Aς ξεκινήσουμε μέρα που είναι, από την πολυφορεμένη, αλλά όχι και αχρηστευμένη εξαιτίας αυτού, ρήση του Διονυσίου Σολωμού «το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ότι είναι αληθές». Για να το γράψει έτσι, κάτι θα ήξερε ο εθνικός μας ποιητής. Ισως και στην εποχή του να είχε βαρεθεί τα ψέματα ή έστω τις μισές αλήθειες, της δημόσιας ζωής. Οπως και σήμερα, που διάφοροι διαχρονικοί μύθοι καταδυναστεύουν την εθνική αλήθεια κι ας λέει ότι θέλει ο ποιητής. Σαν αυτό με τους κακούς ξένους που επιβουλεύονται διαρκώς και αδιαλείπτως την Ελλάδα. Τον θυμόμαστε κάθε φορά που μπροστά μας ορθώνονται δυσκολίες και κάποιος ξένος μάς πετάει κατάμουτρα ότι, εκτός από το να δανειζόμαστε συνεχώς, πρέπει να κάνουμε κάτι και μόνοι μας για να σωθούμε. Κι αρχίζουμε τα βαρύγδουπα περί «κατοχής» και πως θα το κάνουμε το αλβανικό έπος για να σπάσουμε τα δεσμά των σύγχρονων κατακτητών, γιατί οι Ελληνες πετυχαίνουν θαύματα όταν είναι ενωμένοι με τις δυνάμεις που κρύβουμε μέσα μας. Όπως τα κατάφεραν οι ένδοξοι προγονοί μας. Μόνο που 28η Οκτωβρίου 2015, δεν έχει καμιά σχέση με την 28η Οκτωβρίου 1940. Η σημερινή Ελλάδα της θηριώδους ανεργίας και της φτώχειας, δεν έχει καμιά σχέση με την Ελλάδα που μπήκε στον πόλεμο και βγήκε κατεστραμμένη πρώτα από αυτόν και μετά από τον Εμφύλιο. Το πολιτικό προσωπικό, δεν μπορεί πλέον να βολευτεί με πατριωτικά τσιτάτα και ιστορίες με ήρωες που δεν κυκλοφορούν ανάμεσά μας, ούτε με σοβινιστικά κλισέ που γελοιοποιούνται από την ίδια την ιστορία, από γεγονότα και από αριθμούς. Και αντίστροφα: ακόμα και αν τα έπη συγκινούν, δεν υφίστανται πλέον χείλη ικανά για να σας τα διηγηθούν. Η κρίση αυτή έχει καταστρέψει το παρόν, υπονομεύοντας το μέλλον μας και αναθεωρώντας τη σχέση μας με το παρελθόν. Και μας έχει κάνει αμήχανους με τη μνήμη. Αν οι συμβολισμοί είναι αληθινοί, τότε εμείς αποδειχθήκαμε ψεύτες. Και αν οι συμβολισμοί είναι ψεύτικοι, τότε δεν μπορούμε να διαχειριστούμε την αλήθεια.
«Εθνικόν ότι είναι αληθές»
