«Κάνε ένα άλμα μεγαλύτερο από την φθορά» ( Ελύτης)

Στο επόμενο διάστημα θα έχουμε ανασχηματισμό της κυβέρνησης. Ελπίζουμε να είναι σαρωτικός και όχι αποτέλεσμα πιέσεων και συμβιβασμών. Δεν αρκεί να φύγει ο Πολάκης από την καρέκλα του και να πάει σε άλλη. Ούτε νοείται ανασχηματισμός χωρίς  διαζύγιο από τους ΑΝΕΛ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εξευτελιστεί από αυτή τη συνύπαρξη, βαδίζοντας ολοταχώς προς τα πίσω. Δεν είμαι βεβαία ότι αυτά θα συμβούν, αν ισχύουν τα ονόματα που ακούγονται. Δυστυχώς  οι «κύκλοι» της φθοράς είναι πάντα ικανοί να φρενάρουν αλλαγές, να πιέσουν για τους «δικούς μας», την παρέα μας, τους φίλους, τους συντρόφους, τις ισορροπίες και όχι για να γίνουν επιλογές των ικανών, των άξιων, αυτών που διαθέτουν διάθεση και γνώση για να πάνε τα πράγματα μπροστά, μετά από φανερές αδυναμίες σε αυτό που λέμε «κουλτούρα διακυβέρνησης». Και μοιάζει εξωπραγματικό για τα ελληνικά δεδομένα των ανασχηματισμών η πρόταση που διαβάσαμε σε άρθρο του Χριστόφορου Κάσδαγλη: «Στροφή θα ήταν να εκπονήσεις ένα νέο πολιτικό σχέδιο και κατόπιν να προσδιορίσεις τα χαρακτηριστικά του προσωπικού που θα το υπηρετήσει. Το αντίστροφο, να επιστρατεύεις φρέσκα ή «μεταχειρισμένα» πρόσωπα μόνο και μόνο για να υπηρετήσουν την τρέχουσα πολιτική σου, συνιστά πολλαπλή στρέβλωση.»