Γράφει ο Ηλίας Τσέρκης, Ιατρός Παθολόγος, Γεν. Γραμματέας Ιατρικού Συλλόγου Ρόδου
Η χώρα μας διαθέτει πλεονάζον ιατρικό προσωπικό αλλά και αυξημένες ανάγκες λόγω γεωγραφικών ιδιαιτεροτήτων, όπου οι πολιτικοί αντί να σχεδιάσουν ένα σύστημα με βάση τις ανάγκες του πληθυσμού, εν τούτοις εφάρμοσαν ένα σύστημα υγείας αμιγώς κρατικοδίαιτο.
Με τον τρόπο αυτό προσδοκούσαν στην πελατειακή σχέση με τους ψηφοφόρους τους, στη δε πραγματικότητα καλλιεργούσαν την ψευδαίσθηση στους πολίτες περί δήθεν δωρεάν παροχής υγείας και ταυτόχρονα τα «χαρτάκια των ταμείων» κόστιζαν πολλά δισεκατομμύρια στο προϋπολογισμό του κράτους.
Ιστορική αναδρομή
Οι μεθοδεύσεις αυτές καλλιέργησαν ένα καθεστώς όπου οι ασφαλισμένοι αναζητούσαν δωρεάν περίθαλψη και πολλές φορές παρέβλεπαν την επιστημονικότητα του θεράποντος ιατρού τους. Από την άλλη οι αυτοαπασχολούμενοι ιατροί επιθυμούσαν να συμβάλλονται με τα ασφαλιστικά ταμεία προκειμένου να εξασφαλίσουν μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στα ιατρεία τους. Επιπρόσθετα, είχε παρατηρηθεί το φαινόμενο όπου συμβεβλημένοι ιατροί υπέβαλαν εικονικές δαπάνες στα ταμεία για ιατρικές πράξεις ή εξετάσεις, που ουδέποτε πραγματοποιήθηκαν.
Τα ασφαλιστικά ταμεία δεν εφάρμοσαν ποτέ ουσιαστικό ελεγκτικό έργο με ολέθρια αποτελέσματα για τα αποθεματικά τους. Επιπλέον, επειδή δεν επαρκούσαν τα χρήματα των εισφορών για τις συντάξεις, υφάρπαζαν μέρος των εισφορών που προοριζόταν για την κάλυψη της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των ασφαλισμένων.
Αυτό ήταν απόρροια του ότι ξόδευαν πολλά για συντάξεις χωρίς να υπάρχει αντίστοιχη παραγωγική βάση ούτως ώστε να καλύπτεται η δαπάνη από τις εισφορές. Μοιραία τα Ασφαλιστικά Ταμεία μετατράπηκαν σε μηχανισμούς παραγωγής ελλειμμάτων και στηρίζονταν στη βοήθεια του κράτους για να εξυπηρετούν τις αυξημένες ταμειακές τους υποχρεώσεις προς τους συνταξιούχους.
Οι δαπάνες του ΕΟΠΥΥ
Μόνο τη 15ετία 2000-2014, ο Κρατικός Προϋπολογισμός πρόσφερε στα Ταμεία 169 δισ., ποσό που αντιστοιχεί περισσότερο από το μισό δημόσιο χρέος!
Οι παρεχόμενες κρατικές δαπάνες υγείας μειώνονται, με μεγαλύτερη εκείνην που αφορά τον ΕΟΠΥΥ και η οποία είναι –εκτός των άλλων– άρρηκτα συνδεδεμένη με την ανάπτυξη της πολυσυζητημένης Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
Συγκεκριμένα, η επιχορήγηση του ΕΟΠΥΥ για το 2018 είναι μειωμένη κατά 68%, αφού φέτος προβλέπεται να μεταβιβαστούν 100 εκατομμύρια ευρώ από τον τακτικό προϋπολογισμό στο υπερταμείο.
Παράλληλα οι Υπουργοί-ιατροί της υγείας αύξησαν την μεταβίβαση πόρων του ΕΟΠΥΥ προς το ΕΣΥ, με αποτέλεσμα να μειωθούν δραστικά οι διαθέσιμοι πόροι για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Όλα τα παραπάνω συνετέλεσαν ώστε να συρρικνωθεί περαιτέρω ήδη από φέτος, το διαθέσιμο κονδύλι για τις ιατρικές επισκέψεις που πρέπει να πληρώσει ο ΕΟΠΥΥστους αυτοαπασχολούμενους ιατρούς για την παρεχόμενη πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.
Οι νέες συμβάσεις με τον ΕΟΠΥΥ ως οικογενειακοί ιατροί.
Σχεδιάζουν την μεταρρύθμιση υγείας με τον θεσμό του οικογενειακού ιατρού σε περιβάλλον πενίας και με ουσιαστική υποβάθμιση του ιατρού τόσο επιστημονικά όσο και οικονομικά.
Οι 2.200 οικογενειακοί ιατροί που αισιοδοξεί η ηγεσία του Υπουργείου να συμβληθεί με τον ΕΟΠΥΥ δεν καλύπτει ούτε το 50% του πληθυσμού. Ο παραπάνω σχεδιασμός άραγε, έγινε βάσει οικονομικών δυνατοτήτων του ΕΟΠΥΥ ή είναι αποτέλεσμα λανθασμένης εκτίμησης και πρόχειρου σχεδιασμού;
Το εξευτελιστικό ποσό του συντελεστή από 0,5 έως 1 ευρώ μηνιαίας αποζημίωσης του ιατρού ανά ασφαλισμένο, είναι η εκτίμηση του ΕΟΠΥΥ προκειμένου να παρέχονται άρτιες ιατρικές υπηρεσίες σύμφωνα με τα σύγχρονα δεδομένα που θέτει η ιατρική επιστήμη!
Ενδεχομένως να προωθεί έμμεσα καταστάσεις, που θα ωθήσουν τους ιατρούς που εν τέλει θα συμβληθούν με τον ΕΟΠΥΥ, στην παραοικονομία και στα παράπλευρα οφέλη από την εξασφαλισμένη επισκεψιμότητα του ιατρείου τους.
Εμείς, πρέπει να μην συμβληθούμε με τον ΕΟΠΥΥ ως οικογενειακοί ιατροί για να προστατεύσουμε τους κόπους των γονέων μας, τους δικούς μας αλλά και για να σταματήσουμε επιτέλους τον κατήφορο που μας οδηγούν οι κυβερνώντες!
Να αντισταθούμε πρώτα εμείς, γιατί μετά από τους οικογενειακούς ιατρούς έπονται και οι συμβάσεις των ειδικών ιατρών.
Δίνουμε την πρώτη μάχη που είναι καθοριστική για το μέλλον της υγείας αυτού του τόπου.
Ας ορθώσουμε όλοι μας ως οφείλουμε το επιστημονικό και κοινωνικό μας ύψος, που αρμόζει στο ιατρικό λειτούργημα – επάγγελμα.
