Το χρονικό εντός προαναγγελθέντος εγκλήματος… κατά του (εναπομείναντος) δασικού πλούτου της Ρόδου. Ή άλλως πως, οι υψηλές θερμοκρασίες της περιόδου και η ολιγωρία της κεντρικής δημόσιας διοίκησης έχουν μετατρέψει το νησί σε «πυριτιδαποθήκη».
Οι υψηλές θερμοκρασίες, η χαμηλή υγρασία και οι τεράστιες ποσότητες ξερής καύσιμης ύλης που βρίσκονται συσσωρευμένες στις δασικές περιοχές του νησιού, όπως ξερά/καμένα δέντρα, ξερά χόρτα και κλαδιά και τα βουνά από πευκοβελόνες σε συνδυασμό με τα διάσπαρτα σκουπίδια και ενίοτε τις παράνομες χωματερές, αποτελούν μια από τις βασικές αιτίες -αν όχι τη βασικότερη- εκδήλωσης και ταχείας επέκτασης δασικών πυρκαγιών.
Ένα χρόνο πριν στη Ρόδο, προκλήθηκε ακόμα μια τεραστίων διαστάσεων οικολογική καταστροφή από την πύρινη λαίλαπα που ξεκίνησε από την Σορωνή και κατέκαψε τα σωθικά του δασικού πνεύμονα της Ρόδου σε μια περιοχή εκτάσεως άνω των 10.000 στρεμμάτων. Η φωτιά ελέγχθηκε και περιορίστηκε χάρις στις υπεράνθρωπες προσπάθειες των πυροσβεστών και των εθελοντών που προσέτρεξαν από την πρώτη στιγμή στο μέτωπο. Η δασική έκταση που κάηκε, υπολογίζεται στα 7.000 στρέμματα και από καθαρή τύχη δεν επλήγη η κοιλάδα των Πεταλούδων, το δάσος του Αγίου Ιωάννη Καλυθιών και ο Σωτήρας των Μαριτσών. Από την ίδια τύχη, δεν κάηκαν σπίτια.
Παρά τις προσπάθειες των δυνάμεων πυρόσβεσης και τα μέτρα εκκένωσης που ελήφθησαν η πυρκαγιά έπληξε το 211 Τάγμα Εθνοφυλακής και το ΤΕ Καλαμώνα. Κάηκε ένα πολιτικό όχημα και το ΚΨΜ της μονάδας. 21 ζώα και πτηνά πέθαναν από τις αναθυμιάσεις στην παρακείμενη του στρατοπέδου Φάρμα των Ζώων.
Έναν χρόνο μετά την καταστροφική πυρκαγιά, με ευθύνη του κεντρικού κράτους δεν έχει δρομολογηθεί καμία ενέργεια πρόληψης για την αποφυγή νέων πυρκαγιών στο νησί.
Δεν έχουν γίνει οι απαραίτητοι καθαρισμοί των δασών αφού καμία σχετική μελέτη δεν εκπονήθηκε παρά τις συνεχείς επισημάνεις και οχλήσεις της Δασικής Υπηρεσίας προς το Υπουργείο Περιβάλλοντος το οποίο δείχνει να μην αντιλαμβάνεται αυτή την ανάγκη.
Την ίδια στη Δασική Υπηρεσία της περιοχής μας, όπως και σε όλες τις Δασικές Υπηρεσίας της χώρας, δεν έχουν διατεθεί κονδύλια και η υποστελέχωση που διευρύνεται χρόνο με το χρόνο, τις καθιστά ως τις πλέον αποδυναμωμένες υπηρεσίες του Δημοσίου Τομέα, χωρίς προσωπικό αλλά και χωρίς μέσα. Επιπλέον, ήδη από πέρυσι οι ελάχιστοι εργαζόμενοι της Δασικής Υπηρεσίας ασχολούνται με το μεγάλο αγκάθι των δασικών χαρτών που απαιτεί τουλάχιστον το διπλάσιο προσωπικό το οποίο όμως δεν υπάρχει και ως εκ τούτου δεν υπάρχει διαθέσιμο προσωπικό να ασχοληθεί με τα δάση.
Τα σκουπίδια, που αποτελούν τον πρώτο λόγο ανάφλεξης πυρκαγιάς στις δασικές πυρκαγιές παραμένουν στη θέση τους αλλά και με υπαιτιότητα των ανεύθυνων αν όχι εγκληματιών συμπολιτών μας και επισκεπτών του νησιού, πολλαπλασιάζονται.
Τα δάση της Ρόδου δεν έχουν για χρόνια καθαριστεί με ευθύνη του Υπουργείου Περιβάλλοντος και όλων των συναρμόδιων Υπουργείων. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση από την πλευρά της προχώρησε στους καθαρισμούς των παρυφών των δασικών εκτάσεων πέριξ του οδικού δικτύου και των δασικών ζωνών, έχοντας την αρμοδιότητα, όμως στο εσωτερικό των δασικών εκτάσεων τα συνεργεία δεν μπορούν να παρέμβουν πέρα από τον εφοδιασμό των δεξαμενών με νερό.
Η μετακύλιση της κρατικής υποχρέωσης για την προστασία των δασών στην ατομική ευθύνη του κάθε πολίτη, την ίδια ώρα που αποδυναμώνονται οι Δασικές Υπηρεσίες, μόνο ως υποκριτικό ενδιαφέρον μπορεί να χαρακτηριστεί και όχι ως μέτρο προστασίας.
Για κάθε ασυνείδητο πολίτη που πετά τα σκουπίδια ή τα μπάζα του μέσα στο δάσος, υπάρχουν 10 συνειδητοποιημένοι που αντιλαμβάνονται την ατομική τους ευθύνη και που σε κάθε πυρκαγιά προστρέχουν ως εθελοντές για την κατάσβεσή της, αυτό όμως δεν αποσείει τις τεράστιες ευθύνες του κράτους στις μηδενικές παρεμβάσεις πρόληψης.
Κι ενώ υπάρχουν εθελοντικές ομάδες πολιτών που είναι διατεθειμένες να καθαρίσουν δάση, αυτό απαιτεί μια σειρά αδειοδοτήσεων που επιφορτίζουν με επιπλέον εργασία τις Δασικές Υπηρεσίες, ενώ θα μπορούσε να είχε ληφθεί μέριμνα για την απλούστευση της διαδικασίας χορήγησης άδειας ώστε και οι εθελοντικές ομάδες να αναλάβουν δράση αλλά και η Υπηρεσία να μην επιβαρύνεται επιπλέον.
Οι εναπομείναντες δασοφύλακες για όλα τα νησιά της Δωδεκανήσου, οι οποίοι ασχολούνται με την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων από τις πυρκαγιές, τις καταστροφές, τις δασικές παραβάσεις και καταπατήσεις και είναι υπεύθυνοι για τη φύλαξη και προστασία του δασικού πλούτου από κάθε κίνδυνο αλλοίωσης ή καταστροφής του, μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό την εγκατάλειψη της δασοπροστασίας, τις σχεδόν μηδενικές εργασίες συντήρησης του δικτύου εναέριας μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος με αποτέλεσμα κάθε πυλώνας να αποτελεί δυνητικά έναν εμπρηστικό μηχανισμό, τις διάσπαρτες παράνομες χωματερές μέσα στα δάση και την ευθύνη του κράτους που χάθηκε κάπου στη διαδρομή ανάμεσα στην ατομική προστασία και στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Περιβάλλοντος, αποτελούν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος κατά του δασικού πλούτου της Ρόδου, ιδιαίτερα σε περιόδους καύσωνα όπως αυτή που διανύουμε.
Και αποδεικνύεται τελικά, ότι είναι το «επιτελικό κράτος» ο μεγαλύτερος εμπρηστής γιατί σταθερά στις τελευταίες δεκαετίες δεν κατέστη ικανό να οργανώσει σύστημα πρόληψης και προστασίας των δασών και γιατί κάθε φορά που ξεσπά ακόμα μια πυρκαγιά αναζητά τις ευθύνες αλλού. Μέχρι την επόμενη φορά.
