Είναι 8 το πρωί και ανεβαίνουμε τις σκάλες που οδηγούν στην καρδιολογική κλινική του νοσοκομείου «Γιώργος Γεννηματάς». Ενας ανεμιστήρας στην οροφή «αγκομαχά» για να βελτιώσει λίγο την πνιγηρή ατμόσφαιρα, γιατροί και νοσηλευτές πηγαινοέρχονται βιαστικά, κάποιος τους σταματάει να ρωτήσει κάτι, πρόσωπα σκυθρωπά και ταλαιπωρημένα, συνοδοί ασθενών, περιμένουν ένα νέο για κάποιο αγαπημένο τους πρόσωπο που νοσηλεύεται, κοιτάζουν για λίγο την Κάσιντι που φαίνεται σαν να μην είναι από εδώ. «Είναι διαφορετικά στην Αμερική», λέει όταν τη ρωτάμε για την εικόνα των νοσοκομείων εκεί, αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν είναι και απαραιτήτως καλύτερα. «Οι γιατροί δεν έρχονται τόσο γρήγορα σε επαφή με τους ασθενείς, οι κλινικές είναι συνήθως σε διαφορετικά κτίρια και δεν υπάρχει επαφή μεταξύ τους. Αν κάποιος γιατρός έχει άλλη ειδικότητα από την πάθηση του ασθενούς μπορεί και να μην του μιλήσει καν, εδώ, ειδικά στα επείγοντα περιστατικά είδα ότι όλοι οι γιατροί δουλεύουν μαζί, μπορούν να ασχοληθούν και με ένα γενικό περιστατικό, είναι πολύ καλά εκπαιδευμένοι», μας λέει.
«Σκιά» των γιατρών
Η Κάσιντι Μαρς κατάγεται από το Τέξας των ΗΠΑ και σπουδάζει ιατρική όπως και οι υπόλοιπες φοιτήτριες που συναντήσαμε πριν «μοιραστούν» στα διάφορα τμήματα του νοσοκομείου. Αγόρια και κορίτσια από την Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία πέρασαν ένα μήνα σε νοσοκομεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης μέσω του προγράμματος «Shadow doctors abroad» της εκπαιδευτικής εταιρείας Atlantis Global που συνδέει ιατρικές σχολές και πανεπιστήμια με νοσοκομεία και μονάδες υγείας σε Ευρώπη και Λατινική Αμερική. Οι φοιτητές γίνονται για ένα μήνα η «σκιά» γιατρών διαφόρων ειδικοτήτων προκειμένου να δουν από κοντά πώς λειτουργούν τα συστήματα υγείας διαφορετικών χωρών και να δοκιμάσουν τις αντοχές τους σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον.
Στο κυλικείο του νοσοκομείου η Δανάη Ματάκου χωρίζει τα κορίτσια σε μικρότερες ομάδες προτού τις οδηγήσει στους γιατρούς των κλινικών: ορθοπεδική, γυναικολογική, καρδιολογική και χειρουργικό περιμένουν για σήμερα «τα κορίτσια από το εξωτερικό», όπως τις λένε μεταξύ τους οι γιατροί. «Πολλές φορές θέλουν να μείνουν περισσότερη ώρα από μια κανονική βάρδια. Η ένταση της ιατρικής δουλειάς, ειδικά στα επείγοντα περιστατικά, τους συναρπάζει», μας λέει η κ. Ματάκου. Αυτό που έκανε εντύπωση σε όλες τις φοιτήτριες που συναντήσαμε είναι οι δωρεάν παροχές που προσφέρει το ελληνικό σύστημα υγείας και η αυταπάρνηση των γιατρών στη μάχη της καθημερινότητας. «Η ιατρική πρακτική είναι πιο κοινωνική στην Ελλάδα, πιο ανθρώπινη, και αυτό διαφέρει πολύ από την Αμερική. Εκεί τα περισσότερα νοσοκομεία είναι ιδιωτικά, οι υπηρεσίες πολύ ακριβές και τα χειρουργεία απλησίαστα αν δεν έχεις ασφάλιση. Από την άλλη, στην Αμερική ο εξοπλισμός είναι πιο σύγχρονος, ενώ είναι πολύ πιο αυστηροί στις συνθήκες υγιεινής των χώρων.
Καταλαβαίνω ότι εδώ οι γιατροί δουλεύουν με ό,τι έχουν διαθέσιμο», μας λέει η Αρλεϊ Ροντρίγκεζ από τη Βόρεια Καρολίνα. Εντύπωση έκανε στη Σέλντα από την Αυστραλία ότι ένας γιατρός έδινε θάρρος σε μια ηλικιωμένη να ξεπεράσει τη χειρουργική επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε, ενώ η Βικτόρια μας έλεγε για έναν γιατρό που ήρθε να δει τους μικρούς ασθενείς του στο Παίδων παρόλο που είχε το ρεπό του.
Για την Τζέσικα Ραμίρεζ από το Τέξας η εμπειρία της Ελλάδας ήταν αποκαλυπτική: «Μπήκαμε στα επείγοντα περιστατικά και είδα ότι είχε μόνο τρία κρεβάτια και απόρησα. Επίσης είδα ότι οι ίδιοι οι γιατροί χειρίζονται τα περιστατικά, υπάρχει άλλη κουλτούρα, πιο διαδραστική κάτι που δεν συμβαίνει στην Αμερική. Αλλά αυτή την ιατρική θέλω να κάνω, αυτό το ταξίδι μου άνοιξε τα μάτια».
Είναι ο δεύτερος χρόνος που λειτουργεί το πρόγραμμα στην Ελλάδα με τη συμμετοχή δημόσιων, ιδιωτικών και πανεπιστημιακών νοσοκομείων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα και όπως λένε στην «Κ» οι συντονιστές του προγράμματος στη χώρα μας, οι Ελληνοαμερικανοί Ζήνωνας Αντζελους και Ιωάννης-Παύλος Γκάγκνουμ Μουζάκης οι συνεργασίες τους θα επεκταθούν σε νοσοκομεία της Λάρισας και της Κρήτης. Οι φοιτητές κάνουν αποκλειστικά κλινική παρακολούθηση, βρίσκονται υπό την καθοδήγηση των γιατρών, μπορούν να ρωτήσουν, να παρατηρήσουν αλλά δεν τους επιτρέπεται να αγγίξουν ή να εξετάσουν κάποιον ασθενή. Τη χειμερινή περίοδο έρχονται ακόμα και ολόκληρα τμήματα με τους καθηγητές τους για την ανταλλαγή γνώσεων και βέλτιστων πρακτικών με τους Ελληνες συναδέλφους τους. Παράλληλα με τις καθημερινές επισκέψεις στα νοσοκομεία, οι φοιτητές είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον ελληνικό πολιτισμό με επισκέψεις σε αρχαιολογικούς χώρους, όπως την Ακρόπολη, το Σούνιο, την Αρχαία Αγορά αλλά και να πάρουν μια ανάσα τα Σαββατοκύριακα στη Σαντορίνη και στην Αίγινα. «Θα ήθελα να επιστρέψω ως γιατρός και να βοηθήσω εάν χρειαστεί, όπως τώρα που έχετε ανάγκη με τις καταστροφικές πυρκαγιές», μας λέει η Κάσιντι πριν μας αποχαιρετήσει. Ας ευχηθούμε να μην χρειαστεί.
