«Κύριε Πρόεδρε, προτού αρχίσει να μετρά ο χρόνος, ήθελα να πω ότι ελπίζω να μιλήσουμε για την Υγεία.
Ακούγοντας την Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ κυρία Γεννηματά, που μόλις κατέβηκε από το Βήμα, σκέφτηκα! «Δεν θα σκέφτεται ο κόσμος ότι ένα Κόμμα μπορεί να πει οτιδήποτε, αφού δεν βλέπει άμεσα διάδρομο προς την εξουσία; Μπορεί να πει τα πάντα. Μπορεί να υποσχεθεί σύστημα υγείας, το καλύτερο που υπάρχει στον κόσμο ή που δεν έχει βρεθεί».
Υπάρχει όμως μία διαφορά, ότι ο δικός μας πολιτικός χώρος είναι αυτός που ουσιαστικά εκ του μηδενός εδημιούργησε το Εθνικό Σύστημα Υγείας και την Πρόνοια. Αυτή είναι η διαφορά, δηλαδή η αξιοπιστία της ιστορίας μας. Διότι το 1981 -μιλάμε ιστορικά αυτήν τη στιγμή- ίσχυε ό,τι ίσχυε με τη Γένεση στην Παλαιά Διαθήκη -χωρίς να θέλω να παρεξηγηθώ θρησκευτικά- ότι «είπεν ο Θεός γενηθήτω φως και εγένετο φως, ημέρα μία».
Αυτό έγινε το 1981. Είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου «κάνε εθνικό σύστημα υγείας, κάνε εθνικό σύστημα πρόνοιας» και έθεσε τα θεμέλιά του. Αυτή είναι η πραγματική ιστορία, είτε δεν θέλουμε να την αποδεχθούμε με την μικροπολιτική, είτε θέλουμε να την αποδεχθούμε με την ιστορία. Ο ιστορικός αυτό θα πει: Πριν από το 1981 υπήρχαν πλίνθοι, κέραμοι, ατάκτως εριμμένοι.
Ερωτώ: Ξέρετε ότι το ΕΚΑΒ, ο πρόγονός του, ήταν ένα κέντρο πρώτων βοηθειών το οποίο υπήρχε στην οδό 3ηςΣεπτεμβρίου όπου πήγαινε ο τότε πρωθυπουργός και η τότε βασίλισσα να το εγκαινιάσουν; Μεγάλο έργο. Και σήμερα βλέπετε το ΕΚΑΒ με τεράστιο συγκρότημα, με εκπαίδευση, με μετεκπαίδευση γιατρών, με προνοσοκομειακή ιατρική. Πότε έγιναν αυτά; Έγιναν τότε.
Έχω εδώ ένα άρθρο που πήρα από τον Observer και το καταθέτω στα Πρακτικά.
Το άρθρο έχει τίτλο: «Europe‘s guilty secret», «Το ένοχο μυστικό της Ευρώπης», και έχει εικόνες από τη Λέρο, όπως και όλες οι εφημερίδες. Εγώ αυτό ανέλαβα σαν Υπουργός και παρέλαβα, αν θέλετε, σαν ψυχική υγεία. Καταθέτω επίσης μία φωτογραφία, από την επίσκεψή μου στη Λέρο όταν πήγα και είδα τους ψυχοπαθείς. Αυτή είναι η Ιστορία.
Τι έγινε μέσα σε δύο χρόνια; Οι ίδιες εφημερίδες έλεγαν ότι η Λέρος πρέπει να αποτελέσει πρότυπο, και ο Observerκαι ο Guardian και οι Times του Λονδίνου. Πριν, η Λέρος ήταν η ντροπή της Ευρώπης.
Σε αυτήν εδώ την Αίθουσα με όλα τα κόμματα τότε της Αντιπολίτευσης εναντίον μας, περάσαμε ως υποκατάστατο τη μεθαδόνη. Όλοι έλεγαν τότε ότι η μεθαδόνη θα κάνει περισσότερους ναρκομανείς. Τι έγινε; Σήμερα παραδέχονται όλοι τη μεθαδόνη. Αυτή είναι η πραγματική ιστορία.
Τότε -θα μου επιτρέψετε το «εγώ»- υλοποίησα τον ΟΚΑΝΑ με πρώτο Πρόεδρο τον αείμνηστο Στέφανο Μανίκα. Δεν υπήρχε ο ΟΚΑΝΑ. Υπήρχε τηλεϊατρική; Τότε βάλαμε τις βάσεις της τηλεϊατρικής.
Υπήρχαν τα νοσοκομεία, αυτά τα τεράστια που βλέπετε σήμερα; Πώς έγιναν τα νοσοκομεία, που ακόμα και σήμερα κάνετε, και καλώς κάνετε; Έγιναν διότι τότε με επικεφαλής τον Ανδρέα Παπανδρέου πετύχαμε, πρώτο κράτος στην Ευρώπη, να εξαιρεθούμε από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη σκληρή Συνθήκη του Μάαστριχτ, που έλεγε ότι η Υγεία και η Πρόνοια είναι μεγέθη που αντιμετωπίζουν οι προϋπολογισμοί των κρατών και όχι η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τότε, λοιπόν, έγιναν τα μεγάλα έργα, τότε μπήκε ο θεμέλιος λίθος της Υγείας. Και εγώ είμαι υπερήφανος, γιατί ήμουν ο τελευταίος Υπουργός Υγείας του Ανδρέα Παπανδρέου, Υπουργός που, όπως είπε και η φίλη συνάδελφος κ. Χριστοφιλοπούλου, διεδέχθη τον αείμνηστο Γεννηματά και φυσικά τον Παρασκευά Αυγερινό που έθεσε το πλαίσιο του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Όσο και να θέλουμε να αλλάξουμε τα ονόματα, να πούμε έτσι ή αλλιώς τα κέντρα υγείας ή τα νοσοκομεία κλπ., η ιστορία θα γράψει ότι η υποδομή ήταν αυτή. Γι’ αυτό, λοιπόν, όταν άκουσα την κ. Γεννηματά να μιλάει προηγουμένως εδώ, είπα «ναι, καλά μιλάει, θα πρέπει να έχει ακροατές». Διότι ο δικός μας πολιτικός χώρος δεν είναι το οποιοδήποτε τυχαίο κόμμα που ήρθε στη Βουλή για να δημαγωγήσει. Είναι ο χώρος που έφτιαξε την Υγεία και την Πρόνοια για την Ελλάδα.
Όσον αφορά τώρα το θέμα μας, εγώ πραγματικά αισθάνομαι ότι ο διάλογος με το Υπουργείο Υγείας είναι ένας διάλογος κωφών, δηλαδή μιλάς και παίρνεις απαντήσεις που δεν καταλαβαίνεις γιατί απαντούν έτσι αφού ρωτάς άλλα.
Στο σημείο αυτό θα σας πω μια αλληγορία, για να το καταλάβετε. Ρωτάει, λέει, ο ανιψιός τον θείο «μπάρμπα, τι καιρό κάνει έξω;». Και του λέει αυτός «κουκιά σπέρνω». Και του λέει ο ανιψιός «Μα, δεν σε ρώτησα τι κάνεις. Σε ρωτώ τι καιρό έχει έξω». Και λέει αυτός «κουκιά σπέρνω». Και επαναλαμβάνει το ίδιο πράγμα.
Με αυτό θέλω να πω ότι εδώ δεν είναι δικαστήριο για να πεις ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα. Όμως, πρέπει να λέμε αλήθειες. Δηλαδή, όταν λέτε ότι έχουμε διορισμούς, πρέπει να ξέρετε ότι πρώτα είναι η εξαγγελία των διορισμών, η προκήρυξη των διορισμών, η κρίση των διορισμών και το τελευταίο είναι οι διορισμοί που εξαρτώνται από τον Προϋπολογισμό.
Εγώ, λοιπόν, ξεκάθαρα και θέλω μια απάντηση. Στον Προϋπολογισμό του 2014 ήταν αναγεγραμμένοι τεσσεράμισι χιλιάδες διορισμοί που εξαγγέλθηκαν, όπως είπε η κ. Χριστοφιλοπούλου, τον Απρίλιο και τον Μάιο.
Από αυτούς τους τεσσεράμισι χιλιάδες, πόσοι διορίστηκαν; Διότι εδώ τίθεται η αμφισβήτηση, σχετικά με το ότι αυτή η δαπάνη δεν πήγε στην Υγεία. Δηλαδή αυτό που έγραφε ο Προϋπολογισμός σε ευρώ πήγε σε άλλες ανάγκες, για να μην πω οτιδήποτε άλλο. Είναι αλήθεια ή δεν είναι; Διορίστηκαν αυτοί οι τεσσεράμισι χιλιάδες ή όχι;
Το να λέμε τώρα ότι διορίσαμε εκατομμύρια, χιλιάδες, δισεκατομμύρια, εντάξει. Σας είπα ότι τα στάδια είναι τέσσερα και δεν μπορεί κανείς να τα παρακολουθήσει. Αυτό, όμως, μπορεί να απαντηθεί. Αυτό είναι το ένα ερώτημα.
Το δεύτερο που έχω να πω και το οποίο έχει σχέση πάλι με την Υγεία είναι ότι πάντα λέτε «Ξέρετε, η Αντιπολίτευση μάς κατηγορεί» και το ένα και το άλλο. Ο μέγας Παπανδρέου –και εννοώ ο Ανδρέας Παπανδρέου- όταν του έλεγες τίποτα, σου έλεγε «πόσες είναι οι ερωτήσεις που απευθύνουν οι Βουλευτές από όλα τα κόμματα στο Υπουργείο σου;». Εσύ του απαντούσες. Και μετά σου έλεγε «παρερχομένου του χρόνου, αυξήθηκαν ή ελαττώθηκαν οι ερωτήσεις;». Αν του απαντούσες «αυξήθηκαν», σου απαντούσε ο Παπανδρέου «έχετε πρόβλημα». Και αυτό το έλεγε στον Υπουργό του, ανεξαρτήτως τού ποιος ήταν αυτός.
Αυτά έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου, αφού θέλετε να τον επικαλούμαστε σ’ αυτήν την Αίθουσα και τον οποίο εγώ είχα την τιμή και την τύχη, αν θέλετε, να τον συναντήσω στη ζωή μου. Αυτές είναι οι παρακαταθήκες.
Μην λέτε, λοιπόν, εύκολα «Ξέρετε, όλοι αντιπολιτεύονται, γιατί θέλουν να μας κάνουν αντιπολίτευση ή γιατί θέλουν να μας διώξουν από Υπουργούς ή να διώξουν τον ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία». Αυτή είναι μια εύκολη απάντηση, αλλά δεν νομίζω ότι πρέπει να είναι αυτή η απάντηση. Και δεν χρειάζονται μεγάλες κουβέντες και μεγάλες λέξεις.
Και θέλω να πω το εξής. Όταν εγώ έκανα δύο ερωτήσεις, σχετικά με το τι γίνεται με την ελονοσία, εσείς μου είπατε την ιστορία της ελονοσίας. Εγώ δεν θέλω την ιστορία της ελονοσίας. Εγώ θέλω να δω τι έγινε από πλευράς κινήσεων του Υπουργείου Υγείας και απάντηση δεν πήρα.
Αυτό που θέλω να μου πείτε, δηλαδή, είναι αν χαρτογραφήθηκαν τα έλη και τα στάσιμα νερά της Ελλάδας. Έγινε αυτό; Όχι! Δόθηκαν οδηγίες; Έγινε, δηλαδή, αυτό που ο κ. Πολάκης λέει «διαφήμιση» και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας «campaign», δηλαδή εντατική ενημερωτική εκστρατεία για το πώς, για παράδειγμα, θα προφυλαχθούμε από τα έντομα μέσα στο σπίτι μας; Δόθηκαν αυτές οι οδηγίες ή δεν δόθηκαν; Και πώς δόθηκαν;
Και το σπουδαιότερο απ’ όλα είναι να ξέρουμε ότι τα κουνούπια δεν φέρνουν μόνο την ελονοσία, αλλά και τον ιό Ζίκα και τον ιό του Δυτικού Νείλου, αλλά και την ηπατίτιδα. Άρα, οι ψεκασμοί έγιναν; Και ποιον μήνα έγιναν οι ψεκασμοί, για να καταστραφούν οι νύμφες και οι προνύμφες; Αυτή την απάντηση πρέπει να δώσετε. Θέλω να μου δώσετε αυτήν την απάντηση. Εγώ δεν θέλω ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ να ανατρέψω ούτε να αλλάξω την ηγεσία του Υπουργείου Υγείας.
Το ίδιο πράγμα σάς ρώτησα και για την ιστορία που έλεγε ο Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου. Και δεν έχω καμιά διάθεση να υπερασπιστώ θέσεις και αντιθέσεις. Εγώ ρώτησα πολύ απλά πράγματα. Ρώτησα αν ξέρετε να μου πείτε κάποια περιοχή του κόσμου, την τάδε χώρα, στην οποία η εποχική γρίπη να είχε περισσότερα θύματα, νεκρούς, από την κανονική επιδημία της γρίπης και μάλιστα όταν υπήρχε και εμβόλιο. Τότε βέβαια δεν υπήρχε. Εγώ δεν ξέρω καμία.
Αν υπάρχει μία χώρα, να μου πείτε ότι είναι η τάδε χώρα. Τότε, θα το ακούσω. Εάν όμως δεν υπάρχει καμία χώρα, τότε θα πρέπει να προβληματιστείτε για το τι έχει συμβεί. Εγώ ξέρω τι έχει συμβεί. Αν μου δώσει χρόνο ο κύριος Πρόεδρος –που δεν θα μου τον δώσει-, θα σας πω.
Εσείς, αν θέλετε, μπορείτε να μου πείτε τι έχει συμβεί, διότι δεν μπορεί να μην έχει συμβεί τίποτα και να έχουμε αυτήν την ιδιαιτερότητα. Και επαναλαμβάνω ότι δεν στρέφομαι προσωπικά εναντίον σας. Όμως, αυτή είναι η ιστορία, αυτή είναι η ζωή. Τι να κάνουμε;
Το σπουδαιότερο είναι το εξής και θα τελειώσω με αυτό. Σας δίνω και μια συμβουλή, αν θέλετε, ως μεγαλύτερος: μην κάνετε διάλογο επί προσωπικών θεμάτων. Κάντε διάλογο επί πραγματικών θεμάτων που αφορούν την Υγεία. Αν θέλετε, ακούστε με.»
