Μείζον θέμα ηθικής και νομικής τάξεως έχει ανακύψει στο Πρωτοδικείο Ρόδου και στο Εφετείο Δωδεκανήσου μετά τη σκανδαλώδη απόφαση επιτελών του Υπουργείου Δικαιοσύνης να απορρίψουν την πληρωμή πραγματογνωμόνων, που είχαν διοριστεί, κυρίως από τον Ανακριτή και τον Πταισματοδίκη Ρόδου, για τη διενέργεια ειδικών ερευνών, από το έτος 2011 και εντεύθεν.
Το ζήτημα αναμένεται να προσλάβει μεγάλες διαστάσεις, καθώς δικαστική γραφολόγος, για έρευνες που διενήργησε, παρέδωσε αρμοδίως και χρησιμοποιήθηκαν προκειμένου να αχθούν συμπεράσματα και να προκύψουν στοιχεία σε σοβαρές υποθέσεις από το 2011 και εντεύθεν, προτίθεται να κινηθεί νομικά κατά των επιτελών του γραφείου εντελλομένων του Υπουργείου Δικαιοσύνης και της πολιτικής του ηγεσίας για τον πρωτοφανή εμπαιγμό που υπέστη, την οικονομική και ηθική της βλάβη.
Ταυτόχρονα εξετάζει, με άλλους πραγματογνώμονες, το ενδεχόμενο, να ζητήσουν αρμοδίως να αποσυρθούν από τις δικογραφίες, που εκκρεμούν σε διάφορα στάδια ποινικών και αστικών δικών, όλες οι πραγματογνωμοσύνες τους, ως προϊόν προσωπικής τους εργασίας και πνευματικής τους ιδιοκτησίας, για την οποία υπάρχει άρνηση πληρωμής με την επίκληση απίθανων επιχειρημάτων!
Το δημόσιο λογιστικό δεν προβλέπει προπληρωμή σε εργασίες του είδους αλλά πληρωμή μετά την παράδοση της δουλειάς και αφού τα δικαιολογητικά (πίνακες απαιτουμένων αμοιβών κ.λ.π) ελεγχθούν αρμοδίως.
Ο υπολογισμός των αμοιβών γίνεται βάσει Προεδρικού Διατάγματος και νόμων.
Από δικαστική γραφολόγο ζητήθηκε αρμοδίως από το Υπουργείο Δικαιοσύνης να αποστείλει προς εξόφληση πραγματογνωμοσύνης, της του έτους 2011, απόδειξη. Επιβαρύνθηκε με τον ΦΠΑ και για το έσοδο, που δεν εισέπραξε, και φορολογήθηκε.
Τρία έτη μετά, ενημερώθηκε από υπάλληλο του Υπουργείου Δικαιοσύνης ότι η απόδειξη για την αμοιβή της, ύψους 4.000 ευρώ, απορρίφθηκε από το γραφείο εντελλομένων, διότι, ενώ της είχε δοθεί προθεσμία τριών ημερών για να ολοκληρώσει την έρευνα, εκείνη την παρέδωσε αργότερα!
Το γεγονός αυτό εξόργισε την πραγματογνώμονα, αφού προφορικά είχε λάβει παράταση για την ολοκλήρωση της εργασίας της αρμοδίως γιατί ήταν αδύνατον να περαιώσει τον όγκο της δουλειάς, που της ζητήθηκε, εντός της αρχικής προθεσμίας.
Πέραν τούτου οι πραγματογνωμοσύνες της εγχειρίστηκαν στην Ανάκριση, παρελήφθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν από τους δικαστές κατά το χειρισμό των υποθέσεων.
Στην πορεία διαπιστώθηκε ότι η συγκεκριμένη πρακτική αποτελεί σύνηθες φαινόμενο για τους επιτελείς του Υπουργείου Δικαιοσύνης, που στις περισσότερες των περιπτώσεων, χρόνια μετά την παραλαβή των ερευνών των πραγματογνωμόνων και την έκδοση των προβλεπόμενων παραστατικών, ακυρώνουν τα παραστατικά πληρωμής και ζητούν άλλα μικρότερου ύψους!
Πραγματογνώμονες, που θεωρούν ότι εμπαίζονται, θα ζητήσουν να αποσυρθούν από τις δικογραφίες όλες οι έρευνές τους και να επαναληφθούν οι αναθέσεις.
Σε περίπτωση δε, που εκβιαστικά, το Υπουργείο Δικαιοσύνης, θα ζητήσει να αποσυρθούν τα ονόματά τους από τους οικείους καταλόγους πραγματογνωμόνων, ετοιμάζονται και για αστικές και ποινικές δίκες.
Ο θεσμός του πραγματογνώμονα, καθιερώνεται από τη νομοθεσία, άρθρα 368 έως 392 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που δίνει τη δυνατότητα στο Δικαστή να ζητήσει τη γνώμη του ειδικού, εφόσον κρίνει ότι απαιτούνται ειδικές γνώσεις για τη μελέτη των στοιχείων της δικογραφίας.
Ο οριζόμενος πραγματογνώμων ορκίζεται για τη διενέργεια της πραγματογνωμοσύνης και καθίσταται παράγων της δίκης.
Η σχέση του πραγματογνώμονα με τους διαδίκους έχει τις παρακάτω ιδιαιτερότητες: Δεν επιλέγει ο πραγματογνώμονας τους διαδίκους ούτε αντίστροφα. Δεν είναι επιτρεπτό ο πραγματογνώμονας να έρθει σε επαφή με διαδίκους και να παραλάβει στοιχεία προ της ορκωμοσίας του.
Οι προδιαγραφές (δηλαδή οι απαιτήσεις) του μελλοντικού έργου διαμορφώνονται συνολικά μόνο στο μυαλό του πραγματογνώμονα.
Το μέγεθος του έργου στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν μπορεί να εκτιμηθεί στην αρχή της εργασίας. Με βάση τις προηγούμενες ιδιαιτερότητες αμέσως μετά τον όρκο, ο πραγματογνώμονας ζητεί την υποβολή όλων των χρησίμων για τη πλευρά του κάθε διαδίκου στοιχείων, τα οποία συγκεντρώνει.
Αφού και μόνο συγκεντρώσει τα συνολικά στοιχεία, ο πραγματογνώμων μπορεί μετά από μια αρχική μελέτη να εκτιμήσει το μέγεθος της εργασίας του, να συνειδητοποιήσει ο ίδιος τις προδιαγραφές της δουλειάς του και κατά συνέπεια να συζητήσει το θέμα της αμοιβής του με τους διαδίκους.
Η εκτίμηση της αμοιβής στη πραγματογνωμοσύνη ξεκινά από τον προσδιορισμό της αμοιβής σύμφωνα με το Π.Δ. 696/74, όπως έχει μεταγενέστερα τροποποιηθεί μέχρι σήμερα.
Μείζον θέμα ηθικής τάξεως με τους πραγματογνώμονες
