Το σκεπτικό της υπ’ αρίθμ. 370/2018 απόφασης, που εξέδωσε το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου με την διαδικασία του άρθρου 22 ν. 1264/1982, με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή της εταιρείας «Ελληνικά Λεωφορεία Α.Ε.» που εδρεύει στην Ελευσίνα Αττικής κατά του Σωματείου Οδηγών Τουριστικών Λεωφορείων Ρόδου και των κ.κ. Στυλιανού Καπάνταη του Γεωργίου και Γεωργίου Κρυστάλλη του Επαμεινώνδα, για να αναγνωριστεί ως παράνομη η απεργιακή κινητοποίηση που κηρύχθηκε στις 16.8.2018 και άρχισε στις 18.8.2018 και απειλείται να συνεχισθεί αορίστως, φέρνει στην δημοσιότητα η «δημοκρατική».
Το δικαστήριο έκρινε συγκεκριμένα ότι το αίτημα της απεργίας είναι ακραιφνώς η κατάρτιση τοπικής ΣΣΕ, η οποία αποσκοπεί στο να ρυθμίσει εργασιακά θέματα, όπως οι αποδοχές, υπερωριακή απασχόληση, υποχρέωση επαναπρόσληψης, επίδομα φορτοεκφόρτωσης κ.α, επομένως αποσκοπεί στην προστασία του συλλογικού συμφέροντος των μισθωτών εν ευρεία εννοία και συνεπώς δεν συνέχεται με νομική διαφορά ήτοι σε αναφερομένη σε αμφισβητήσεις περί την ερμηνεία και εφαρμογή του δικαίου εν γένει των οποίων η επίλυση ανήκει στα τακτικά Δικαστήρια, απορριπτόμενου της περί αντιθέτου αιτίασης της ενάγουσας, αποτελώντας κατά το σκέλος των αιτημάτων της νόμιμη απεργία και όχι πολιτική ως εκ λανθασμένης έννοιας υπολαμβάνει η ενάγουσα.
Κρίθηκε ότι οι απεργιακές κινητοποιήσεις είναι νόμιμες, αφού πριν από την έναρξη τους τηρήθηκαν όλες οι προϋποθέσεις και διαδικασίες που προβλέπονται από το νόμο.
Απορρίφθηκε και το αίτημα να κριθεί η κηρυχθείσα απεργία παράνομη ως καταχρηστική.
Η ενάγουσα ισχυρίστηκε ότι οι προκαλούμενες οικονομικές συνέπειες τόσο στην ίδια την επιχείρηση όσο και στο κοινωνικό σύνολο της νήσου της Ρόδου είναι δυσβάστακτες και δυσανάλογες της ωφέλειας που επιδιώκει με την απεργία η πρωτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση, καθώς λαμβάνει χώρα σε τουριστικό προορισμό κατά την τουριστική περίοδο πλήττοντας τη φήμη του νησιού της Ρόδου, καθώς δεν πραγματοποιούνται οι εκδρομές με τα τουριστικά λεωφορεία που αποτελούν βασικό όρο των πακέτων διακοπών που επέλεξαν οι τουρίστες-πελάτες των τουριστικών επιχειρήσεων που συνεργάζεται, δεν εκτελούνται οι συμβάσεις μεταφοράς από και προς το λιμάνι, το αεροδρόμιο, τα ξενοδοχεία, ενώ επιπλέον υπάρχει κίνδυνος να καταβάλει αποζημιώσεις και κατάπτωση ποινικών ρητρών, καθυστέρηση και ματαίωση πτήσεων, και ακυρώσεις συμβολαίων σε ξενοδοχεία και πρακτορεία, υφιστάμενη η ίδια ημερήσια ζημία ύψους 15.000 ευρώ.
Το δικαστήριο έκρινε ότι στις απεργιακές κινητοποιήσεις μετέχουν 40 οδηγοί τουριστικών λεωφορείων εκ των 280 που αποτελούν το σύνολο των οδηγών λεωφορείων της Ρόδου και από τα 224 εγγεγραμμένα μέλη της συνδικαλιστικής οργάνωσης, στους οποίους βέβαια συμπεριλαμβάνονται και οδηγοί -ιδιοκτήτες τουριστικών λεωφορείων, γεγονός που δεν αμφισβητήθηκε ειδικά από την ενάγουσα, στοιχείο που καταδεικνύει το μικρό ποσοστό συμμετοχής σε αυτή, τη μικρή ένταση και έκταση αυτής, η οποία δύναται να επιφέρει αντίστοιχης περιορισμένης έκτασης ζημιογόνες συνέπειες, οι οποίες ωστόσο αναμένονται σε κάθε περίπτωση αφού ενυπάρχουν στην φύση της απεργίας.
Ειδικότερα, όπως αναφέρεται στην απόφαση, ενόψει και του μικρού αριθμού συμμετοχής των απεργών και μάλιστα μικρότερου αριθμού αυτών που ψήφισαν υπερ (59) δεν αποδείχθηκε από κανένα αποδεικτικό μέσο ότι δεν πραγματοποιούνται σε τέτοια έκταση οι προγραμματισμένες εκδρομές και μετακινήσεις των εκδρομέων, ώστε να δημιουργείται τέτοιου βαθμού δυσλειτουργία στην καθημερινότητα των πολιτών, γεγονός που βεβαιώνει σε σημείο της κατάθεσης του και ο μάρτυρας της ενάγουσας, Πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Ρόδου, ο οποίος εν μέσω αντιφάσεων κατέθεσε ότι το τελευταίο σαββατοκύριακο πραγματοποιήθηκαν «αρκετές εκδρομές», γεγονός που συνεπάγεται ότι η εκτέλεση των προγραμματισμένων δρομολογίων δεν ανατράπηκε εκ των απεργιακών κινητοποιήσεων ούτε προκάλεσε αλυσιδωτές αρνητικές αντιδράσεις στο εύρυθμο της κυκλοφορίας και των μετακινήσεων των τουριστών, εξάλλου όπως αποδείχθηκε υπάρχει δυνατότητα εναλλακτικής μετακίνησης των εκδρομέων με άλλα μέσα μεταφοράς, υπό την έννοια ότι η μετακίνηση με τα λεωφορεία της ενάγουσας δεν συνιστά την αποκλειστική επιλογή ως προς τη μετακίνηση μιας εκ των προτέρων καθορισμένης κατηγορίας προσώπων, όπως θα συνέβαινε με μία επιχείρηση μέσων μαζικής μεταφοράς που συνιστά επιχείρηση κοινής ωφέλειας.
Επιπλέον των ανωτέρω και σε κάθε περίπτωση από κανένα αποδεικτικό μέσο δεν αποδείχθηκε η επικαλούμενη αλυσιδωτή δυσλειτουργία στο λιμάνι και στο αεροδρόμιο, καθώς δεν προσκομίστηκαν έγγραφα από την αρμόδια Υπηρεσία του αεροδρομίου «ΔΙΑΓΟΡΑΣ» της Ρόδου που να βεβαιώνει την ακύρωση πτήσεων, έγγραφο του Λιμεναρχείου Ρόδου που να βεβαιώνει την αδυναμία και καθυστέρηση στον ελλιμενισμό των πλοίων,και κρουαζιερόπλοιων, την ακύρωση δρομολογίων, βεβαιώσεις τουριστικών γραφείων.
Εξάλλου σημαντικοί φορείς που είχαν προσέλθει στις διαπραγματεύσεις και που κατά τους ισχυρισμούς της ενάγουσας η απεργία πλήττει οικονομικά τα μέλη τους, όπως η Ένωση Τουριστικών Γραφείων, το Πανδωδεκανησιακό Σωματείο Ιδιοκτητών Τουριστικών Λεωφορείων και η Ένωση Ξενοδόχων Ρόδου, δεν προέκυψε ότι προέβησαν σε επίσημη διαμαρτυρία με ανακοινώσεις τους, γεγονός που θα αναμενόταν αν η αντανάκλαση των ζημιογόνων συνεπειών ήταν τόσο ισχυρή και ως προς αυτούς, ως μέρος του κοινωνικού συνόλου.
Κρίθηκε τέλος ότι η επιλογή του χρόνου για την κήρυξη της απεργίας ανήκει στην αποκλειστική εξουσία της συνδικαλιστικής οργάνωσης η οποία δικαιούται να επιλέξει τον πιο κατάλληλο, κατά την κρίση της, που θα εξασφαλίζει τις περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας.
Την εταιρεία εκπροσώπησαν οι δικηγόροι κ.κ. Αλέξανδρος Μουρίκης και Κωνσταντίνος Ανυφαντής, πρόσθετη παρέμβαση υπέρ της εταιρείας άσκησε ο Σύλλογος Τουριστικών Πρακτόρων με τον δικηγόρο κ. Χάρη Βασιλειάδη ενώ το σωματείο των οδηγών εκπροσώπησαν οι δικηγόροι κ.κ. Ηλίας Ζωγραφίδης και Σάββας Λυριστής.
