Με την υπ’ αρίθμ. Α1961/2024 απόφαση του Στ’ Τριμελούς Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς απορρίφθηκε και σε δεύτερο βαθμό η αγωγή ενός ανδρόγυνου από την Ρόδο κατά του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου και γυναικολόγου ιατρού με την οποία διεκδικείται αποζημίωση συνολικού ύψους πέντε εκατ. ευρώ περίπου για ιατρικές παραλείψεις και αστοχίες που προκάλεσαν παράλυση του παιδιού τους (απεβίωσε το έτος 2017).
Με την υπ’ αρίθμ. 648/2006 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου η αγωγή είχε απορριφθεί και με την έφεσή τους ζήτησαν να ακυρωθούν όλες οι πραγματογνωμοσύνες που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της πρωτόδικης απόφασης και η ΕΔΕ που είχε διενεργηθεί αρμοδίως για την απόδοση πειθαρχικών ποινών, υποστηρίζοντας ότι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Όπως ξανάγραψε η «δ», το παιδί γεννήθηκε στις 6:40 π.μ. της 2ας Δεκεμβρίου 2002 με περιγεννητική ασφυξία και διεκομίσθη με το EKAB στην Aθήνα. H ολοκλήρωση του τοκετού έγινε με αναρροφητικό εμβρυουλκό.
Oι γονείς του παιδιού ισχυρίζονται ότι η 27χρονη τότε μητέρα είχε ειρρηγμένο θυλάκιο και έπρεπε να υποβληθεί σε καισαρική τομή και να ακολουθηθεί η διαδικασία της αναρρόφησης. Oι γιατροί από την άλλη πλευρά υπεραμύνονται της διαδικασίας που ακολουθήθηκε.
Oι γονείς του παιδιού, παρουσίασαν ως μάρτυρα υπεράσπισης τη μαία του νοσοκομείου που υποστήριξε ότι υπήρξε αμέλεια και αστοχία από πλευράς των ιατρών και παρατήρησε ότι ο τοκετός έπρεπε να γίνει με καισαρική τομή και όχι να χρησιμοποιηθεί δύο φορές εμβρυουλκό που προκάλεσε βλάβη στο βρέφος.
Yποστήριξε, επίσης, ότι σκοπίμως οι ιατροί και η διοίκηση του νοσοκομείου, αν και το είχε ζητήσει εγγράφως, δεν την κάλεσαν για να καταθέσει στο πλαίσιο της EΔE που διενεργήθηκε παρότι συμμετείχε στη διαδικασία του τοκετού, ενώ άφησε πολλά υπονοούμενα για προσπάθεια απόκρυψης της αλήθειας.
Kατέθεσε ειδικότερα ότι η κατάσταση της υγείας της μητέρας και τα φάρμακα που της χορηγήθηκαν δεν καταγράφηκαν, όπως όφειλε να γίνει στην κατάσταση νοσηλείας και ότι η δήλωση γέννησης του παιδιού έγινε από ιατρό που δεν παρίστατο στον τοκετό.
H μαία έκανε, μάλιστα, λόγο για πλήρη «απομόνωσή» της από συναδέλφους της και από ιατρούς της κλινικής του νοσοκομείου λόγω της απόφασής της, να ρίξει άπλετο φως στην υπόθεση.
Η αντίδικη πλευρά διατείνεται ότι η διαδικασία που ακολουθήθηκε ήταν πράγματι η ενδεδειγμένη, ότι η βλάβη που υπέστη το βρέφος δεν οφειλόταν στη χρήση του εμβρυουλκού αλλά σε άλλους παράγοντες.
Είχε επισημανθεί ότι η μαία είχε ζητήσει η ίδια να μην καταθέσει στο πλαίσιο της ΕΔΕ ως μάρτυρας και ότι το απεφάσισε τον Οκτώβριο του 2002 και αφού είχε προηγουμένως υποβληθεί η αγωγή.
Πλήρη κάλυψη στους ιατρούς παρείχαν εξάλλου τόσο ο πραγματογνώμονας που όρισε το δικαστήριο όσο και το πόρισμα Ενορκης Διοικητικής Εξέτασης που διενεργήθηκε.
Στην απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου αναφέρεται ότι η μέθοδος που ακολουθήθηκε κατά την διάρκεια του τοκετού ήταν η μόνη ενδεδειγμένη και ότι η βλάβη που σημειώθηκε στο παιδί δεν οφείλεται σε κακή εφαρμογή συκιουλκίας είτε σε ανοξία κατά την διάρκεια του τοκετού.
Την υπόθεση χειρίζεται για τους γονείς ο δικηγόρος κ. Μιχάλης Καραγιάννης και για την ιατρό ο δικηγόρος κ. Γρηγόρης Μοράρης.
Απορρίφθηκε η έφεση στην πολύκροτη υπόθεση ιατρικής αμέλειας εις βάρος του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου
