Με απόφαση του Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου στα Δωδεκάνησα επιστρέφεται, σύμφωνα με τις πληροφορίες, αθεώρητο στις οικονομικές υπηρεσίες του Δήμου Ρόδου, το με αρίθμ. 55/2019 χρηματικό ένταλμα, ύψους 318.604,94 ευρώ, που αφορά αποζημίωση της εργοληπτικής εταιρείας «Στήριξις Τεχνική ΑΕ», επί του τεκμαιρομένου οφέλους της ως αναδόχου, λόγω διάλυσης της σύμβασης του έργου του «Παλαί ντε Σπόρ» (κατασκευή κλειστού γυμναστηρίου του Δήμου Ροδίων).
Σύμφωνα με τις πληροφορίες σε φύλλο ελλείψεων και παρατηρήσεων του Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου διαλαμβάνεται ότι στον φάκελο της δαπάνης, που απεστάλη προς έλεγχο νομιμότητας με το ένταλμα δεν επισυνάπτεται σε πρωτότυπο το από 24 Δεκεμβρίου 2018 τιμολόγιο της ως άνω εταιρείας, αλλά φωτοτυπία.
Πρόκειται για την πρώτη τυπική πλημμέλεια που διαπιστώθηκε καθώς τα έξοδα του Δημοσίου εκκαθαρίζονται μόνο με νόμιμα δικαιολογητικά σε πρωτότυπη μορφή και σχετικά έχει αποφανθεί το VII Tμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου με την υπ’ αρίθμ. 3739/2014 απόφαση του.
Περαιτέρω η δεύτερη πλημμέλεια που διαπιστώθηκε είναι ότι στον ίδιο φάκελο δεν επισυνάπτεται η απόφαση του συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου, με την οποία απορρίφθηκε, ως απαράδεκτη, η υπ’ αρ. πρωτ. 77407/21.12.2018 ειδική διοικητική προσφυγή του κ. Γεωργίου Υψηλάντη, δημοτικού συμβούλου και επικεφαλής της δημοτικής παράταξης ΡΟΠΟΑΝ, κατά της υπ’ αρ. 1302/2018 απόφασης του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Ρόδου, που αφορά την συγκεκριμένη δαπάνη.
Σε κάθε περίπτωση όταν ο φάκελος συμπληρωθεί τότε θα αποφανθεί επί της νομιμότητας της δαπάνης το Ελεγκτικό Συνέδριο και είτε θα την εγκρίνει είτε θα την απορρίψει.
Θυμίζουμε ότι ο κ. Υψηλάντης είχε αιτηθεί τον αυτεπάγγελτο έλεγχο της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου με την οποία εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία η αποζημίωση εργοληπτικής εταιρείας για το έργο του “κλειστού γυμναστηρίου” του πρώην Δήμου Ροδίων, που ξεκίνησε και δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
Η προσφυγή του κ. Υψηλάντη, κοινοποιήθηκε στον Επίτροπο του Ελεγκτικού Συνεδρίου και στο Σώμα Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης.
Οπως επεσήμανε σε δημόσιες τοποθετήσεις του ο κ. Υψηλάντης το συγκεκριμένο έργο δημοπρατήθηκε στις 12/06/2006 και η σχετική εργολαβική σύμβαση, συμβασιοποιήθηκε στις 25/07/2008.
Μετά από περιπέτειες 3,5 ετών, έγινε φανερό ότι το έργο δεν μπορούσε να υλοποιηθεί και για το λόγο αυτό η ανάδοχος Κοινοπραξία κατέθεσε στις 23/01/2012 αίτημα διάλυσης της σύμβασης. Με την πάροδο δύο μηνών χωρίς αντίδραση του Δήμου (Ρόδου πλέον) στο αίτημα διάλυσης, αυτό έγινε αυτοδίκαια αποδεκτό. Δηλαδή στις 23/03/2012, η σύμβαση λύθηκε αυτοδίκαια και η ημερομηνία αυτή, θεωρείται ημερομηνία περάτωσης του έργου.
Η ανάδοχος κοινοπραξία κατέθεσε στις 25/07/2012 την «τελική επιμέτρηση» του έργου, η οποία μετά την πάροδο άπρακτου (από πλευράς Δήμου) διμήνου, γίνεται αυτοδίκαια αποδεκτή.
Ο κ. Υψηλάντης υποστηρίζει ότι σύμφωνα με το άρθρο 73 του ίδιου νόμου, έπρεπε εντός εξαμήνου δηλαδή το αργότερο έως τις 25/01/2013, να συνταχθεί από πλευράς του Δήμου Ρόδου “Πρωτόκολλο προσωρινής και οριστικής παραλαβής” του έργου και να αποφανθεί η Επιτροπή Παραλαβής επί των όποιων αξιώσεων της Αναδόχου Κ/Ξ. Ισχυρίζεται ότι δεν συντάχθηκε πρωτόκολλο προσωρινής και οριστικής παραλαβής του έργου και 3 χρόνια μετά στις 18/02/2015, το σημερινό δημοτικό συμβούλιο, έκανε δεκτή εισήγηση της δημοτικής αρχής για υποκατάσταση της Αναδόχου Κοινοπραξίας με Νέο Ανάδοχο.
Θεωρεί ότι δεν είναι δυνατή η υποκατάσταση αναδόχου, μετά τη διάλυση της σύμβασης, την περαίωση των εργασιών και την υποβολή τελικών επιμετρήσεων και μόλις πρόσφατα η δημοτική αρχή έφερε στο δημοτικό συμβούλιο και ενεκρίθη κατά πλειοψηφία “πρωτόκολλο προσωρινής και οριστικής παραλαβής” του έργου, που συντάχθηκε στις 5/10/2018, δηλαδή σχεδόν έξι χρόνια μετά την ημερομηνία που έπρεπε να γίνει και το οποίο προβλέπει αποζημίωση του νέου αναδόχου, με το ποσό των 351.174,34€. Στην προσφυγή του υποστήριξε ότι αποτελεί ουσιώδη παράλειψη που πρέπει να ελεγχθεί, η μη σύνταξη Πρωτοκόλλου Προσωρινής και Οριστικής Παραλαβής του έργου, εντός της τασσόμενης εκ του νόμου (άρθρο 73, του ν.3669/2008) αποκλειστικής προθεσμίας σύνταξής του.
Επιπλέον ισχυρίστηκε ότι αποτελεί πράξη στερούμενη νομιμότητας που πρέπει ομοίως να ελεγχθεί, η υποκατάσταση της αρχικής Αναδόχου Κοινοπραξίας με νέο Ανάδοχο με την υπ’ αριθ. 60/2015 Απόφαση του Δ.Σ. Ρόδου, καθόσον αυτή έγινε επί διαλυθείσας σύμβασης.
Υποστήριξε παραπέρα ότι το Πρωτόκολλο Προσωρινής και Οριστικής Παραλαβής που τελικά συντάχθηκε σχεδόν έξι χρόνια μετά την τασσόμενη εκ του νόμου προθεσμία, πρέπει να θεωρηθεί άκυρο και για τους δύο προηγούμενα εκτεθέντες λόγους.
Στην απόφαση απόρριψης ως απαράδεκτης της προσφυγής του κ. Υψηλάντη, που εξέδωσε ο Συντονιστής της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου, αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής:
«…Οπως προκύπτει από το υπ’ αριθ. 20/2018 πρακτικό της από 27-11-2018 συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου Ρόδου, κατά την οποία ελήφθη η προσβαλλομένη απόφαση, ο προσφεύγων Δημοτικός Σύμβουλος κος Γεώργιος Υψηλάντης παρέστη, διετύπωσε τοποθέτηση επί του θέματος και μειοψήφησε κατά τη λήψη της απόφασης.
Ως εκ τούτου ο προσφεύγων είχε το πρώτον λάβει γνώση της προσβαλλομένης από την ημερομηνία της ως άνω συνεδρίασης, και επομένως η ως άνω δεκαπενθήμερη προθεσμία προς άσκηση της ειδικής διοικητικής προσφυγής άρχεται- εκκινεί για εκείνον από την επομένη της δημοσίευσης της τελευταίας στο δημοτικό κατάστημα και όχι από την ανάρτηση αυτής στο διαδικτυακό τόπο «Διαύγεια». Επειδή, σύμφωνα με τις προαναφερθείσες διατάξεις της Υπουργικής Απόφασης η προσβαλλόμενη απόφαση δημοσιεύθηκε στον ειδικό χώρο ανακοινώσεων του δημοτικού καταστήματος του Δήμου Ρόδου την 28.11.2018, όπως αποδεικνύεται από το σχετικό αποδεικτικό δημοσίευσης νομίμως υπογεγραμμένο από την αρμόδια δημοτική υπάλληλο που πραγματοποίησε τη δημοσίευση και δύο μάρτυρες και η υπό κρίση προσφυγή υποβλήθηκε στην υπηρεσία μας με το υπ’ αρ. πρωτ. 77407/21.12.2018 και ως εκ τούτου έχει κατατεθεί εκπροθέσμως.
Επειδή, κατ’ ακολουθία τούτων η υπό κρίση προσφυγή τυγχάνει απορριπτέα ως απαραδέκτως ασκηθείσα λόγω μη συνδρομής μίας εκ των τριών απαιτούμενων προϋποθέσεων του παραδεκτού της, ήτοι της εμπρόθεσμης άσκησής της, και παρέλκει ως αλυσιτελής κάθε περαιτέρω έρευνα τόσο επί των λοιπών προϋποθέσεων του παραδεκτού αυτής όσο και του νόμω βάσιμου των προβαλλομένων ισχυρισμών του προσφεύγοντα».
