Πως είναι οι ιερές αγελάδες στην Ινδία που κυκλοφορούν στους δρόμους και δεν τολμά κανείς να τις αγγίξει;
Εδώ έχουμε τα κατσίκια.
Τα βρίσκεις παντού, πάνω σε ελιές, μέσα σε καλλιέργειες, σε επαρχιακούς δρόμους στην εθνική Ρόδου-Λίνδου να κυκλοφορούν από το ένα ρεύμα στο άλλο, να πετάγονται μπροστά σου και να είσαι τυχερός εάν στην προσπάθειά σου να τα αποφύγεις βγεις με ζωντανός με ζημιές στο αυτοκίνητο ή άτυχος όπως ο άνθρωπος που κατέληξε στην εντατική από τα ιερά κατσίκια της Λάρδου. Τα πλέον επικίνδυνα, γιατί κάνουν βόλτες σε δρόμο με στροφές που σημαίνει ότι είναι αδύνατον να τα δεις από πριν και να είσαι προετοιμασμένος (εάν είσαι ντόπιος και ξέρεις για το ιερό ζώο) όπως με τα ιερά κατσίκια της Αρχαγγέλου και των Κολυμπίων. Αν και ποτέ δεν ξέρεις πότε θα αποφασίσει κάποιο από αυτά να περάσει στην άλλη πλευρά του δρόμου.
Τα ιερά κατσίκια της Λάρδου, «μαζεύονται» τρία χρόνια τώρα από τον Δήμο. Πριν τρία χρόνια, μετά από «συνάντηση» που είχα με ένα από αυτά η οποία είχε σαν αποτέλεσμα να καταλήξω στον φανοποιό στην προσπάθειά μου να το αποφύγω, η τηλεφωνική επικοινωνία μου με τον αρμόδιο του Δήμου «τι γίνεται με τα κατσίκια; Κάνετε κάτι θα σκοτωθεί άνθρωπος εδώ» -αφού με ευχαρίστησε που τον… ενημέρωσα, με ενημέρωσε με την σειρά του αρμοδίως, ότι άμεσα θα κάνουν οι δέουσες ενέργειες και θα βρουν και τον βοσκό.
Η που δεν βρήκαν ακόμη τον βοσκό, ή που τον βρήκαν αλλά έχει κανέναν μπάρμπα στην Κορώνη –και ψήφους- ή πλέον είναι ηλίου φαεινότερον πως τα κατσίκια πλέον είναι ιερά. Δεν μπορεί να τα αγγίξει κανείς!
Μερικές φορές κάτι τέτοια πράγματα μου κολλάνε το μυαλό. Δεν είναι υγιές ούτε και πολύ ουσιαστικό, αλλά τι να κάνουμε, ο καθένας τη φύση του από ένα σημείο και μετά την αποδέχεται, βρίσκει έναν τρόπο να ζήσει μ’ αυτό που είναι. Είναι μια μάχη που δίνω καθημερινά. Θα προσπαθήσω να αποδεχθώ την ιερότητα του συγκεκριμένου ζώου, αρκεί να μην ακούσω κανέναν (αρμόδιο) να κατηγορεί τα ελάφια γιατί εκτός των άλλων δεινών που επιφέρουν «θα σκοτώσουν και κόσμο».
