Με την υπ’ αριθμ. 315/2022 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου ευδοκίμησε τελεσιδίκως πλέον η αγωγή του Οργανισμού Περιθάλψεως και Αποκαταστάσεως Ισραηλιτών Ελλάδος κατά του Ελληνικού Δημοσίου για την κυριότητα προνομιακού ακινήτου στην Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου!
Με την υπ’ αριθμό κατάθεσης 191/2019 αγωγή, το ενάγον, Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία «Οργανισμός Περιθάλψεως και Αποκαταστάσεως Ισραηλιτών Ελλάδος» (ΟΠΑΙΕ), εξέθεσε ότι ο αρχικός τιτλούχος του ακινήτου, απεβίωσε συνεπεία των διωγμών των πληθυσμών εβραϊκής καταγωγής κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου και εξαιτίας του γεγονότος αυτού, η νομή του ακινήτου μεταβιβάστηκε στο ίδιο, καθώς ουδείς υπέβαλε δήλωση με την οποία να προβάλει κληρονομικό δικαίωμα επί του ακινήτου, εντός της προθεσμίας την οποία προέβλεπε το διάταγμα με το οποίο ιδρύθηκε το ενάγον, ή και οποτεδήποτε μεταγενέστερα.
Επεσήμανε επίσης ότι το Ελληνικό Δημόσιο, κατέλαβε το ως άνω ακίνητο με την εγγραφή πρωτοκόλλου κατάληψης και την πάροδο δεκαετίας από την εγγραφή αυτή, σύμφωνα με τις διατάξεις περί εγκαταλελειμμένων ακινήτων και με τον τρόπο αυτόν η κτηθείσα κυριότητα του εναγομένου δεν είναι νόμιμη, καθώς το επίδικο ακίνητο ουδέποτε υπήρξε εγκαταλελειμμένο, δεδομένου ότι η νομή του ανήκε στο ίδιο (ενάγον) εκ του νόμου.
Το δικαστήριο, που εξέτασε τις εφέσεις, έκρινε ότι στα βιβλία του Κτηματολογίου Ρόδου είναι εγγεγραμμένο κατά θεμελιώδη εγγραφή στο όνομα του Ισαάκ Αλχαδέφ (Isacco Alhadeff) του Τζιουζέπε, Έλληνα Ισραηλίτη της Ρόδου, ακίνητο σε προνομιακό σημείο της Μεσαιωνικής Πόλης.
Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο ως άνω αναφερόμενος τιτλούχος συνελήφθη από τα ναζιστικά στρατεύματα και μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου και θανατώθηκε, όπως τεκμαίρεται από το γεγονός ότι έκτοτε δεν υπήρξε καμία είδηση για το πρόσωπό του.
Όπως προκύπτει από την 193/1961 θεωρήθηκε απόφαση του Πρωτοδικείου Ρόδου, την οποία προσκόμισε με επίκληση το ελληνικό δημόσιο το πρώτον ενώπιον του παρόντος δικαστηρίου, ο Ισαάκ Αλχαδέφ του Ιωσήφ (στην ιταλική Giuseppe) απεβίωσε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου, καταλείποντας μόνο εξ αδιαθέτου κληρονόμο του τον αδελφό του Ραφαήλ Αλχαδέφ.
Από κανένα στοιχείο της δικογραφίας όμως δεν προκύπτει ότι ο τελευταίος εμφανίστηκε στον ενάγοντα Οργανισμό εντός της προθεσμίας του άρθρου 7 του β.δ. 29/1949 ή και μεταγενέστερα ώστε να προβεί σε δήλωση του κληρονομικού του δικαιώματος αναφορικά με το επίδικο ακίνητο.
Επομένως, από τη λήξη της προθεσμίας αυτής, ήτοι από το τέλος του έτους 1949, η νομή του επιδίκου ακινήτου περιήλθε, ex lege, πλασματικά στον ενάγοντα έκτοτε δε ο τελευταίος νέμεται και διαχειρίζεται το ακίνητο χωρίς ποτέ μέχρι την άσκηση της αγωγής να απωλέσει την πλασματική αυτή νομή.
Το δικαστήριο έκρινε πως η αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή ως προς το αίτημα αυτής, να αναγνωριστεί ο ενάγων ΟΠΑΙΕ ως νομέας του επίδικου ακινήτου και να αποδοθεί στον ενάγοντα η νομή του παραπάνω ακινήτου από την οποία αποβλήθηκε.
Την υπόθεση χειρίστηκε ο δικηγόρος κ. Γιάννης Καραμιχάλης.
Ο Οργανισμός Περιθάλψεως και Αποκαταστάσεως Ισραηλιτών κέρδισε ακόμη μια αγωγή για την κυριότητα ακινήτου στη Μεσαιωνική Πόλη
