Τις απαξιωτικές, όπως τις χαρακτηρίζει, δηλώσεις πολιτικών παραγόντων για τη Δικαιοσύνη, μετά την απόφαση του ΣτΕ για τις τηλεοπτικές άδειες καυτηριάζουν οι δικαστικοί λειτουργοί του Ελεγκτικού Συνεδρίου
Την έντονη δυσαρέσκειά της εκφράζει η Ένωση Δικαστικών Λειτουργών του Ελεγκτικού Συνεδρίου για τις ανοίκειες, όπως αναφέρει, επιθέσεις κατά του θεσμικού ρόλου του Συμβουλίου της Επικρατείας, δύο μέρες μετά την κρίση του δικαστηρίου επί του νόμου Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες.
Η Ένωση κάνει λόγο για απαξιωτικές δηλώσεις πολιτικών παραγόντων για τη Δικαιοσύνη, τονίζοντας πως είναι μεν αποδεκτή η κριτική των δικαστικών αποφάσεων, «πλην όμως είναι επικίνδυνη η υπονόμευση του θεσμικού ρόλου της Δικαιοσύνης» και της αρχής της διακρίσεως των λειτουργιών». Ταυτόχρονα, κάνει λόγο για εκπεσμό της ποιότητας της δημόσιας ζωής της χώρας, στον οποίο συμβάλλουν οι επιθέσεις στη Δικαιοσύνη, αλλά και η έλλεψη σεβασμού στην ιδιωτική ζωή και τα προσωπικά δεδομένα δικαστών του ΣτΕ.
Η Ένωση Δικαστικών Λειτουργών του Ελεγκτικού Συνεδρίου:
-Υπενθυμίζει ότι το μέγιστο προαπαιτούμενο του πολιτισμού είναι η Δικαιοσύνη (Σ. Φρόιντ), που αποτελεί και το πρώτο καθήκον της Πολιτείας (Αλεξάντερ Χάμιλτον). Αν απουσιάζει η δικαιοσύνη, η πολιτική εξουσία δεν είναι παρά μια οργανωμένη ληστεία (Αυγουστίνος) και η δύναμή της χωρίς Δικαιοσύνη δεν είναι τίποτε άλλο παρά τυραννία (Πασκάλ).
-Επισημαίνει, αναφορικά με τις απαξιωτικές για τη Δικαιοσύνη πρόσφατες δηλώσεις πολιτικών παραγόντων, ότι η πολιτική πράξη οφείλει να είναι γόνος αρετής (Πλάτων) και ότι οι δίκαιοι δεν οργίζονται (Ευριπίδης).
-Δηλώνει την πλήρη αποδοκιμασία του τόσο για τις ανοίκειες επιθέσεις κατά του θεσμικού ρόλου του Συμβουλίου της Επικρατείας, Δικαστηρίου εγνωσμένου κύρους και αξίας, όσο και για την έλλειψη σεβασμού στην ιδιωτική ζωή και τα προσωπικά δεδομένα των λειτουργών του, φαινόμενα δυστυχώς νεοπαγή που συνδηλώνουν και συντείνουν στον εκπεσμό της ποιότητας της δημόσιας ζωής της χώρας.
-Τονίζει ότι ο έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων συνιστά, κατά το Σύνταγμα, θεμελιώδη υποχρέωση της δικαστικής λειτουργίας και ότι σε μια δημοκρατική πολιτεία είναι μεν αποδεκτή η κριτική των δικαστικών αποφάσεων, ως ανθρώπινων δημιουργημάτων, πλην όμως είναι επικίνδυνη η υπονόμευση του θεσμικού ρόλου της Δικαιοσύνης και της αρχής της διακρίσεως των λειτουργιών.
