Mε απόφαση, που εξέδωσε χθες το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου, απορρίφθηκε η αγωγή, που άσκησε, γνωστός αλλοδαπός εργολάβος ιδιωτικών έργων κατά ανώνυμης ξενοδοχειακής εταιρείας, που εδρεύει στη Νότια Ρόδο.
Ο ενάγων δραστηριοποιούμενος μεταξύ άλλων και στον τομέα των ανακαινίσεων ξενοδοχειακών μονάδων υποστήριξε ότι με την εναγόμενη ανώνυμη εταιρεία, η οποία είναι ιδιοκτήτρια 3 ξενοδοχείων, συμφώνησαν την εκτέλεση από μέρους της επιχείρησης του ενάγοντος των εργασιών ανακαίνισης και ανακατασκευής τους.
Οι εργασίες των συνεργείων της επιχείρησής του ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του 2006 και ολοκληρώθηκαν περί τα τέλη Οκτωβρίου 2010 και όπως υποστήριξε κατά τη διάρκεια εκτέλεσης των εργασιών, η εναγόμενη τού ανέθεσε προφορικά και πρόσθετες εργασίες που δεν περιλαμβάνονταν στην αρχική έγγραφη συμφωνία, η δε πρόσθετη αμοιβή του ενάγοντος υπολογίστηκε βάσει επιμέτρησης. Ισχυρίστηκε ότι οι εργασίες που εκτέλεσε ήταν καθαρής αξίας 1.713.836,16 €, για μέρος των οποίων εκδόθηκαν τιμολόγια παροχής υπηρεσιών επί πιστώσει συνολικής καθαρής αξίας 1.680.9400 € και ότι προς εξόφληση των οφειλών της η εναγόμενη έχει καταβάλει συνολικά το ποσό των 633.862,10 €, απομένοντος υπολοίπου 1.269.800€. Ισχυρίστηκε ακόμη ότι εξαιτίας έλλειψης ρευστότητας που εμφάνισε η εναγόμενη από το 2009, των διαβεβαιώσεών της περί επικείμενου τραπεζικού δανεισμού της και επιχορήγησής της μέσω του ενταξιακού προγράμματος ΕΣΠΑ 2007-2013, ο ενάγων δέχθηκε να του καταβληθεί το ως άνω υπόλοιπο της αμοιβής του μέχρι το τέλος του έτους 2011 και ότι υπέγραψε την από 24.11.2010 υπεύθυνη δήλωση, σύμφωνα με την οποία δήλωνε ότι η έναντί του οφειλή ανέρχονταν δήθεν στο ποσό των 545.000€, ενώ τότε συμφωνήθηκε προφορικά μεταξύ των διαδίκων η χορήγηση νέας πίστωσης για την καταβολή του πραγματικά οφειλόμενου υπολοίπου της εργολαβικής του αμοιβής, το οποίο ουδέποτε η εναγόμενη αμφισβήτησε, μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου 2011, οπότε και θα είχε εκταμιευθεί το ποσό της χρηματοδότησης. Το δικαστήριο απέρριψε την αγωγή λόγω αοριστίας καθόσον δεν περιείχε τα απαιτούμενα κατά νόμο στοιχεία για τη δικαστική εκτίμησή της και τούτο διότι ο ενάγων, ο οποίος ζητεί το εργολαβικό αντάλλαγμα επιχειρώντας να θεμελιώσει την αγωγή του στη διάταξη του άρθρου 694 ΑΚ, αφενός μεν δεν ισχυρίζεται ότι με την προφορική συμφωνία των διαδίκων, με την οποία η εναγόμενη τού ανέθεσε την εκτέλεση πρόσθετων εργασιών καθορίσθηκε η αμοιβή του κατά συγκεκριμένο τρόπο και δη βάσει επιμέτρησης και επί ποιας συμφωνηθείσας τιμής μονάδας, αφετέρου δεν προσδιορίζονται σαφώς οι εκτελεσθείσες κατά μονάδα εργασίες σε σχέση με τα επίδικα ιδιωτικά συμφωνητικά σύμβασης έργου, ώστε να είναι δυνατή η άμυνα της εναγομένης και ο έλεγχος σχετικά με το ποιες ποσότητες στις συμφωνηθείσες μονάδες από κάθε εργασία εκτελέστηκαν, καθώς και πώς διαμορφώνεται το ύψος της τιθέμενης ως βάσης τιμής μονάδας εκάστης εκτελεσθείσας εργασίας, λαμβανομένης υπόψη από την επισκόπηση του δικογράφου της αναντιστοιχίας μεταξύ των διαλαμβανόμενων στα ως άνω ιδιωτικά συμφωνητικά σύμβασης έργου τιμών μονάδας και των αιτηθέντων κονδυλίων. Επιπλέον, αν και ισχυρίζεται ότι μεταξύ των διαδίκων είχε συμφωνηθεί η εργολαβική του αμοιβή να καταβληθεί τμηματικά, παρέχοντας στην εναγόμενη τριετή πίστωση από την εκτέλεση των επιμέρους τμημάτων του έργου, εντούτοις παραλείπει να καθορίσει το ύψος του ποσού που πιστώθηκε, τον ακριβή χρόνο παράδοσης εκάστου τμήματος και εξόφλησής του, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατός ο έλεγχος του απαιτητού και ληξιπροθέσμου της σχετικής αξίωσής του.
Την ξενοδοχειακή εταιρεία εκπροσώπησε στη δίκη ο δικηγόρος κ. Φώτης Κωστόπουλος.
Απορρίφθηκε αγωγή εργολάβου κατά ξενοδοχειακής εταιρείας
