Θλίψη προκαλεί η είδηση, της απόφασης της Εφορείας Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου,”Ανοικτές Πόρτες”, να μην επιτρέψει την είσοδο σε σημαντικά αξιοθέατα λόγω… επικινδυνότητας ή έλλειψης προσωπικού, στα πλαίσια της εκδήλωσης “Ανοικτές Πόρτες”.
Θλίψη για τους κλειστούς και αφημένους στο φθορά του χρόνου πολιτιστικούς θησαυρούς, αλλά και στην ανεπάρκεια της διαχείρισης και όσων ακόμη στέκουν όρθια.
Εκείνο δε που προκαλεί εντύπωση, είναι η κατακλείδα της ανακοίνωσης : «Θεωρούμε ότι, με την παραχώρηση ήδη οκτώ μνημείων αρμοδιότητάς μας για τις εκδηλώσεις σας, έχουμε κάνει ό,τι ήταν δυνατόν για να τις διευκολύνει. Σημειώνεται ότι είστε ο μοναδικός φορέας που ως τώρα έχει τύχει τόσο προνομιακής μεταχείρισης, και παρακαλούμε να μην επανέλθετε με νέες απαιτήσεις που απλώς επιβαρύνουν γραφειοκρατικά την Υπηρεσία μας». Πραγματικά εκπληκτικό. Είναι δουλειά τους να κάνουν ότι είναι δυνατόν για να διευκολύνουν πολίτες να έρθουν σε επαφή με την κληρονομιά τους. Και τι σημαίνει «προνομιακή μεταχείριση»; Χάρη κάνουν; Και το τελευταίο και εξωφρενικό: «να μην επανέλθετε με νέες απαιτήσεις»; Καλά, σοβαρά τώρα ; Απαίτηση η επαφή, γνωριμία με τον πολιτισμό μας, που ενοχλεί την ραστώνη τους και επιδεινώνει το… πρόβλημα της γραφειοκρατίας; Πιο δημόσιο πεθαίνεις! Και το γενικεύω γιατί τα γρανάζια από το κέντρο κινούνται Και το κέντρο (κράτος) όταν μένει ακίνητο, αρτηριοσκληρωτικό και αδιάφορο, τα γρανάζια κάπως έτσι απαντούν και ενεργούν.
Βέβαια, δεν χρειαζόταν αυτό, για να αντιληφθούμε πως το πολυτιμότερο αγαθό που έχουμε, ο Πολιτισμός, είναι ξεχασμένος σε όλες του τις εκφάνσεις. Ένα αγαθό, κομβικής σημασίας. Ένας τομέας που περιλαμβάνει την ανεκτίμητης αξίας πολιτιστική μας κληρονομά, τη διαφύλαξη της και την ορθή διαχείρισή της, αλλά και την υψηλή ευθύνη της πολιτιστικής καλλιέργειας όλων μας. Λυπάμαι, αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν συμπεριλαμβάνει η ανακοίνωση του συγκεκριμένου φορέα.
