Ελάχιστα γνωστό είναι το γεγονός πως η μετατόπιση των ρολογιών κατά μία ώρα πίσω το χειμώνα και μία ώρα μπροστά το καλοκαίρι δεν είναι μέτρο που λήφθηκε τα τελευταία χρόνια. Οι πρώτες μνείες στην Ελλάδα για την ανάγκη εφαρμογής του μέτρου,σημειώνονται το 1925.
Η αρχική δειλή εφαρμογή του, πρώτα στα ωράρια των καταστημάτων, ξεκίνησε το 1927. Η πλήρης εφαρμογή του μέτρου, με τη μορφή που το γνωρίζουμε στις ημέρες μας έγινε στις 6 Ιουλίου 1932 και με αφορμή τη μεγάλη οικονομική κρίση που είχε ξεσπάσει.
Σκοπός η εξοικονόμηση ενέργειας, κυρίως ηλεκτρικού ρεύματος. Για την ενημέρωση του κοινού εκδόθηκε ανακοίνωση του Υπουργικού Συμβουλίου που ανέφερε ότι «κατόπιν εντολής των αρμοδίων υπουργείων προς απάσας τας υπηρεσίας του κράτους, το παρελθόν μεσονύκτιον τα ωρολόγια επροχώρησαν κατά μίαν ώραν. Η θερινή ώρα ισχύει δι’ όλην εν γένει την ζωήν του τόπου, αύτη δε λαμβάνεται υπ’ όψιν δι’ όλας τας υπό των νόμων, διαταγμάτων κ.λ.π. οριζομένας περιπτώσεις».
Οι οδηγίες που εκδόθηκαν ήταν ιδιαίτερα αναλυτικές για τα καταστήματα, τα γραφεία, τις δημόσιες υπηρεσίες, τα εργοστάσια, τις εταιρείες, ενώ στην εφαρμογή ενεπλάκη ενεργά και το Αστεροσκοπείο Αθηνών.
Το μέτρο λειτούργησε επί διετία για να ατονήσει σταδιακά και να επανεμφανιστεί στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής. Μεταπολεμικά το μέτρο επανήλθε στην επικαιρότητα στις αρχές της δεκαετίας του 1950.
Συγκεκριμένα εφαρμόσθηκε το 1952, χωρίς ωστόσο να έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα εξοικονόμησης ενέργειας, σύμφωνα με τις μελέτες της Ηλεκτρικής Εταιρείας (:αργότερα ΔΕΗ). Το μέτρο ατόνησε και πάλι για να εισαχθεί εκ νέου, με λακωνική κυβερνητική ανακοίνωση, στις 13 Απριλίου 1975, όταν η Ελλάδα εναρμονίστηκε με τα ισχύοντα στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.
( Από το Τμήμα Αρχειακών Μελετών του «Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών)
Τα ωρολόγια επροχώρησαν κατά μίαν ώραν
