Είναι η ώρα που περιµένουµε όλοι και συγχρόνως η ώρα για την οποία αγωνιούµε οι περισσότεροι. Τι θα συµβεί τώρα που θα βγούμε έξω από το σπίτι; Η ιδέα και µόνο ότι έχουµε αποκλειστεί από τις 13 Μαρτίου για να µας συναντήσει αυτός ο ύπουλος ιός αµέσως µετά, προκαλεί άγχος. Κανείς στοιχειωδώς νοήμων άνθρωπος δεν τρέφει την αυταπάτη πως με ξεμπερδέψαμε μαζί του. Αντιλαμβανόμαστε πλήρως ότι ο ιός κινείται αόρατος ανάμεσά μας. Πως ένα ατύχημα αρκεί για να ξαναφουντώσει. Ευχόμαστε το θαυματουργό ελληνικό καλοκαίρι, ο ήλιος ο ηλιάτορας, να τον αποδυναμώσει. Μα δεν ποντάρουμε σε αυτό. Έχουμε απόλυτη συνείδηση ότι αναμένεται και δεύτερος -και τρίτος ίσως- γύρος. Προφανώς και η πολιτεία διαθέτει ή επεξεργάζεται ένα σχέδιο . Τα ερωτήµατα όµως είναι πολλά µε βάση την επιµονή που δείχνουν οι ειδικοί για την ανάγκη προστασίας των ευπαθών οµάδων, οι απορίες παραµένουν. Για να ανοίξουν τα σχολεία απαραίτητη προϋπόθεση είναι τα παιδιά να έχουν μεταξύ τους αποστάσεις ασφαλείας. Αυτό σημαίνει (τουλάχιστον) μισά παιδιά σε κάθε αίθουσα. Αυτό σημαίνει ότι χρειαζόμαστε διπλάσιες αίθουσες και διπλάσιους εκπαιδευτικούς. Ακόμη και εάν την μία ημέρα πηγαίνουν τα μισά και την άλλη τα άλλα μισά αυτό σημαίνει τελικά 10-15 ημέρες μάθημα. Αξίζει το ρίσκο από την στιγμή που τα παιδιά είναι ασυμπτωματικοί φορείς; Επιστροφή στο σχολείο σημαίνει επιστροφή στην αγκαλιά, στους κολλητούς. Για ώρες. Με όλες τις συνέπειες που μπορεί να έχει αυτό. Ας το ξανασκεφτούν λοιπόν. Ας σκεφτούν μέχρι τον Σεπτέμβριο τους τρόπους που θα ανοίξουν τα σχολεία ώστε να αντιμετωπιστούν όλοι οι πιθανοί κίνδυνοι. Πως θα δομηθούν οι τάξεις, τι θα γίνει με δασκάλους και καθηγητές που έχουν υποκείμενα νοσήματα, τι θα γίνει με τις υγειονομικές βόμβες που λέγονται τουαλέτες δημοσίων σχολείων, πως θα γίνεται η απολύμανση και ο καθαρισμός του σχολείου, γιατί σε πολλά δεν υπάρχουν καν καθαρίστριες, πως θα εναρμονιστεί το ωράριο γονιών-σχολείου ώστε να μην πηγαινοφέρνουν τα παιδιά οι γιαγιάδες και οι παππούδες… Είναι αυτές μερικές μόνο από τις παραμέτρους που δείχνουν πόσο δύσκολη είναι η εξίσωση «σχολεία» και πως δεν χρειάζονται βιασύνες.
Ας το ξανασκεφτούν
