Μέχρι να συνηθίσουμε

Ο γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας δήλωσε σήμερα ότι η «υγειονομική και ανθρωπιστική» κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας είναι «απάνθρωπη». «Σε τι κόσμο ζούμε όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να προμηθευτούν τροφή και νερό ή όταν άνθρωποι που δεν μπορούν ούτε να περπατήσουν δεν μπορούν να λάβουν ιατρική φροντίδα;». Στην όχι και τόσο πρόσφατη πλέον επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ. Οι φρικαλεότητες των ισλαμιστών έκαναν τον γύρο του κόσμου και δικαίως. Ακολούθησαν εικόνες φρίκης και μαρτυρίες στη Γάζα, με παιδάκια αιμόφυρτα και ακρωτηριασμένα και απόλυτη ισοπέδωση της πόλης. Το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινής γνώμης παρέμεινε έντονο για αρκετό καιρό, ώσπου σιγά σιγά άρχισε να φθίνει.  Η αιματοχυσία έγινε καθημερινότητα. Και τότε έπαψε να ενδιαφέρει. Τι και αν ο αριθμός των νεκρών έχει αγγίξει τους 30.000; Το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε σε άλλα φλέγοντα ζητήματα της εγχώριας επικαιρότητας της κάθε χώρας. Το ίδιο συνέβη και για την Ουκρανία. Όταν ο πόλεμος «βάλτωσε», τότε έπαψε να ενδιαφέρει. Πλέον βρίσκει κανείς ειδήσεις για τις συγκρούσεις στον… πάτο των ειδησεογραφικών sites, και σπανίως στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Το θλιβερό συμπέρασμα στο οποίο οδηγείται κανείς είναι ότι οι ζωές των θυμάτων έχουν αξία μέχρι να συνηθίσουμε στην απώλεια τους.