• Ο ιερέας του Ναού, του Προστάτη της Ρόδου, μιλάει στη «δ» για την πίστη και τα θαύματα του Αγίου
Ο Άγιος με τα αμέτρητα θαύματα, είναι ο προστάτης της Ρόδου: ο Άγιος Φανούριος. Και ποιος δεν έχει πει τη φράση «Άγιε μου Φανούριε… φανέρωσε το» και να τάξει μία φανουρόπιτα ή ένα κερί στη χάρη Του Αγίου; Για τους πιστούς ο Άγιος Φανούριος υπήρξε η μορφή που πάντοτε θα βοηθούσε να βρεθούν τα απολεσθέντα. Από πρόσωπα ή χαμένα αντικείμενα ή για να «φανερωθεί» οποιοδήποτε θαύμα προσεύχεται κανείς. Ο καθένας κατά την πίστη και την ανάγκη του ζητάει.
Κόσμος από όλη την Ελλάδα έρχεται στη Ρόδο όλο τον χρόνο για να προσκυνήσει και να προσευχηθεί μπροστά στην εικόνα του Αγίου Φανουρίου, που στέκει επιβλητική στον μικρό ναό που βρίσκεται εντός των τειχών, στα γραφικά σοκάκια της Μεσαιωνικής Πόλης, στην οδό Ομήρου.
Εκεί λειτουργεί από τις 16 Δεκεμβρίου 2016, οκτώ χρόνια, ως εφημέριος του Ι.Ν. ο π. Μιχαήλ Κρητικού, ο οποίος χειροτονήθηκε κληρικός σε νεαρή ηλικία, στις 18/10/2000 στη Σορωνή.
Κάθε χρόνο στις 26 και 27 Αυγούστου, παραμονή και ανήμερα της εορτής του Αγίου Φανουρίου, ο Ιερός Ναός στην καρδιά της Παλιάς Πόλης, «πλημμυρίζει» από χιλιάδες προσκυνητών και γεμίζει με πίτες φτιαγμένες από τις νοικοκυρές (κατά τη λαϊκή παράδοση φτιάχνεται με 7 υλικά). Τις γνωστές σε όλους μας «φανουρόπιτες», ένα έθιμο που ξεκίνησε στη Ρόδο και επεκτάθηκε σε ολόκληρη τη χώρα.
Κοσμοσυρροή επικρατεί κάθε χρόνο και κατά την περιφορά του Επιταφίου τη Μ. Παρασκευή, τη μεγαλύτερη ημέρα πένθους για τη Χριστιανοσύνη, όπου χιλιάδες κόσμου επιλέγουν να περάσουν κατανυκτικά την κορύφωση του Θείου Δράματος.
Ο π. Μιχαήλ, ακούει πάντα τον κόσμο υπομονετικά και με ταπεινότητα στο εκκλησάκι.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ
Μέχρι τον 14ο ή 15ο κατ’ άλλους αιώνα, ο Άγιος δεν ήταν γνωστός. Εκείνη την εποχή στη Ρόδο, κατά την διάρκεια εργασιών αναστήλωσης των τειχών της πόλεως, αποκαλύφθηκε πως υπήρχε ένας μισογκρεμισμένος Ναός στον οποίο υπήρχαν πολλές παλαιές εικόνες. Μια από αυτές, η πιο καλοδιατηρημένη λέει η παράδοση, ήταν ενός Αγίου ο οποίος φορούσε ρωμαϊκά στρατιωτικά ρούχα και κρατούσε ένα κερί κι έναν Σταυρό. Το όνομα που φαινόταν ήταν «Ο Άγιος Φανούριος». Γύρω από την εικόνα του Αγίου, υπήρχαν 12 παραστάσεις στις οποίες απεικονιζόταν το μαρτύριο του. Έτσι το μόνο που γνωρίζουμε είναι πως πρόκειται για έναν μάρτυρα ο οποίος πιθανότατα υπήρξε στρατιώτης. Ο Μητροπολίτης Ρόδου Νείλος, με ειδική άδεια που πήρε από την Κωνσταντινούπολη,ανακαίνισε το εκκλησάκι που βρέθηκε η εικόνα, αφιερώνοντας το στον Μεγαλομάρτυρα Άγιο Φανούριο. Από την Ρόδο, στόμα με στόμα, η ιστορία του νέου Αγίου διαδόθηκε πρώτα στα γύρω νησιά και μετέπειτα σε ολόκληρη τη χώρα.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
• π. Μιχαήλ, η λατρεία του Αγίου Φανουρίου φαίνεται ότι ξεκινά από τη Ρόδο. Τον έχουμε ταυτίσει οι πιστοί σε «μέγα ευρετή» χαμένων αντικειμένων ή προσώπων. Έχω ακούσει πιστούς να λένε ότι «στο τέλος θα θυμώσει ο Άγιος μαζί μου, με τόσα που του ζητάω»! Θαύματα γίνονται; Φαντάζομαι ότι καθημερινά ακούτε αμέτρητες προσευχές-«αιτήματα» προς τον Άγιο από τους πιστούς.
Σας ευχαριστώ πολύ που μου δίνετε την ευκαιρία να μιλήσω για τον μεγάλο αυτόν Άγιο της Εκκλησίας μας και μάλιστα όπως είπατε κι εσείς τον Προστάτη του Νησιού μας.
Στο νησί της Ρόδου λατρεύονται και τιμώνται πολλοί Άγιοι και πλήθος εκκλησιών αφιερώνονται στη δόξα τους. Ο Άγιος, όμως που λατρεύεται με ιδιαίτερη τιμή είναι ο Άγιος Φανούριος, ο προστάτης όλης της νήσου Ρόδου, όπως ακριβώς αναγιγνώσκουμε στην υμνολογία της ακολουθίας του.
Η φήμη του Αγίου Φανουρίου έχει ξεπεράσει τα στενά όρια της Ρόδου, ακόμα και της Ελλάδας. Σε όλο τον κόσμο, όπου υπάρχουν Ορθόδοξοι Χριστιανοί, εκκλησιές είναι αφιερωμένες στο όνομά του, τουρίστες από όλο τον κόσμο, κυρίως όμως από τη Ρωσία, τη Ρουμανία αλλά και τις άλλες Βαλκανικές χώρες, συρρέουν κάθε χρόνο στην Εκκλησία του για να προσκυνήσουν την θαυματουργική Του Εικόνα. Ιδιαίτερη θα μπορούσα να πω ότι είναι και η προσέλευση των αδελφών μας Κυπρίων οι οποίοι τρέφουν μεγάλη ευλάβεια προς τον λαοφιλή Άγιο της Ρόδου μας Φανούριο.
Πράγματι καθημερινά ο κόσμος έρχεται στον Άγιο για να προσευχηθεί και να εναποθέσει στην Ιερά Εικόνα Του τον πόνο αλλά και τη χαρά, το ευχαριστώ, την ικεσία αλλά και το τάμα του, που πολλές φορές είναι η παραδοσιακή πίτα.
Στη συνείδηση του απλού κόσμου ο Άγιος Φανούριος είναι αυτός, στον οποίο αμέσως θα καταφύγουν για να βρουν τη λύση των προβλημάτων τους.
• Ο κόσμος πιστεύετε ότι αναζητά στήριγμα στην εκκλησία και στους Αγίους μόνο στα δύσκολα; Εκτιμώ ότι θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα τιμητικό για έναν κληρικό να λειτουργεί στο ναό του προστάτη του νησιού; Είστε εφημέριος σε έναν ναό που κουβαλά «βαρύ ιστορικό φορτίο»…
Πολλές φορές βλέπουμε ανθρώπους να έρχονται στην εκκλησία αναζητώντας κάτι ή ακόμα κι εν μέσω άγχους και απελπισίας των, ψάχνουν έναν φάρο, ένα αποκούμπι, ένα ήρεμο λιμάνι που θα τους προσφέρει στήριγμα, κουράγιο και ελπίδα στο λιοπύρι της ζωής τους, αυτό δεν προσφέρει άλλωστε η μάνα Εκκλησία στα παιδιά της;
Μέσω αυτού εύκολα μπορούμε να παρατηρήσουμε το εξής: πως ναι μεν ο καθένας από εμάς μπορεί να φαίνεται απομακρυσμένος από την εκκλησία του Χριστού και των Αγίων του, αλλά κατά βάθος δε υπάρχει αυτή η έμφυτη πίστη και στην πρώτη δυσκολία τρέχουμε κοντά της πάμε στους Αγίους της ξέροντας ότι είναι οι μόνοι που δεν θα μας απογοητεύσουν ποτέ.
Για κάθε κληρικό μεγάλη χαρά, κουράγιο και Αναφορά του θα πρέπει να είναι το Άγιο Θυσιαστήριο, εκεί είναι η Ζωή και η Ελπίδα της σωτηρίας όλων μας.
Όπως πολύ εύστοχα αναφέρατε διακονώ την Ενορία του Αγίου Φανουρίου από τον Δεκέμβριο του 2016. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να εκφράσω τις άπειρες ευχαριστίες και την απέραντη ευγνωμοσύνη μου προς τον Σεπτό μας Ποιμενάρχη Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ρόδου κ. Κύριλλο για την τιμή που έκανε στην ελαχιστότητά μου, να μου αναθέσει την διακονία αυτής της τόσο μεγάλης αλλά και ιστορικής ενορίας.
Πραγματικά όταν κανείς μπαίνει στον Ναό του Αγίου Φανουρίου του προκαλείται αίσθημα δέους, βλέποντας τους αιώνες που έχουν περάσει μέσα από την ιστορικότητα του κτίσματος αλλά και των παλαιών αγιογραφιών που υπάρχουν στον Ναό ο οποίος είναι κτισμένος από τον 13ο αιώνα και έχει περάσει τόσες και τόσες φάσεις της Δωδεκανησιακής μας ιστορίας. Όπως λέω πολύ χαρακτηριστικά – μπορεί ναι μεν να είναι μικρός ο Ναός του Αγίου Φανουρίου, αλλά έχει πολύ μεγάλη χάρη και ιστορία.
• Θέλω να μου περιγράψετε κάποιες από τις πιο συγκλονιστικές μαρτυρίες σε θαύματα που σας έχουν αφηγηθεί οι πιστοί, όταν ο Άγιος Φανούριος έκανε το θαύμα του…
Πολλά τα θαύματα του Αγίου, κάθε πίτα και ένα θαύμα, δεν υπάρχει άνθρωπος που να έρθει στον Ναό και να μην μου πει ότι δεν του εκπλήρωσε το αίτημά του.
Από το ποιο μικρό έως το ποιο μεγάλο όλα μα όλα έχουν ένα ξεχωριστό και θαυμαστό χαρακτηριστικό.
Περισσότερο συγκινητικό από όλα είναι όταν έρχονται νέα παιδιά και φέρνουν την πίτα τους για να την διαβάσουμε στην Εικόνα του Αγίου κυρίως κατά την περίοδο των εξετάσεων για να τους βοηθήσει ο Άγιος να πάνε καλά και να έχουν ένα καλό αποτέλεσμα με έναν ικανοποιητικό προς αυτά βαθμό για τις σχολές που το κάθε ένα από τα παιδιά έχει επιλέξει.
Πολλά όμως είναι και τα θαύματα σε θέματα υγείας, από τα πολλά θα σας πω ένα – κυρία που έκανε αιμοκάθαρση με όλη αυτή την ταλαιπωρία και δεν υπήρχε καμία βελτίωση παρά μόνο αν έκανε μεταμόσχευση και ξέρετε πόσο δύσκολο είναι αυτό αφού κανένας από τον οικογενειακό της κύκλο δεν ήταν συμβατός ήρθε στον Άγιο ημέρα Τετάρτη, τον παρακάλεσε και μάλιστα όπως η ίδια μου είπε (με αυστηρό τρόπο) του ζήτησε μέσα σε τρεις μέρες να της βρει ένα νεφρό γιατί δεν άντεχε άλλο.
Την επομένη ημέρα θα έφευγε για το εξωτερικό γιατί εργαζόταν εκτός Ελλάδος και το Σαββάτο έπρεπε να κάνει την αιμοκάθαρση. Την Παρασκευή την πήραν τηλέφωνο από το γραφείο αναμονής για τις μεταμοσχεύσεις για να την ενημερώσουν πως τελικά βρέθηκε συμβατός δότης με αυτήν και ότι την Κυριακή θα πρέπει να είναι στο νοσοκομείο για τις προβλεπόμενες διαδικασίες. Η ίδια βέβαια τα έχασε δεν μπορούσε να σταθεί από την συγκίνηση που ο Άγιος τής έκανε αυτό το θαύμα και μάλιστα πριν από την τρίτη μέρα όπως του είχε ζητήσει. Θα μπορούσα να αναφέρω πολλαπλές ακόμη θαυματουργικές επεμβάσεις του Αγίου στην ζωή των πιστών αλλά σέβομαι τον χρόνο που μου παρέχεται για να πω έστω κάτι από τα θαυμαστά που και εγώ ο ίδιος ζω ως εφημέριος και ταπεινός ιερουργός του Αγίου μας στην ενορία του.
• Από την άλλη ποιο ήταν το πιο ακραίο πράγμα που έχει ζητήσει πιστός από τον Άγιο;
Πολλοί είναι οι άνθρωποι που έρχονται να ζητήσουν από τον Άγιο κάτι είτε αυτό είναι ένα αντικείμενο, ή την υγεία τους ή ακόμη μία υπόθεση που έχει να κάνει με υπηρεσίες, κάποιοι άλλοι ακόμη να βρουν τον σύντροφο της ζωής τους, κάθε αίτημα των πιστών φυσικά ξεχωρίζει από το άλλο.
Αυτό όμως που έχει μεγάλη αξία δεν είναι το θαύμα που ζητάνε να γίνει αλλά η πίστη με την οποία το ζητούν. Τα θαύματα επιτελούνται σύμφωνα με το μέτρο της δικής μας πίστεως. Ας ζητούμε λοιπόν από τον Άγιο Θεό και τους Αγίους του όπως επίσης και από τον Άγιο Φανούριο να μας φανερώνει πίστη αλλά και ταπείνωση, δυο αρετές που έχουν μεγάλη σημασία για την πνευματική μας ζωή και την Εκκλησιαστική μας πορεία.
• Είστε νέος ηλικιακά και μάλιστα πολύτεκνος. Τι σας ώθησε να αφιερωθείτε στον Θεό; Και πόσο εύκολος ή δύσκολος είναι ο δρόμος ενός λειτουργού της Εκκλησίας;
Σας ευχαριστώ για την ερώτησή σας αυτή, αν και με πάτε αρκετά χρόνια πίσω, τότε την εποχή που ήμουν μαθητής του Δημοτικού σχολείου στο Παραδείσι όπου είναι και η γενέτειρά μου, μόλις είχα τελειώσει την Δ’ τάξη, ζήτησα την άδεια του τότε εφημερίου του χωριού αείμνηστου πατέρα Ιωάννη Αφεντούλη, του γνωστού και πολύ αγαπητού μας παπά Τζαννή να μπω στο Άγιο Βήμα και να διακονήσω, έπειτα συνέχισα και με τον αείμνηστο πατέρα Μιχαήλ Παπακωνσταντίνου. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή μαζί τους αλλά και τον εκκλησιαστικό χώρο. Σε ηλικία 10 ετών άρχισα να διαβάζω όχι και τόσο καλά τους ψαλμούς από τα βιβλία της Εκκλησίας με την αμέριστη αγάπη και την μεγάλη βοήθεια μιας κυρίας την οποία γνώρισα στο αναλόγιο μεγάλη σε ηλικία και αναφέρομαι στην κα Χρυσάνθη Χατζησταματίου το Γένος Μεληδώνη. Κοντά της έμαθα πάρα πολλά πράγματα. Τα άτομα αυτά και η τριβή μαζί τους θα μπορούσα να πω ότι ήταν το προοίμιο της μελλοντικής αποφάσεώς μου για την Ιεροσύνη αργότερα.
Το έτος 2000 παντρεύτηκα την Ελένη Μπονιάτη από την Σορωνή η οποία στέκεται δίπλα μου σαν αναμμένη λαμπάδα στα δύσκολα και στα εύκολα αλλά και ως συμπαραστάτρια όλα αυτά τα χρόνια. Νιώθω ευλογημένος τόσο εγώ όσο και η πρεσβυτέρα μου από τον Άγιο Θεό μας γιατί μας χάρισε 5 υπέροχα παιδιά, την Δέσποινα- Ιωάννα, τον Γαβριήλ, τον Σίλα, την Καλλιόπη και την Άρτεμις.
Το ίδιο έτος χειροτονήθηκα Διάκονος από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Ρόδου κυρό Απόστολο και το 2001 πρεσβύτερος από τον ίδιο Αρχιερέα όπου και τοποθετήθηκα στην ενορία της Σορωνής και παρέμεινα στο χωριό για 15 και κάτι χρόνια έως τον Δεκέμβριο του 2016. Στο σημείο θα ήθελα να μου επιτραπεί να ευχαριστήσω όλους τους χωριανούς Σορωνιάτες για την αγάπη τους και ιδιαιτέρως τους ανθρώπους που ήταν κοντά μου όλα εκείνα τα χρόνια και γνωρίζουν πολύ καλά ότι τους έχω μέσα στην καρδιά μου σε μία ξεχωριστή θέση και για κάποιους που έφυγαν απ’ αυτή την ζωή δεν τους θα τους ξεχάσω ποτέ.
Τίποτε δεν είναι εύκολο στην ζωή αλλά όταν υπάρχει πίστη και εμπιστοσύνη στον θεό όλα είναι τελείως διαφορετικά. Ο κάθε λειτουργός των Μυστηρίων της Εκκλησίας έχει υποχρέωση να διακονεί εκτός από τα Μυστήρια και τον Άνθρωπο, είμαστε ένα με τους ανθρώπους και ουδέποτε θα πρέπει να νομίζουμε πως είμαστε κάτι παραπάνω ή ακόμα και μεσάζοντες Θεού και ανθρώπων. Αν έχουμε εκκλησιαστικό φρόνιμα τότε μπορούμε να καταλάβουμε τα πάντα και να υπηρετούμε την εκκλησία σε όλες της τις εκφάνσεις όχι με υπερηφάνεια και αλαζονεία αλλά με ταπείνωση και σεβασμό.
• Αναφορικά με τα έργα του ναού: Έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια κάποιες παρεμβάσεις. Τι χρειάζεται τώρα, γιατί κάποια έχουν μείνει ημιτελή; Σε ποια φάση βρίσκεται η εξέλιξή τους;
Από το έτος 2017 έχουμε ξεκινήσει τις εργασίες αναδείξεως του μνημείου, βέβαια όπως γνωρίζετε κι εσείς πολύ καλά, κάθε αρχή και δύσκολη. Είχαμε να αντιμετωπίσουμε πολλά και διαφορετικά σημεία με χρόνια προβλήματα, το πλέον βασικό θέμα μας είναι το επιπρόσθετο κομμάτι λαμαρίνας που είναι μπροστά από τον Ναό, έπρεπε να βρεθεί λύση για την εξυπηρέτηση των πιστών αλλά και για την προστασία του Ναού από τις βροχές. Πλέον έχουν γίνει οι απαιτούμενες ενέργειες με τις ευλογίες του Σεπτού μας Ποιμενάρχου και την επίβλεψη της Αρχαιολογικής υπηρεσίας αλλά και με την αμέριστη και αφιλοκερδή βοήθεια – επίβλεψη της κας Παρασκευής Μουστάκη και του κ. Νικολάου Οικονόμου έχουμε μπει πλέον σε μία τελική ευθεία, ευελπιστούμε πως στο τέλος της σεζόν θα ξεκινήσουμε την αποχωμάτωση της αυλής και στην συνέχεια την ολοκλήρωση του νέου χώρου δίπλα από τον Ναό που τώρα χρησιμοποιείται και ως πρόναος.
Είναι χρέος πιστεύω όλων μας να σταθούμε σε αυτό το έργο αρωγοί και υποστηρικτές, έχουμε να κάνουμε με ένα ιστορικό μνημείο από την μία αλλά από την άλλη πρέπει να κατανοήσουμε ότι μέσα σε αυτό βρίσκεται ο πρώτος Άγιος του Νησιού μας, ο προστάτης μας, που τον επισκέπτονται πολλοί άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο και για τον λόγο αυτόν θα πρέπει να είναι το στολίδι όχι μόνο της πόλεώς μας αλλά και του νησιού μας όλου.
Πριν κλείσω θα ήθελα κα Παμπρή να εκφράσω τις ευχαριστίες μου προς εσάς για την ευκαιρία που μου δώσατε να μιλήσω για τον Άγιο της Καρδιάς μας. Ευχαριστώ για την αγάπη και την στήριξή σας. Στο πρόσωπό σας ευχαριστώ όλους τους συνεργάτες σας αλλά και τους αναγνώστες της έγκριτης αυτής τοπικής μας εφημερίδας όπου σήμερα φιλοξενεί και την δική μου γραφή. Σας εύχομαι η Χάρις του Τριαδικού Θεού δια πρεσβειών του προστάτου μας Αγίου Μεγαλομάρτυρος Φανουρίου του Θαυματουργού να σας δίνει την εξ Ύψους δύναμη και φώτιση.
