Γράφει ο
Κώστας Λαμπριανός
H ζωή τραβά την ανηφόρα για τα νησάκια μας και τους κατοίκους τους. Και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πότε αυτός ο ανήφορος θα φτάσει στο τέλος του.
Δέκα – συνεχόμενα – δίσεκτα χρόνια σμπαραλιάζουν τις οικονομίες τους, αποσυνθέτουν τις κοινωνίες, αλλά τα καραγκιοζιλίκια των πολιτικών και οικονομικών παραγόντων καλά κρατούν, επιβεβαιώνοντας το τεράστιο πολιτικό έλλειμα του τόπου μας.
Μόνιμη επωδός πολιτικάντηδων και παραγοντίσκων ή το αφήγημά τους αν προτιμάτε, η διατήρηση των μειωμένων συντελεστών Φ.Π.Α..
Μέχρι και ο ιλαροτραγικός γραφικός αντιδήμαρχος, επί των οικονομικών, του Δήμου Ρόδου, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον πολιτικό προϊστάμενό του, παραχώρησε συνέντευξη για να μας πει ότι το ζήτημα «προωθείται» πλέον σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η κατάργηση των μειωμένων συντελεστών αποτελεί, για το σύνολο των νησιών του Αιγαίου, βαρύ οικονομικό πλήγμα.
Όμως οι λαοπλάνοι, κωμικές φιγούρες του Καραγκιόζη, δεν λένε την ωμή αλήθεια στον λαό, στους ακρίτες της περιοχής μας. Συνεχίζουν το παραμύθι ενώ γνωρίζουν ότι η κατάργηση των μειωμένων συντελεστών, δεν υπήρξε μνημονιακή δέσμευση αλλά μονομερής απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης, όπως, κατ’ επανάληψη, έχουν δηλώσει αξιωματούχοι της Κομισιόν.
Συνεπώς τι έχουν να περιμένουν οι νησιώτες από τους Ευρωπαίους εταίρους; Τίποτε, απολύτως τίποτε! Μόνον η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να επαναφέρει τους μειωμένους συντελεστές, αλλά είναι προφανές ότι δεν πρόκειται να το κάνει, στον βωμό της επίτευξης του υπερπλεονάσματος που στοχεύει, καθώς, μην το ξεχνάμε, διανύουμε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο.
Αλλά ο Φ.Π.Α. δεν είναι το μόνο «μαστίγωμα» για τις νησιωτικές οικονομίες και κοινωνίες.
Το δεύτερο «μαστίγωμα», αρκετά επώδυνο κι αυτό, είναι η αύξηση του Φ.Π.Α. στις μεταφορές στο 24%, από το 9% που ίσχυε πριν από δύο χρόνια ακριβώς. Ένα μέτρο με πολλαπλασιαστικές αρνητικές παρενέργειες στην τελική διαμόρφωση αυτού που αποκαλείται «κόστος ζωής», λόγω και της μεγάλης απόστασης των νησιών μας από το κέντρο.
Και αν οι ακτοπλοϊκές εταιρείες, σ’ αυτό το διάστημα μπόρεσαν να αφομοιώσουν, στο σύνολό της σχεδόν αυτήν την τεράστια αύξηση, διατηρώντας τους ναύλους στα επίπεδα των περασμένων ετών, δεν είναι βέβαιο ότι αυτό θα συνεχιστεί, με τη σημερινή, καλπάζουσα ανοδική, πορεία της τιμής του πετρελαίου, παρά τον εντεινόμενο ανταγωνισμό τους με τις αεροπορικές εταιρείες.
Οι ναύλοι, συνεπώς, είτε θα αυξηθούν, εκ των πραγμάτων, είτε οι προσφορές και εκπτώσεις θα περιοριστούν στο ελάχιστον.
Θεωρείται, σχεδόν βέβαιο, ότι οι ακτοπλοϊκές εταιρείες, από τις «αλκυονίδες» μέρες της κερδοφορίας των προηγούμενων χρόνων, λόγω της σχετικά χαμηλής τιμής των καυσίμων, θα περάσουν, και πάλιν, στις ζημιογόνες χρήσεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη νησιωτική Ελλάδα.
Το 2017, η μέση ετήσια αύξηση του πετρελαίου υπολογίζεται στο 27% και για το τρέχον έτος οι προβλέψεις είναι τρομακτικά δυσοίωνες.
Οι κοινωνίες των νησιών μας, επομένως, βρίσκονται μπροστά σ’ ένα νέο «μαστίγωμα», καθώς σ’ αυτά καταγράφονται οι υψηλότερες τιμές βενζίνης και πετρελαίου απ’ όλη την Ελλάδα, και το μόνο που μπορεί να γίνει είναι η μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης που επιβάλλεται στα καύσιμα.
Όμως, και αυτό το απέκλεισε κατηγορηματικά, μιλώντας στους δημοσιογράφους ο υπουργός Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης, λέγοντας χαρακτηριστικά «αυτό αποκλείεται τώρα».
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, ως μοναδικό «αντίμετρο» προβάλλει το πολυδιαφημισμένο «μεταφορικό ισοδύναμο».
Όμως και αυτό αποδομείται πλέον από τους ίδιους τους δημάρχους νησιωτικών δήμων, και δη των μικρών.
Χαρακτηριστικές είναι οι απόψεις που εκφράζει ο πρόεδρος των μικρών νησιωτικών δήμων Ελευθέριος Κεχαγιόγλου, σε συνέντευξη που παραχώρησε, στη «δημοκρατική της Ρόδου», την Κυριακή 13 Μαΐου.
Πέραν των αμφιβολιών που διατυπώνει ως προς την κατανομή των κονδυλίων για τη μεταφορά εμπορευμάτων επισημαίνει τις επιφυλάξεις του και ως προς την εφαρμογή του μέτρου για τους νησιώτες.
Αναφέρει συγκεκριμένα:
«Επίσης το μεταφορικό ισοδύναμο δεν έχει εφαρμογή στον επισκέπτη του νησιού αλλά μόνο στον μόνιμο κάτοικο, ενώ αποκλείει την οποιαδήποτε άλλη μεταφορά από το νησί εκτός του διοικητικού κέντρου όπου ανήκει. Δηλαδή αν θεωρηθεί ότι το διοικητικό κέντρο μου είναι η Ρόδος και φύγω από την Τήλο για να πάω στην Κω, δεν θα έχω εφαρμογή αυτού του μέτρου! Και πρέπει επίσης να ξεκαθαρίσουμε ότι μιλάμε για συγκεκριμένα εισιτήρια τον χρόνο. Πρέπει λοιπόν, να πληρώσω το εισιτήριο μόνος μου, μετά να το καταθέσω για να πάρω τα χρήματά μου πίσω, να προσκομίσω ασφαλιστική, φορολογική ενημερότητα κλπ κλπ. Όταν δυσκολεύεις μια διαδικασία, δεν μπορείς να μιλάς για αναπτυξιακό μέτρο. Ελπίζουμε να αρθούν αυτές οι στρεβλώσεις, να γίνει πράγματι αναπτυξιακό μέτρο κι ας εφαρμοστεί από το 2019. Αλλά δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος γι αυτό… Θα πρέπει τα μικρά νησιά να συνδεθούν με μια σταθερή καθημερινή, τουλάχιστον μεγαλύτερη απ’ ότι έχουν σήμερα, κλίμακα με τα κεντρικά νησιά ώστε να μπορεί ο μικρονησιώτης να επικοινωνεί άνετα όποτε θέλει με τα μεγαλύτερα νησιά αλλά και με το κέντρο».
Αν σε όσα αναφέρονται πιο πάνω προστεθούν οι ιδιαιτερότητες του νησιωτικού χώρου γενικότερα και οι δυσκολίες πρόσβασης των νησιωτών στην Υγεία, στην Παιδεία, στον Πολιτισμό και σε άλλους τομείς της καθημερινότητας συνειρμικά οδηγείται κανείς στο συμπέρασμα ότι, οι νησιώτες σ’ αυτά τα δίσεκτα χρόνια αντιμετωπίζουν, χωρίς υπερβολή, τις «επτά πληγές του Φαραώ!.
Και αντί για …καραγκιοζιλίκια μόνο μια μαζική «ειρηνική επανάσταση», χωρίς κομματικά χρώματα και ιδεοληψίες, από τους ταγούς της νησιωτικότητας μπορεί ν’ ανατείλει ξανά ο ήλιος της ανάπτυξης και ευημερίας.
