Αναβιώνει ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου υπόθεση με κατηγορούμενους για απόπειρα εκβίασης, δύο Ροδίτες, που έχουν καταδικαστεί τον Οκτώβριο του 2014 σε ποινή κάθειρξης 7 ετών και 20 μηνών και σε χρηματική ποινή 1.000 ευρώ με ανασταλτικό ως προς την έφεση αποτέλεσμα, υπό τον όρο καταβολής χρηματικής εγγύησης ύψους 3.000 ευρώ και της εμφάνισής τους μια φορά κάθε μήνα στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας τους.
Το Τριμελές Εφετείο Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων έχει κρίνει συγκεκριμένα ενόχους για απόπειρα εκβίασης κατά συναυτουργία, για επικίνδυνη σωματική βλάβη από κοινού, για παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία τους Κ. Κ. και Δ.Κ., ενώ έκρινε αθώο τον τρίτο κατηγορούμενο Ν. Κ., συγγενή του πρώτου.
Το ιστορικό της υπόθεσης φέρεται να έχει ως εξής:
Ο μηνυτής είχε με τους δύο πρώτους κατηγορούμενους οικονομικές διαφορές με απότοκο να τους χρωστάει διάφορα χρηματικά ποσά.
Κατόπιν των προφανώς άκαρπων προσπαθειών να ικανοποιήσουν τη χρηματική απαίτησή τους σε βάρος του, οι κατηγορούμενοι έθεσαν σε εφαρμογή το σχέδιό τους.
Ειδικότερα, αφού ο τρίτος εξ’ αυτών απασχολούσε τον μηνυτή σε καφετέρια, οι δύο πρώτοι μίσθωσαν αυτοκίνητο προκειμένου να μην γίνουν αντιληπτοί από γνωστούς τους, και μετέβησαν την 23η Μαρτίου 2010 και περί ώρα 21:00′ στην οικία του, όπου εκείνη την ώρα ευρίσκοντo εντός αυτής η σύζυγός του και η κόρη του.
Αφού χτύπησαν την πόρτα, μόλις η σύζυγός του τους άνοιξε, εισήλθαν αιφνιδιαστικά εντός, έχοντας καλυμμένα τα χαρακτηριστικά των προσώπων τους με μαύρες κουκούλες και παρά τις προτροπές δεν αποχωρούσαν.
Αντίθετα ακινητοποίησαν τόσο την τελευταία όσο και την κόρη της και αφού έριξαν με σπρέι στα πρόσωπά τους άγνωστη χημική καυστική ουσία, τις απείλησαν ότι εάν ο πρώτος δεν τους καταβάλει το ποσό του 1.000.000 ευρώ θα τις σκοτώσουν.
Την ίδια ώρα, όπως αναφέρθηκε ανωτέρω, ο τρίτος κατηγορούμενος βρισκόταν σε καφετέρια και εφέρετο να απασχολεί τον σύζυγο.
Οι κατηγορούμενοι στις απολογίες τους επί της ουσίας παραδέχονται ότι διέπραξαν τα αδικήματα που περιγράφηκαν ανωτέρω, πλην όμως ισχυρίζονται ότι ο μηνυτής τους χρωστάει χρήματα και συνεπώς επιδίωξή τους δεν ήταν το παράνομο οικονομικό όφελος.
Ο ισχυρισμός αυτός των κατηγορουμένων απορρίφθηκε από το δικαστικό συμβούλιο καθόσον, εάν οι κατηγορούμενοι είχαν νόμιμη απαίτηση από το θύμα θα έπρεπε να επιδιώξουν την ικανοποίησή της δικαστικά γιατί η βία και η απειλή ως μέσα εξαναγκασμού του οφειλέτη αποδοκιμάζονται από το δίκαιο και παρουσιάζονται ως άξιες μομφής κατηγορίες.
Σημειώνεται ότι ενώπιον του δικαστηρίου υπήρξε ο ισχυρισμός ότι το πιστόλι που χρησιμοποίησαν για να απειλήσουν τη σύζυγο του μηνυτή δεν ήταν αληθινό.
