Μια φωτογραφία συνοδεία μιας καταγγελίας, κάνει από προχθές τον γύρο του διαδικτύου. Όπως καταγγέλλει με ανάρτησή του στο facebook ο συγγραφέας, Άρης Σφακιανάκης, το σπίτι του Νίκου Καζαντζάκη στο Ηράκλειο γκεμίζεται και μετατρέπεται σε πάρκινγκ. Τίποτα δεν υπάρχει πια που να θυμίζει ότι εκεί γεννήθηκε αυτός ο μεγάλος Έλληνας. Ούτε καν η μαρμάρινη πλάκα που τοποθετήθηκε τη δεκαετία του ’50 .
Καμιά εντύπωση. Κάπως έτσι αφήνονται στη φθορά του χρόνου και της λήθης πολλά σπίτια σπουδαίων Ελλήνων. Όπως για παράδειγμα το σπίτι, κατά τα άλλα ιστορικό διατηρητέο μνημείο, πλην αφημένο στην μοίρα του χρόνου, που έζησε η Μαρία Κάλας. Ακόμη, το θλιβερό ερείπιο μεν, αλλά χαρακτηρισμένο κατά τα λοιπά και αυτό διατηρητέο ιστορικό μνημείο με νόμους και υπογραφές από το 1999, με την πλάκα του υπουργείου πολιτισμού πάνω στους ξεφτισμένους και γεμάτους συνθήματα τοίχους, να μας πληροφορεί «Στο σπίτι αυτό πέθανε ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς στις 27 Φεβρουαρίου 1943».
Αν το σπίτια αυτά και πολλών άλλων, αν το σπίτι του Καζαντζάκη δεν ήταν στην Ελλάδα αλλά σε άλλη χώρα, θα είχαν γίνει μνημεία εδώ και χρόνια. Θα τα είχαν αναστηλώσει και περήφανοι θα σου έδειχναν που έζησαν οι σπουδαίοι της χώρας τους. Που γεννήθηκε ο Καζαντζάκης, ο μέγας αυτός λόγιος. Τώρα, είναι χώρος στάθμευσης… Μετά το αεροδρόμιο «Καζαντζάκης», ας ονοματίσουν και το πάρκινγκ «Καζαντζάκης»… Ετσι κι αλλιώς, ποιος θα θυμηθεί την Ασκητική ( για να μη γίνω πολύ κακιά και πω ποιος την ξέρει…) «Το πρώτο σου χρέος, εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει.»
