Συνέντευξη
στην Πέγκυ Ντόκου
Το προσφυγικό ζήτημα με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπη η χώρα μας, έχει πολλές όψεις. Προϊόντος του χρόνου, απέδειξε όχι μόνον τις αδυναμίες του κρατικού και πολιτικού συστήματος, αλλά κυρίως την δύναμη της ανθρωπιάς. Οι πολίτες στα νησιά, που είναι σαν ενδιάμεσοι ‘σταθμοί’ για το ταξίδι των προσφύγων από τις χώρες που έρχονται μέχρι τους προορισμούς που θέλουν να φτάσουν, απέδειξαν με το παραπάνω, ότι έχουν δώσει τον εαυτό τους για να βοηθήσουν τους ανθρώπους που υποφέρουν ως θύματα μιας παρανοϊκής κατάστασης που ονομάζεται πόλεμος, εισβολή και εκμετάλλευση.
Στην Ρόδο, παρά το γεγονός πως η δημοτική αρχή δεν δέχτηκε να γίνει hotspot, ο καταυλισμός στα παλαιά σφαγεία έχει φιλοξενήσει μέχρι σήμερα περίπου 8.000 πρόσφυγες και μετανάστες –ευτυχώς χωρίς προβλήματα. Όλα αυτά όμως, χάρη στην προσεκτική διαχείριση αφενός των τοπικών αρχών, φορέων και παραγόντων αλλά κυρίως στην ανθρωπιά των απλών πολιτών που προσφέρουν τρόφιμα και ρουχισμό και προπάντων, των εθελοντών που προσφέρουν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους και συμβάλλουν στην τιτάνια αυτή προσπάθεια.
Ο γιατρός κ. Σάββας Καραγιάννης, πρώην δήμαρχος Ρόδου, είναι ένας από τους εθελοντές που δήλωσαν μαζί με άλλους συναδέλφους του διατεθειμένοι να βοηθήσουν για την ιατρική κάλυψη των προσφύγων. Στην συνέντευξη που ακολουθεί, εξηγεί όλα όσα αντιμετωπίζει αυτούς τους 18 μήνες στην προσπάθεια αυτή, η οποία είναι απολύτως εθελοντική.
Η συνέντευξη αναλυτικά:
• Κύριε Καραγιάννη, από πότε ξεκινήσατε να συνδράμετε στις προσπάθειες των εθελοντών που προσφέρουν στους πρόσφυγες και μετανάστες στην Ρόδο;
Συμπληρώνουμε περίπου 17-18 μήνες από την ημέρα που είχαμε τους πρώτους πρόσφυγες οι οποίοι έπρεπε να προωθηθούν από εδώ σε άλλα κέντρα, δεδομένου ότι το δικό μας εδώ στην Ρόδο δεν μπορούσε παρά να θεωρηθεί ένας μικρός σταθμός μέσα από τον οποίο έπαιρναν την ‘βίζα’, όπως λέμε, για να μπορέσουν να κυκλοφορήσουν στη συνέχεια και στην υπόλοιπη Ελλάδα αλλά κυρίως στον απώτερο προορισμό τους, που είναι πάντα η Γερμανία. Αυτό το 18μηνο έχουν περάσει από τον καταυλισμό περίπου 7.500-8.000 πρόσφυγες. Δεν είναι μεγάλος, αλλά δεν είναι και μικρός ο αριθμός αυτός εάν σκεφτείτε ότι παράλληλα με την Ρόδο υπάρχουν πολλοί ενδιάμεσοι προορισμοί για τους ανθρώπους αυτούς. Ο χώρος που επιλέχθηκε ήταν μία εκ των ενόντων –θα έλεγε κανένας- λύση, δεδομένου ότι από τότε έως και σήμερα, ο Δήμος Ρόδου δεν έχει πάρει ούτε ένα ευρώ, για όλη αυτή την προσπάθεια που καταβάλλει ούτε ο ίδιος ούτε οι εθελοντές, οι οποίοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, ο καθένας από κάποιο πόστο. Η Ύπατη Αρμοστεία, η οποία και χρηματοδοτείται και είναι η μόνη η οποία έχει πόρους από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τους πρόσφυγες, το μόνο που κάνει είναι να παρουσιάζεται κάπου – κάπου, να παρακολουθεί, να βλέπει αλλά…. τίποτε περισσότερο.
Όλα τα υπόλοιπα, πρέπει να πω –και είναι προς τιμήν της ροδιακής κοινωνίας έχουν διατεθεί μέχρι σήμερα από το υστέρημα των τοπικών νοικοκυριών: μισό κιλό ρύζι, μισό κιλό φασόλια, ένα κιλό ρεβίθια, λίγα μακαρόνια, κανένα γλυκό για τα μωράκια, αναψυκτικά και αρκετοί συμπολίτες μας οι οποίοι εντελώς ανώνυμα μπορούν να στείλουν και αρκετές ποσότητες τροφίμων. Οι φιλοξενούμενοί μας αυτούς τους 18 μήνες, δεν έχουν στερηθεί απολύτως τίποτα. Και είμαι ειλικρινής σε αυτό, και βαθιά συγκινημένος, δεδομένου ότι δεν στερήθηκαν ούτε ρούχα, ούτε παπούτσια, ούτε πάνες για τα μωρά και ό,τι είναι απαραίτητο για έναν άνθρωπο ώστε να ζήσει άνετα. Σε βαθμό μάλιστα που οι προσφορές ήταν τόσες πολλές ώστε βοηθήσαμε και άλλους καταυλισμούς, που είχαν ανάγκη και στείλαμε στην Θεσσαλονίκη, στην Βόρεια Ελλάδα και σε άλλες περιοχές με τις οποίες είχαμε επαφή.
Εμείς θέλουμε να προστατέψουμε το νησί μας από κάποιο περιστατικό το οποίο θα μπορούσε να μας εκθέσει διεθνώς και φυσικά να πλήξει τον Τουρισμό μας. Επομένως, ό,τι γίνεται, γίνεται πολύ προσεκτικά ώστε να μην επιτρέψουμε να δημιουργηθούν προβλήματα στον τόπο μας.
• Από ιατρική άποψη, πώς το αποφασίσατε αυτό, να αναλάβετε την κάλυψή τους εθελοντικά;
Από την ιατρική άποψη, προσφέρθηκα να δηλώσω εξ αρχής στον δήμαρχο ότι ήμουν διατεθειμένος μαζί με άλλους συναδέλφους, που σε συνεννόηση με τον Ιατρικό Σύλλογο Ρόδου ενταχθήκαμε σε αυτή την προσπάθεια, γιατί ήθελα να προφυλάξω την ροδιακή κοινωνία από πιθανές λοιμώξεις ή παθήσεις που ίσως να υπήρχαν σε όσους έρχονταν και έπρεπε να προφυλαχτούμε. Ευτυχώς, η διαπίστωση ήταν πως είχαμε απλά νοσήματα, όπως αυτά που βιώνουμε και ζούμε καθημερινά και στον δικό μας πληθυσμό. Δεν είχαμε πολύ σοβαρά περιστατικά, εκτός από δύο – τρία τα οποία υποχρεωθήκαμε να προωθήσουμε στην Αθήνα, εξαιτίας της σοβαρότητάς τους. Δηλαδή, δεν θα ξεχάσω μια μέρα έναν παππού στον οποίο προμήθευσα τα φάρμακα που ήθελε για την πίεση και το ζάχαρό του και μου έδειξε ένα χαρτάκι, όπου κατάλαβα ότι ένα παιδί 8-9 ετών που ήταν δίπλα του έπασχε από οξεία λευχαιμία και έπρεπε να κάνει την συγκεκριμένη θεραπεία. Δεν σας κρύβω ότι ταράχτηκα γιατί φιλοξενούσαμε εκεί ένα παιδί με τέτοια ασθένεια, οξεία λευχαιμία, σε συνθήκες που δεν ήταν οι ιδανικότερες γι’ αυτή την θεραπεία. Επικοινώνησα αμέσως με την κα Ντίνα Μαχαιρίδου η οποία είναι κι εκείνη μέλος της ομάδας των εθελοντών γιατρών στο Νοσοκομείο της Ρόδου και της είπα ότι χρειαζόμουν άμεσα την βοήθειά της για την χημειοθεραπεία. Δυστυχώς, δεν υπήρχαν τα απαραίτητα φάρμακα. Βρέθηκε η ‘Ροδαυγή’, ένας άλλος σύλλογος που δραστηριοποιείται για τις μεταμοσχεύσεις μυελού, ο οποίος αγόρασε τα φάρμακα, τα δώσαμε στην κα Μαχαιρίδου, έγινε η χημειοθεραπεία, κρατήθηκε για δύο – τρεις ημέρες διότι δεν μπορούσε να γυρίσει στον καταυλισμό και με δαπάνες πάλι της ‘Ροδαυγής’ ο παππούς, ο πατέρας του παιδιού και το ίδιο παιδάκι μεταφέρθηκαν στην Αθήνα, όπου νοσηλεύτηκε σε ειδικό νοσοκομείο.
• Ως επί το πλείστον ποια είναι τα ιατρικά προβλήματα που αντιμετωπίζετε;
Τα συνηθισμένα που έχουμε κι εδώ. Κοινά κρυολογήματα, απλά τραύματα (κυρίως τον πρώτο καιρό που έβγαιναν στα βράχια και είχαν κατάγματα και σοβαρά τραύματα) κάποια δερματικά νοσήματα τα οποία αντιμετωπίζει η αντιδήμαρχος κα Άννα Ζωάννου και τίποτε το ιδιαίτερο, που να είναι ανησυχητικό. Το μεγάλο πρόβλημα είναι μόνον η αγωνία η δική τους αλλά και η δική μας, για το πώς μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να φτάσουν με ασφάλεια και να τύχουν μιας καλύτερης μοίρας εκεί που έχουν επιλέξει να πάνε.
• Για την κάλυψη των φαρμάκων, σας βοηθάει ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Δωδεκανήσου;
Κυρίως οι απλοί πολίτες και όταν υπάρχουν πολλές ελλείψεις πηγαίνουμε με δικές μας δαπάνες και προμηθευόμαστε φάρμακα. Δεν μας έχει λείψει τίποτα! Κανένα παιδί ή φιλοξενούμενός μας δεν έμεινε ακάλυπτος από φαρμακευτική περίθαλψη. Καλύπτουμε τις καθημερινές ανάγκες και διατηρούμε ένα στοκ γι’ αυτές.
• Οι άλλοι συνάδελφοί σας που είναι εθελοντές, συνδράμουν στην προσπάθεια;
Βεβαίως, και πρέπει να τους ευχαριστήσουμε όλους! Διότι εγώ δεν μπορώ να καλύψω όλες τις ειδικότητες. Τα παιδιατρικά περιστατικά, τα οφθαλμολογικά, τα οδοντιατρικά και άλλα γι’ αυτό έχουμε και συχνές μεταφορές στο Νοσοκομείο για ακτινογραφίες, υπέρηχους κ.λπ. Μην ξεχνάτε πως πρόσφατα είχαμε και τοκετό. Όλα αυτά γίνονται και με τη συνεργασία των συναδέλφων στο Νοσοκομείο που μας εξυπηρετούν.
• Οι ίδιοι οι πρόσφυγες και μετανάστες πώς είναι μαζί σας; Είναι συνεργάσιμοι; Σας λένε τι έχουν;
Νομίζω, ότι έχοντας επαφή και με τους προηγούμενους –με όσους πέρασαν δηλαδή από εδώ και έφυγαν- γνωρίζουν πως εδώ υπάρχει ένας χώρος φιλόξενος όπου μπορούν να ζητήσουν αυτά που θέλουν. Άλλωστε έχουμε μεταφραστή που είναι Σύρος και μας βοηθάει αλλά και πολλοί μιλούν αγγλικά και επομένως μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας. Πάντως διαβεβαιώνω τους Ροδίτες συμπολίτες μας, ότι μέχρι σήμερα δεν υπάρχει απολύτως καμία ανησυχία από ιατρικής άποψης. Επίσης να σημειώσουμε πως έχουμε κάνει όλους τους απαραίτητους εμβολιασμούς και στα παιδιά των προσφύγων, τα οποία μας έστειλε το ΚΕΕΛΠΝΟ.
• Κλείνοντας, τι θα λέγατε κύριε Καραγιάννη γι’ αυτή την ‘αποστολή ανθρωπιάς’ στην οποία λαμβάνετε μέρος μαζί με όλους τους εθελοντές στην Ρόδο;
Αυτός που έχει δώσει τα πάντα σε αυτή την προσπάθεια εδώ και 18 μήνες, είναι ο Ντίνος Μαντικός ο οποίος… δεν ξέρω. Αυτός ο άνθρωπος είναι μάλλον προικισμένος με άλλες ιδιαιτερότητες, με άλλα χαρίσματα σε ό,τι κάνει. Προσπαθεί 24 ώρες το 24ωρο και πράγματι μπορεί να αντιμετωπίσει τα πάντα, να ελέγξει τις καταστάσεις και να κρατήσει τα ηνία της τεράστιας αυτής προσπάθειας.
«Μαθήματα ανθρωπιάς» από εθελοντές της Ρόδου
