Συνέντευξη στην
Πέγκυ Ντόκου
Την διαβεβαίωση ότι «Οι αποφάσεις θα ληφθούν εκεί που πρέπει και στον χρόνο που πρέπει» σχετικά με τις επόμενες κινήσεις του ενόψει των εκλογών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην παράταξη η οποία θα συγκληθεί το φθινόπωρο, δίνει σήμερα σε συνέντευξή του στην «δημοκρατική» ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης ΡΟΠΟΑΝ κ. Γιώργος Υψηλάντης.
Μιλώντας για την θητεία του δημάρχου κ. Φώτη Χατζηδιάκου, δηλώνει ευθέως ότι «Ο πολιτικός χρόνος της δημοτικής αρχής εξαντλήθηκε» και ότι έχει κριθεί από τους πολίτες, ενώ μιλάει για τη Νέα Αγορά, την αξιοποίηση της δημοτικής περιουσίας αλλά και τον «Κλεισθένη».
Η συνέντευξη αναλυτικά:
• Κύριε Υψηλάντη θα ήθελα να ξεκινήσουμε από τον «Κλεισθένη». Πώς βλέπετε τις αλλαγές στον εκλογικό νόμο και πώς εκτιμάτε πως θα λειτουργήσουν στην πράξη στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης;
Έχω ξαναπεί ότι για μένα ο εκλογικός νόμος, δεν είναι το ουσιαστικό κομμάτι των μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η Αυτοδιοίκηση. Αυτός είναι πόνος κάποιων άλλων.
Τώρα όμως, αποτελεί δεδομένο. Και σαν τέτοιο, θα το σχολιάσω. Είμαι υπέρ της απλής αναλογικής, όπως ήταν και ολόκληρη η Τοπική Αυτοδιοίκηση, της οποίας ήταν πάγιο αίτημα μέχρι και πριν μερικά χρόνια. Τώρα γιατί αρκετοί άλλαξαν ρότα τα τελευταία χρόνια; Γιατί την πολέμησαν με τόση σφοδρότητα; Μα προφανώς γιατί βολεύτηκαν όσον αφορά στους προσωπικούς σχεδιασμούς και στις επιδιώξεις τους και τώρα τους χαλιέται η σούπα.
Στη θέση του αποφασίζω και διατάζω μιας επίπλαστης «πλειοψηφίας», θα μπει το συνδιαλέγομαι, συνθέτω και πείθω. Στη βάση της πολιτικής και όχι της προσωπικής αντιπαράθεσης θέσεων, απόψεων και προτάσεων. Αρκεί αυτοί οι όροι να μην μεταφραστούν από κάποιους σε «συναλλάσσομαι», με την εμπορική έννοια του όρου. Γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν αρκεί ένα υγιές θεσμικό πλαίσιο για να πάνε τα πράγματα καλύτερα. Χρειάζεται και οι άνθρωποι που το υπηρετούν και καλούνται να το δικαιώσουν, να εμφορούνται ή αν θέλετε να πληρούν κι αυτοί τους ίδιους «κανόνες πολιτικής υγείας».
• Εσείς έχετε αποφασίσει τι θα κάνετε; Αν και βρισκόμαστε αρκετούς μήνες πριν τις εκλογές, θα τολμήσω να σας ρωτήσω ποια είναι τα δικά σας σχέδια και της παράταξής σας;
Ηγούμαι μιας παράταξης και έχω ευθύνη απέναντι στους οχτώ χιλιάδες συμπολίτες που μας τίμησαν με τη ψήφο τους, αλλά και απέναντι στα μέλη της παράταξης. Για το λόγο αυτό τις απόψεις και τις θέσεις μου σε προσωπικό και παραταξιακό επίπεδο, θα τις θέσω υπόψη των μελών της παράταξης, που θα συγκληθεί το φθινόπωρο. Οι αποφάσεις θα ληφθούν εκεί που πρέπει και στον χρόνο που πρέπει. Όπως σωστά είπατε βρισκόμαστε αρκετούς μήνες πριν τις εκλογές.
Σε προσωπικό επίπεδο, δεν είμαι ο άνθρωπος που θεωρεί την ανάμειξή του στα κοινά ως αυτοσκοπό ή ως μέσο ικανοποίησης μιας αίσθησης προσωπικής ολοκλήρωσης. Δεν το βλέπω ως προσωπική ανάγκη. Κι ας είμαι φύσει πολιτικό ζώον. Μετέχω όπου και όταν αισθάνομαι ότι θα είμαι χρήσιμος σ’ αυτούς που θα με εμπιστευθούν. Δεν είμαι και ο πιο κοινωνικός άνθρωπος. Δεν είμαι των πανηγυριών, των δεξιώσεων, των φωτογραφήσεων, του life style. Δεν διαγκωνίζομαι για ν’ ανέβω σε κάποιο βάθρο ή στην εξέδρα των παρελάσεων. Μπορώ να απολαύσω τα πράγματα μαζί με τον κόσμο κι όχι ντε και καλά πιο ψηλά απ’ αυτόν. Είμαι άνθρωπος της σκληρής δουλειάς και ιδιαίτερα της ομαδικής, αν κι αυτό έρχεται σε αντίθεση με τον έμφυτο συγκεντρωτισμό μου. Οι πολιτική δεν έχει ανάγκη από επαγγελματίες πολιτικούς και τέτοιους έχουμε πολλούς που έχουν πιάσει στασίδι χρόνια τώρα, αλλά όποιος την ασκεί από την όποια θέση, πρέπει να την ασκεί με απόλυτο και υψηλού επιπέδου επαγγελματισμό.
• Να σας ζητήσω ένα σχόλιο για την δημοτική αρχή. Κατά την διάρκεια της θητείας του κ. Χατζηδιάκου, παράχθηκε (ουσιαστικό) έργο κατά την άποψή σας; Ο ίδιος δηλώνει κάθε φορά πως βρέθηκε σε δύσκολες εποχές, σε μνημονιακές συνθήκες, χωρίς τον ΔΗΦΟΔΩ και με διαδικασίες που δυσκόλεψαν το έργο του για να προχωρήσει έργα.
Αλήθεια τι σχόλιο να κάνω; Πέρασαν τέσσερα χρόνια από τις προηγούμενες εκλογές. Ο πολιτικός χρόνος της δημοτικής αρχής εξαντλήθηκε. Η πορεία της κρίθηκε ήδη, άσχετα από την όποια επικοινωνιακή ή «βιτρινίστικη» διαχείριση γίνει στους μήνες που απομένουν μέχρι τις επόμενες εκλογές. Κρίθηκε ήδη από τον κόσμο που στην πλειοψηφία του έχει διαμορφωμένη άποψη, κρίθηκε ήδη κι από σημαντικό μέρος της ίδιας της παράταξης της πλειοψηφίας που δεν στρουθοκαμηλίζει, που έχει επίγνωση του τι συμβαίνει γύρω της και ποια είναι η άποψη του κόσμου.
Και για μένα κρίθηκε. Από ένα σπασμένο (δεν υπάρχει καν) τζάμι της Νέας Αγοράς, μπροστά από το οποίο περνά καθημερινά τέσσερα χρόνια τώρα ο εντεταλμένος σύμβουλος για τη διαχείριση της ακίνητης περιουσίας, χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να το φτιάξει. Από τα ιδιότυπα σαμαράκια – εξογκώματα της ασφάλτου στον κόμβο του Ροδινιού, που τέσσερα χρόνια τώρα «θα τα φτιάξουν» κι ας είχαμε άγιο όταν ανατράπηκε εκεί το βυτίο του στρατού. Πήγαν, είδαν, φωτογραφήθηκαν και απήλθαν. Από την απομάκρυνση των ΡΟΜΑ από το Καρακόνερο που όλο φεύγουν αλλά εκεί θα τους βρει κι η επόμενη δημοτική αρχή, από το κυκλοφοριακό που όλο λύνεται αλλά παρ’ όλα αυτά η καθημερινότητά μας στην πόλη είναι αφόρητη. Από… από… Κι αναφέρομαι μόνο στα μικρά, τα καθημερινά Γιατί αν πάμε παραπέρα στα μεγάλα και σημαντικά δεν θα μας φτάσει ολόκληρη η εφημερίδα. Με δυο λόγια από την έλλειψη οράματος κι ενός συνεκτικού σχεδίου και χρονικού προγραμματισμού για την υλοποίησή του.
Τώρα για τις δικαιολογίες που μπορεί να επικαλεστεί κάποιος για το ότι δεν μπόρεσε, δεν πρόλαβε, δεν έκανε, δεν έδειξε, δικαίωμά του. Τον κόσμο δεν τον ενδιαφέρουν, τον κόσμο τον ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Προσωπικά θα τα αναγνωρίσω ως ελαφρυντικά, χωρίς αυτό να διαφοροποιεί την τελική μου κρίση.
• Θα ήθελα το σχόλιό σας για τα σχέδια της δημοτικής αρχής για τη Νέα Αγορά. Εκτιμάτε ότι προχωρά σε σωστό δρόμο;
Αυτό που ξέρω είναι ότι οι συμβάσεις των καταστηματαρχών λήγουν στο τέλος της χρονιάς. Κι ότι τον Μάιο έχουμε εκλογές. Περιμένω λοιπόν να δω πως θα υλοποιηθούν τα λόγια τα μεγάλα, τα παχιά. Ξεκίνησαν με το πακέτο Νέα Αγορά – μαρίνα Μανδρακιού. Το πακέτο πήγε περίπατο και μείναν μόνο με την Νέα Αγορά. Ποιος σοβαρός επενδυτής θ’ ασχοληθεί, εκτός κι αν εννοούν σαν επενδυτές κάποιους σαν αυτούς που βρήκαν μέχρι τώρα σ’ άλλες «επενδύσεις».
Η άποψή της παράταξής μας είναι ξεκάθαρη. Ο Δήμος όφειλε και μπορούσε να διεκδικήσει χρηματοδοτήσεις από διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα αλλά και εθνικούς πόρους και να προχωρήσει στην πλήρη ανακατασκευή του συγκροτήματος, έστω και τμηματικά (πτέρυγα – πτέρυγα). Το κτίριο είναι γερασμένο και κατά την άποψή μου και επισφαλές. Ξαναφτιάχνοντάς το, αποκτάς ένα περιουσιακό στοιχείο με υψηλή αξία. Και το ερώτημα είναι να το κάνεις τι; Εδώ η άποψή μας είναι πολύ συγκεκριμένη. Οι μεγάλες πόλεις διαθέτουν και μάλιστα ως αξιοθέατο, κλειστές αγορές. Στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ο Ρόδος, όχι. Μ’ έναν αντίστοιχο σχεδιασμό, κυρίως όσον αφορά στα εσωτερικά κτίρια, δημιουργείται μια κλειστή αγορά κόσμημα και υπόδειγμα για τη Ρόδο, επαναφέροντας μάλιστα μ’ έναν σύγχρονο τρόπο τον χαρακτήρα που είχε κάποτε για τους Ροδίτες. Καρδιά και ψυχή της πόλης.
Αυτό ακριβώς λείπει από την δημοτική αρχή, όπως είπα και πριν. Το όραμα και το σχέδιο για μια άλλη πόλη που με τρυφερότητα θα κτίσει πάνω στις καλύτερες παραδόσεις της, με την ματιά της σύγχρονης εποχής. Η εύκολη λύση είναι να πασάρεις την Νέα Αγορά σε κάποιον και να την ξεφορτωθείς. Στο τέλος ή θα την χάσεις ή θα σου επιστραφεί ως ερείπιο.
• Στο πλαίσιο της αξιοποίησης ακινήτων της δημοτικής περιουσίας μέσω της ΔΕΡΜ Α.Ε. κ.λπ. ο δήμαρχος δηλώνει ικανοποιημένος από τις εξελίξεις. Τι θα λέγατε σήμερα, που οδεύει προς το τέλος της θητείας του;
Η «αξιοποίηση» της δημοτικής περιουσίας αλλά και η με παρόμοιο τρόπο «αξιοποίηση» μιας σειράς δημοτικών υπηρεσιών, φαίνεται να είναι ο μόνος τομέας που η δημοτική αρχή και όραμα είχε και σχέδιο υλοποίησής του. Και το ακολουθεί πιστά και με πείσμα. Και αισθάνεται όπως λέτε και ικανοποιημένη. Το θέμα είναι πως αισθάνεται και τι λέει ο πολίτης που τα παρακολουθεί. Προσωπικά το μόνο σχόλιο που μπορώ να κάνω, είναι ευτυχώς που φεύγουν. Αν και με τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν και μάλιστα μακροχρόνιες η επόμενη(ες) δημοτικές αρχές, θα βρεθούν με τα χέρια δεμένα. Κι άντε να κόβεις γόρδιους δεσμούς!
Κλείνοντας, επιτρέψτε μου ένα σχόλιο. Η τραγωδία της Αττικής εκτός από τα βαριά συναισθήματα και την πικρή γεύση που άφησε στη ζωή όλων μας, πρέπει να μας προβληματίσει. Να μας γίνει μάθημα. Οι έχοντες λοιπόν την ευθύνη, πρέπει να βγάλουν από τα συρτάρια τους τα όποια σχέδια υπάρχουν, να τα επικαιροποιήσουν και να τα προσωποποιήσουν. Ποιος κάνει τι, πως το κάνει και πότε. Για να μην παριστάνουν όλοι, αρμόδιοι κι αναρμόδιοι τους στρατηγούς χωρίς γαλόνια στις φωτιές και μετά να δηλώνουν ανεύθυνοι όταν το κακό συμβεί. Γιατί όπως λέει και ο καθηγητής κ. Λέκκας, η Ρόδος έχει και Μάνδρα και Μάτι. Αυτό πρέπει να γίνει εδώ και τώρα.
