«Τα όσα ρατσιστικά γράφονται από χθες το βράδυ και η στοχοποίηση ολόκληρου του χωριού μου του Αρχαγγέλου ,πραγματικά με ξεπερνάει! Όσα προβλέπονται και πρέπει να γίνουν ,γίνονται ! Σας λείπουν τα δέκα λεπτά δημοσιότητας, φαίνεται…Σταματήστε επιτέλους τις γελοιότητες!!» ήταν το σχόλιο της Χαρούλας Γιασιράνη, μετά την υστερία και την ρατσιστική χολή που ξεχύθηκε στο διαδίκτυο, όταν έγινε γνωστή η ύπαρξη του πρώτου κρούσματος στη Ρόδο.
Υστερία και κατάπτυστα σχόλια για την οικογένεια του μωρού, για ένα χωριό ολόκληρο, βοηθούντων και κάποιων «δημοσιογράφων» που έστησαν κάμερες έξω από το σπίτι της οικογένειας, δημοσίευσαν βίντεο στο οποίο μας έδειχναν με το δάχτυλο τον πατέρα της οικογένειας, πήραν τον ρόλο πολιτικής προστασίας κάνοντας… ιχνηλάτηση και της ΕΛΑΣ… συλλαμβάνοντας την οικογένεια που δήθεν το…έσκασε, ρίχνοντας λάδι στην υστερία.
Πολλοί λένε, ότι αυτή η πανδημία θα μας αλλάξει, θα είναι πολλά αυτά που θα αναθεωρήσουμε και οι πολύ αισιόδοξοι επιμένουν πως θα μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Προς το παρόν, το μόνο που βλέπουμε –και όχι μόνον εδώ στο νησί- είναι πως η αρρώστια δεν σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Την αλήθεια σου ξεμπροστιάζει. Το μόνο βέβαιο είναι, ότι τέτοιες εποχές μας δίνουν τη δυνατότητα να μετρηθούμε ξανά, να δούμε πόσο άνθρωποι παραμένουμε μέσα μας και αν μας ενδιαφέρει το κοινό καλό και η αναζήτηση μιας λύσης για όλους ή το ξεκαθάρισμα λογαριασμών με όσους θεωρούμε, ότι στέκονται απέναντί μας, η μικροπολιτική ο ωφελιμισμός. Τα Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης, βοηθούν να ξεγυμνωθούν χαρακτήρες, να αναδειχθούν κίνητρα και αντιλήψεις. Μπορεί ορισμένοι από αυτούς τους χαρακτήρες ν’ αποδειχθούν ολέθριοι για λίγους ή πολλούς αλλά τουλάχιστον δεν απομένουν πολλά ερωτηματικά για το ποιόν τους.
Δεν είμαι σίγουρη αν σχόλια σαν κι αυτά που διαβάζουμε, είναι αντιπροσωπευτικά ενός μεγάλου τμήματος του πληθυσμού. Το σίγουρο είναι, πως η μετά-κορωνοϊό εποχή θα μας βρει εντελώς διαφορετικούς σε πολλά επίπεδα, ελπίζοντας να μη μας βρει χειρότερους. Ελπίζοντας, ότι και αυτή η δοκιμασία θα περάσει, χωρίς να αφήσει πίσω της καμένη γη και κυρίως, ότι δεν θα ξεχαστεί την επόμενη μέρα, ότι θα μας έχει διδάξει πολλά. Γιατί, μεταξύ μας, η οικονομική δεν μας δίδαξε ιδιαίτερα… Ελπίζοντας, πως η η νέα κοινωνία που θα προκύψει πρέπει να είναι διαφορετική, απαλλαγμένη από τα λάθη της προηγούμενης. Μια κοινωνία που δεν θα μοιάζει με «αγέλη», αλλά θα είναι της αλληλεγγύης και του αλληλοσεβασμού, του ανθρωπισμού. Θα τα χρειαστούμε, γιατί η επόμενη ημέρα δεν θα είναι καθόλου μα καθόλου εύκολη, με δεδομένη την απόλυτη οικονομική καταστροφή…
