Στις 19 Δεκεμβρίου 1843 κυκλοφορεί στο Λονδίνο το διήγημα του Τσαρλς Ντίκενς «Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα» (Christmas Carol), το οποίο μέσα σε ελάχιστες μέρες γίνεται ανάρπαστο. Ο λόγος απλός: οι ολοζώντανοι χαρακτήρες και οι υπέροχες εικόνες της ιστορίας μεταδίδουν στον αναγνώστη το ζεστό εορταστικό κλίμα που έχει δημιουργήσει ο Ντίκενς αναγκάζοντάς τον να παραδοθεί και ο ίδιος στη μαγεία των Χριστουγέννων. Η χαρακτηριστική φιγούρα του Εμπενίζερ Σκρουτζ, σύμβολο της τσιγκουνιάς, πρωταγωνιστεί στο βιβλίο. Πρόκειται για έναν μίζερο άνθρωπο που γεμάτος αδιαφορία για κάθε λογής συναίσθημα θησαύριζε εις βάρος των φτωχών ανθρώπων. Ωστόσο, ο τσιγκούνης γέρος καταφέρνει να βρει το Πνεύμα των Χριστουγέννων, μετανιώνει για την άσχημη συμπεριφορά του, εξιλεώνεται και μοιράζεται τις εορταστικές μέρες με τον εργαζόμενο της επιχείρησής του που μέχρι πρότινος ταλαιπωρούσε και εκμεταλλευόταν. Και είναι τα διαχρονικά κοινωνικά μηνύματα του συγγραφέα για την αγάπη, την ανθρώπινη αξία και την εξάλειψη των κοινωνικών διακρίσεων που πρέπει να μας προβληματίσουν αν αναλογιστούμε πως σήμερα, δύο αιώνες μετά, οι κοινωνικές διακρίσεις και πάσης φύσεως αδικίες , αλλά και η ολοένα μεγαλύτερη απουσία αξιών και συναισθημάτων, έχουν εξορίσει το χριστουγεννιάτικο πνεύμα του Ντίκενς από τις ζωές μας. Ας θυμηθούμε λοιπόν, πως ο Ντίκενς στην κλασική πλέον Χριστουγεννιάτικη Ιστορία του για μια ακόμη φορά «τάσσεται στο πλευρό των αδύναμων» και διαμηνύει πως ποτέ δεν είναι αργά για ένα θαύμα!
Μια επανάληψη μέχρι του χρόνου
