Όχι, δεν είναι μόνον μάστιγα αυτό το περίφημο «κατόπιν ενεργειών μου» που έρχεται από παλιά. Οσο παλιά είναι και η ταινία του Μαυρογιαλούρου. Είναι αστείο πλέον και άκρως γραφικό, όσο και η ασπρόμαυρη ελληνική ταινία. Εν έτει 2019 που όλα τριγύρω αλλάξουνε ή τουλάχιστον λέμε πως προσπαθούμε να γίνουμε ένα σύγχρονο κράτος, όλα τα ίδια μένουν. Δελτία τύπου με τρεις γραμμές για την συνάντηση του βουλευτή με τον τάδε υπουργό με τις γνωστές χαμογελαστές στημένες φωτογραφίες της χειραψίας ή επιμελώς ατημέλητες στο γραφείο του υπουργού, να μας γνωστοποιούν την βούληση της κυβέρνησης για λύσεις. Εκείνο δε που φέρνει πολλά χαμόγελα, είναι ο άτυπος διαγωνισμός μέσω δελτίων τύπου, για το ποιος είπε πρώτος το πρόβλημα στον υπουργό και εάν τυχόν υπάρξει λύση, φυσικά είναι «κατόπιν ενεργειών», του καθένα χωριστά. Ιστορίες επικοινωνιακής υπερβολής. Το «εγώ» φωνάζει από μακριά και κλείνει το μάτι στους ψηφοφόρους του καθενός. Και μένουν κάποιοι ρομαντικοί να πιστεύουν ακόμη, πως σε μια χώρα που σφαδάζει εξ αιτίας τέτοιων νοοτροπιών, πως αλλαγή σελίδας σημαίνει συνεννόηση συνεργασία, εθνικό σχέδιο (βλέπε τοπικό εν προκειμένω με την δημιουργία ενιαίου μετώπου για διεκδίκηση και λύση τον προβλημάτων των νησιών).
Γραφικότητες
