Μαζί με τις θερμότερες ευχές μου για έναν καλύτερο χρόνο και κάθε προσωπική και οικογενειακή ευτυχία για όλους τους συμπατριώτες μας, πρέπει να σχολιάσω τα εξής:
Δυστυχώς, ο νέος χρόνος βρίσκει τη Δωδεκάνησο απροστάτευτη οικονομικά και υγειονομικά. Η εξίσωση του ΦΠΑ με της υπόλοιπης Ελλάδας καθιστά τη ζωή των νησιωτών μας ακριβότερη και την υγεία τους επισφαλέστερη. Το φτωχό επίδομα ελεημοσύνης προς κάθε δυσπραγούντα Δωδεκανήσιο δεν καλύπτει το τεράστιο θέμα της εξίσωσης του ΦΠΑ. Ένα σοβαρότατο θέμα που θα βλάψει και τον τουρισμό, γιατί καθιστά τις τουριστικές επιχειρήσεις μη ανταγωνιστικές προς τις αντίστοιχες επιχειρήσεις της Τουρκίας.
Όσον αφορά την κατάσταση της υγείας στη Δωδεκάνησο, οι Δωδεκανήσιοι εξακολουθούν να καταφεύγουν για να λύσουν τα μεγάλα προβλήματα της ζωής τους στην Κρήτη και στην Αθήνα, γιατί η αδελφοποίηση του νοσοκομείου Ρόδου με το Πανεπιστημιακό Αττικό νοσοκομείο στην πραγματικότητα έχει μείνει στα χαρτιά. Το ακτινοθεραπευτικό τμήμα του νοσοκομείου Ρόδου δεν φαίνεται να υλοποιείται και εκατοντάδες συμπατριώτες μας εξακολουθούν να συνωθούνται στην Αθήνα και στην Κρήτη εκλιπαρώντας για μία θέση για ακτινοθεραπεία.
Γενικά, η πιο απομακρυσμένη περιοχή της χώρας, η Δωδεκάνησος, με τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει, θέτει ένα ουσιαστικό υπαρξιακό ερώτημα στη σημερινή κυβέρνηση. Θα αντιμετωπίσει η Κυβέρνηση τη Δωδεκάνησο με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζει την Κρήτη και την Θράκη ή θα την αφήσει στη σημερινή απαράδεκτη κατάσταση;
Ο νέος χρόνος που πιθανότατα θα είναι και χρόνος εκλογών, θα πρέπει να κινητοποιήσει την τοπική αυτοδιοίκηση που μαζί με τους βουλευτές Δωδεκανήσου θα πρέπει να διεκδικήσουν δυναμικά τα αυτονόητα.
