Άρθρο-Παρέμβαση του Τομεάρχη Τουρισμού της Νέας Δημοκρατίας και Βουλευτή Δωδεκανήσου
Από τον περασμένο Μάρτιο αλλά και το Μάιο κατέθεσα δύο τεκμηριωμένες Ερωτήσεις στη Βουλή, ζητώντας την παρέμβαση της Πολιτείας προκειμένου να χρηματοδοτηθεί μια ολοκληρωμένη μελέτη για τη Διαχείριση των υδατικών πόρων του νησιού και την υλοποίηση έργων, για να μη βρεθούμε αντιμέτωποι με προβλήματα λειψυδρίας.
Το Σχέδιο αυτό, αλλά και τα συνοδευτικά έργα και οι παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν, είναι μείζονος σημασίας. Αποδεικνύεται από την ίδια την πραγματικότητα.
Εύχομαι και ελπίζω να υπάρξει απεμπλοκή για τη λειτουργία του Φράγματος Γαδουρά. Προσοχή όμως, το φράγμα «Γαδουρά», είναι ένα σημαντικό έργο, αλλά δεν μπορεί από μόνο του να καλύψει όλες τις ανάγκες του νησιού σε βάθος χρόνου.
Ιδού γιατί.
Σύμφωνα με τα τεχνικά στοιχεία κατασκευής του, έχει λεκάνη απορροής που έχει έκταση 147.7 km2 και ταμιευτήρα ωφέλιμης χωρητικότητας 63.5 εκατομμύρια m3. Η μέση ετήσια απόληψη για ύδρευση είναι περίπου 18 εκατομμύρια m3. Αν λάβουμε υπόψη ότι, στην καλύτερη περίπτωση, τα δίκτυα έχουν απώλειες της τάξης του 25% από διαρροές, η ωφέλιμη ποσότητα νερού είναι 13,5 εκατομμύρια κυβικά.
Στη Ρόδο το εξάμηνο της τουριστικής περιόδου, ο μέσος συνολικός πληθυσμός υπερβαίνει τις 200.000 με πραγματικές ανάγκες νερού για οικιακή χρήση τα 18.000.000 m3 και τους υπόλοιπους 6 μήνες οι ανάγκες περιορίζονται στα 9.000.000 m3.
Συνεπώς, οι ετήσιες ανάγκες κατανάλωσης νερού στη Ρόδο ανέρχονται σε 27 εκατομμύρια κυβικά, αλλά αν λάβουμε υπόψη τις απώλειες των δικτύων, η απαιτούμενη ποσότητα για να τροφοδοτηθούν τα δίκτυα αυξάνεται σε 36 εκατομμύρια κυβικά ετησίως.
Μέχρι, όμως, να τεθεί σε λειτουργία το φράγμα και να ολοκληρωθεί η υδροδότηση όλου του νησιού από το φράγμα, θα συνεχίζουν να εξαντλούνται τα υπόγεια αποθέματα και θα υφαλμυρίσουν και οι εναπομείνασες γεωτρήσεις, γεγονός που δημιουργεί νέα δυσμενή δεδομένα.
Σε όλα αυτά, δεν συνυπολογίζουμε και το «κακό σενάριο» μιας παρατεταμένης ανομβρίας που μπορεί να μειώσει δραματικά τους διαθέσιμους υδατικούς πόρους από το φράγμα.
Κοντά μας υπάρχει το παράδειγμα της Κύπρου, από το οποίο μπορούμε να αντλήσουμε εμπειρία. Και στην Κύπρο υπάρχουν φράγματα, αλλά η παρατεταμένη ανομβρία και οι υψηλές ανάγκες κατανάλωσης, απέδειξαν ότι δεν επαρκούν για να καλυφθούν οι ανάγκες και η Κυπριακή Δημοκρατία αναγκάστηκε να καταφύγει σε αφαλάτωση θαλασσινού νερού για να έχει αποθέματα ασφαλείας.
Η Κύπρος, που έχει 300 εκατομμύρια κυβικά αποθηκευτικό χώρο στα φράγματα της, αναγκάστηκε να κατασκευάσει με αυτοχρηματοδότηση μονάδες αφαλάτωσης και εξασφάλισε την υδροδότηση του νησιού ανεξάρτητα από τις βροχοπτώσεις. Υπάρχει μονάδα αφαλάτωσης στο Ισραήλ, που μπορεί και παράγει περίπου 56 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού σε ένα τρίμηνο, ποσότητα ίση με το φράγμα του Γαδουρά και με κόστος παραγωγής περίπου 0,5 ευρώ το κυβικό.
Άρα τι πρέπει να κάνουμε;
Το πρώτο βήμα είναι η χρηματοδότηση από την Πολιτεία της μελέτης Σχεδίου Διαχείρισης των υδατικών πόρων της Ρόδου με τα παράλληλα συνοδευτικά έργα, προκειμένου να διασφαλιστεί, με βιώσιμο τρόπο, η επάρκεια νερού στο νησί για τα επόμενα χρόνια.
Σε αυτό το Σχέδιο, μπορούν να ενταχθούν έργα, η ολοκλήρωση των οποίων μπορεί να γίνει άμεσα.
Αναφέρομαι στη λειτουργία μιας μεγάλης μονάδας αφαλάτωσης, που θα λειτουργεί με την αξιοποίηση ηλιακής ενέργειας. Χρειάζεται, όμως, και η μελέτη για να τρέξουν γρήγορα οι διαδικασίες έγκρισης, δημοπράτησης και αδειοδότησης.
Κάτι ακόμα: όταν σχεδιαζόταν το έργο του Φράγματος Γαδουρά δεν λήφθηκε υπόψιν η τουριστική επέκταση στο νησί και ιδιαίτερα στην περιοχή της Νότιας Ρόδου. Η Νότια Ρόδος, μια έντονα αναπτυσσόμενη τουριστική περιοχή με μεγάλα ξενοδοχεία υπό κατασκευή, δεν έχει ήδη πλήρη επάρκεια νερού ανθρώπινης κατανάλωσης για το χειμώνα. Τι θα συμβεί το καλοκαίρι, αλλά και τα επόμενα χρόνια, που οι ανάγκες διαρκώς πολλαπλασιάζονται και ακόμη τι θα αντιμετωπίσουμε όταν λειτουργήσουν οι υπό κατασκευή ξενοδοχειακές μονάδες, που η λειτουργία τους συνδέεται με τον πολλαπλασιασμό των αναγκών;
Θεωρώ ότι θα πρέπει να αφυπνιστούμε. Σε αυτή τη συγκυρία όλοι πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να διασφαλίζουμε την επάρκεια σε νερό για τα επόμενα χρόνια.
Το αρμόδιο Υπουργείο απαντώντας στις Ερωτήσεις που είχα καταθέσει με παρέπεμψε στη…ΔΕΥΑΡ, ενώ όλοι αντιλαμβάνονται ότι η αντιμετώπιση του συγκεκριμένου προβλήματος απαιτεί την ουσιαστική συνδρομή και εμπλοκή της κυβέρνησης. Με αυτές τις πρακτικές, όμως, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα.
Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αφήσουμε τα πράγματα στη μοίρα τους. Μέχρι σήμερα αποδείχθηκε πολύ δύσκολο να καταφέρουμε να δώσουμε μια μάχη όλοι μαζί για να υπερασπιστούμε τη Ρόδο και να βάλουμε στην άκρη κομματικές ταυτότητες, σκοπιμότητες και αντιπαραθέσεις.
Για αυτό και χάναμε όλες τις μάχες.
Αν δώσουμε, όμως, ενωμένοι τη μάχη για το νερό, θα την κερδίσουμε.
