόσμο…
• Πόσο ανταγωνιστικός είναι ο κλάδος σας και πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για ένα νέο τραγουδιστή να καθιερωθεί στο καλλιτεχνικό στερέωμα;
Το να καθιερωθεί κανείς στο καλλιτεχνικό στερέωμα έχει να κάνει με διάφορους παράγοντες, κυρίως με τη δουλειά και τις επιλογές.
Δεν παίρνουμε ένα μικρόφωνο μια μέρα και μας κάνει αυτόματα τραγουδιστές..
Ο χρόνος, η συνέπεια, η αξιοπιστία και η σκληρή δουλειά σε καθιερώνει σε κάθε χώρο, στη δική μας περίπτωση όμως -επίσης σημαντικό ρόλο πιστεύω-παίζει να έχεις και κάτι ξεχωριστό στη φωνή σου,στη χροιά σου.
Για παράδειγμα, να αλλάζει ο σταθμός στο ραδιόφωνο και την ώρα που παίζει δικό σου τραγούδι, να ξεχωρίζουν πως είσαι εσύ.
Έχω την αίσθηση πως η δική μας η γενιά δεν έχει ζήσει ανταγωνισμούς και καταστάσεις άλλων εποχών κι αν συμβαίνει ίσως είναι σε πολύ μικρό ποσοστό.
Λειτουργούμε νομίζω όπως στο μπάσκετ, ομαδικά!
Ο ένας βοηθάει και στηρίζει τον άλλο όπως επίσης και ο ένας προτείνει τον άλλο σε διάφορες δουλειές.
• Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στη Ρόδο και εδώ και αρκετά χρόνια μένετε μόνιμα στην Αθήνα. Τι σας λείπει περισσότερο από το νησί;
Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, ζω περισσότερα χρόνια στην Αθήνα πλέον, απ’ ό,τι στη Ρόδο. Η καταγωγή μου είναι από τη Ρόδο και τα Άνω Πετράλωνα.
Από τη Ρόδο μου λείπουν τα πάντα… Σαφώς και πάντα η οικογένεια μου, διότι με τον αδερφό μου έχουμε την τύχη να έχουμε μεγαλώσει σε μια οικογένεια όπου η αγάπη και το γέλιο ξεχειλίζουν, με δυο γονείς πάντα δίπλα μας ,διακριτικά σε κάθε μας βήμα…
Ενωμένοι σαν μια γροθιά που όμως αυτό δεν έχει σταθεί εμπόδιο στο να δημιουργήσουμε με τον άνθρωπο μου μια δεύτερη, επίσης δυνατή σαν γροθιά, οικογένεια, που όταν αυτές οι δυο ανταμώνουν ως δια μαγείας γινόμαστε μια.
Λείπω παραπάνω από τα μισά χρόνια της ζωής μου από κοντά τους κι όμως δε με άφησαν ποτέ να νιώσω πως είμαι μακριά.
Μου λείπει επίσης η “μεγαλύτερη” οικογένεια θείοι, θείες, ξαδέρφια,
Μου λείπουν πολύ οι αγαπημένοι μου φίλοι, που μόλις ανταμώνουμε βέβαια είναι σα να μην έφυγα ποτέ…
Μου λείπει η ξεγνοιασιά μου, ο αέρας του νησιού, οι χώροι που έχω ζήσει πανέμορφες στιγμές της ζωής μου!
Η Ρόδος μου λείπει πολύ, δυστυχώς όμως οι υποχρεώσεις και η καθημερινότητα δε μου επιτρέπουν να επισκέπτομαι τον τόπο μου πάνω από δυο τρεις φορές το χρόνο
Παλιότερα ερχόμουν πολύ συχνότερα.
Όταν είμαι στη Ρόδο γίνεται κάτι που δε μπορώ να το εξηγήσω.
Νιώθω σα να αλλάζει χτύπο η καρδιά μου…
Γίνομαι ένας άνθρωπος άτρωτος και δυναμικός, με καθαρή πάντα ψυχή…
Δε σας κρύβω πως τις πιο δύσκολες αποφάσεις της ζωή μου τις παίρνω πάντα στη Ρόδο…
• Κλείνοντας, θα ήθελα να μου πείτε τα επόμενα σχέδιά σας. Τι ετοιμάζετε;
Αυτή την περίοδο περιμένουμε να κυκλοφορήσει ο δίσκος του Νότη Μαυρουδή, που έχω τη τιμή να συμμετέχω με δυο τραγούδια, σε στίχους της Βίβιαν Ματσούκα και της Λυσάνδρας Αναστασοπούλου.
Συμμετέχω επίσης, με τον αγαπημένο φίλο Γιώργο Σάμπαλη σε έναν απο κοινού δίσκο με ερωτικά τραγούδια του σπουδαίου μας Μίκη Θεοδωράκη και ετοιμάζεται και ένα τραγούδι για την ταινία Army Baby μια νέα στρατιωτική κωμωδία του Γιώργου Κορδέλλα, σε στίχους δικούς του και μουσική του Μάριου Στρόφαλη. Μέσα στην περίοδο της καραντίνας γράφτηκαν επίσης και κάποια νέα τραγούδια από τον Βασίλη Μιχάλη σε στίχους της Φωτεινής Κοροβού, που προς το παρόν τα δουλεύουμε και μετά το καλοκαίρι θα ξεκινήσουν οι ηχογραφήσεις τους.
