• Οι εξελίξεις στην «καυτή ζώνη» της Μέσης Ανατολής, οι επιπτώσεις στην περιφερειακή σταθερότητα και τα ελληνικά συμφέροντα • Η Ελλάδα αναγνωρίζει τον ιδιαίτερο ρόλο της ως πνευματικού προστάτη του Πατριαρχείου Αντιοχείας και των ελληνορθόδοξων πληθυσμών στη Συρία και τον Λίβανο
«Η Συρία επίκεντρο ενός μακροχρόνιου και αιματηρού εμφυλίου πολέμου, έχει εξελιχθεί σε πεδίο γεωπολιτικών ανταγωνισμών, όπου περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις συγκρούονται για την εξασφάλιση της επιρροής τους», αναφέρει στην εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξή της στην «δ» η διεθνολόγος, Δρ. Ελευθερία Φτακλάκη.
Η κατάρρευση του καθεστώτος Ασαντ, αποτέλεσμα ετών στρατιωτικών επιχειρήσεων, πολιτικών διαπραγματεύσεων και εξωτερικών παρεμβάσεων, έχει διαμορφώσει ένα νέο σκηνικό αβεβαιότητας στη Μέση Ανατολή. Στο επίκεντρο αυτής της δυναμικής βρίσκεται η Τουρκία, η οποία φιλοδοξεί να αναδειχθεί σε ηγέτιδα δύναμη της περιοχής, επενδύοντας στην πολιτική, στρατιωτική και οικονομική αναδιάρθρωση της Συρίας. Η τουρκική παρέμβαση δεν περιορίζεται μόνο στην στρατιωτική δράση, αλλά επεκτείνεται σε πολιτικές πρωτοβουλίες, διπλωματικούς ελιγμούς και οικονομικές επενδύσεις, ενώ οι σχέσεις της με άλλους περιφερειακούς και διεθνείς δρώντες, όπως οι ΗΠΑ, η ΕΕ και το Ισραήλ, διαμορφώνουν ένα σύνθετο πλέγμα συμμαχιών και αντιπαλοτήτων.
Η κα Φτακλάκη με γνώση της γεωπολιτικής σκηνής, μας δίνει μία ολοκληρωμένη εικόνα για τις εξελίξεις στην «καυτή ζώνη» της Μέσης Ανατολής, διερευνά τις ευρύτερες επιπτώσεις στην περιφερειακή σταθερότητα και τα ελληνικά συμφέροντα εξετάζοντας τις επιπτώσεις τόσο για την περιοχή, όσο και για την παγκόσμια κοινότητα.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
• Ποιος είναι ο ρόλος της Τουρκίας στη διαμόρφωση της νέας κατάστασης στη Συρία και οι βασικές φιλοδοξίες της γείτονος χώρας στην περιοχή της Μέσης Ανατολής;
Η πρόσφατη κατάρρευση του καθεστώτος Ασαντ στη Συρία έχει δημιουργήσει πολύπλοκες γεωπολιτικές συνθήκες στην περιοχή, όπου περιφερειακοί και διεθνείς δρώντες επιδιώκουν να ενισχύσουν τη στρατηγική τους θέση. Η αστάθεια που προκλήθηκε από τον μακροχρόνιο εμφύλιο πόλεμο έχει οδηγήσει σε ένα περίπλοκο πλέγμα συμμαχιών και αντιπαλοτήτων, με διάφορες δυνάμεις να προσπαθούν να επηρεάσουν την έκβαση της κρίσης προς όφελός τους.
Η Τουρκία έχοντας διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην πτώση του Ασαντ, υποστηρίζοντας διάφορες αντικαθεστωτικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένης και της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ (HTS) και έχοντας επεκτείνει τον έλεγχό της σε περιοχές της βόρειας Συρίας υποστηρίζοντας το Συριακό Εθνικό Στρατό (SNA), φιλοδοξεί να αποτελέσει το βασικό διαμορφωτή των εξελίξεων στην περιοχή προκειμένου να ενισχύσει τη γεωπολιτική της επιρροή και να αναδειχθεί ως η ηγέτιδα δύναμη του μουσουλμανικού κόσμου.
Τα γεωστρατηγικά συμφέροντα της Τουρκίας αφορούν στην αντιμετώπιση της κουρδικής απειλής και στην αποτροπή δημιουργίας αυτόνομου κουρδικού κράτους στα νότια σύνορά της, στην οικονομική επέκταση και συμμετοχή στην ανοικοδόμηση της Συρίας καθώς και στην επίλυση του προσφυγικού ζητήματος μέσω της δημιουργίας “ζωνών ασφαλείας” για την επιστροφή Σύρων προσφύγων, μία πρωτοβουλία που θα ενδυναμώσει εκ νέου τις σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή ‘Ένωση καθώς περνούν μία περίοδο κρίσης.
Πέραν των βραχυπρόθεσμων ωφελειών, η Τουρκία αντιμετωπίζει και σημαντικές προκλήσεις που συναρτώνται με τον κίνδυνο διατάραξης των σχέσεων με τη Ρωσία και το Ιράν λόγω της παραβίασης της Συμφωνίας της Αστάνα, την πιθανή αστάθεια στα νότια σύνορά της λόγω της ενδυνάμωσης εξτρεμιστικών ομάδων που ενδεχομένως να μην μπορέσει να ελέγξει, τη διεθνή κριτική για τις ενέργειές της κατά των Κούρδων και την υποστήριξη αμφιλεγόμενων εξτρεμιστικών ομάδων, όπως είναι η Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ (HTS)- η ισλαμιστική ομάδα με ρίζες στην Αλ Κάιντα μπορεί να οδηγήσει σε πιθανή δημιουργία αντι-τουρκικών συμμαχιών στην περιοχή λόγω ανησυχιών για τις προθέσεις της Τουρκίας.
Οι φιλοδοξίες της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή που είναι πολύπλοκοι και αμφιλεγόμενοι, θα εξαρτηθούν και από τη στρατηγική της διακυβέρνησης Τραμπ στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ν.Α. Μεσογείου καθώς ο επερχόμενος πρόεδρος Τραμπ θα συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε την πολιτική της Μέσης Ανατολής, αποσύροντας τα 900 περίπου εναπομείναντα αμερικανικά στρατεύματα στη Συρία και ενδεχομένως τα 2.500 στο Ιράκ, αφήνοντας πίσω του ένα βαθύ κενό εξουσίας και ασφάλειας. Αυτό θα εδραιώσει την Τουρκία και το Ισραήλ ως βασικούς περιφερειακούς παίκτες με ισχυρή στρατιωτική ικανότητα να αντιμετωπίσουν τους διάφορους αντιπάλους τους, συμπεριλαμβανομένων των ομάδων που υποστηρίζονται από το Ιράν. Σε ένα τέτοιο σενάριο η Τουρκία θα έχει περισσότερο χώρο για στρατιωτικούς και διπλωματικούς ελιγμούς εναντίον των Κούρδων, που βρίσκονται εδώ και καιρό κοντά στο Ισραήλ, αυξάνοντας σημαντικά τη μόχλευση της Άγκυρας υπό το πρίσμα ενός αποδυναμωμένου Ιράν.
Επομένως, βραχυπρόθεσμα η Τουρκία θα δείχνει κερδισμένη, όμως οι μακροπρόθεσμες συνέπειες των ενεργειών της παραμένουν αβέβαιες χωρίς κανείς να μπορεί να προδικάσει τις μελλοντικές εξελίξεις…
• Ποια είναι τα βασικά οφέλη που επιδιώκει ο Ερντογάν από την τουρκική παρέμβαση στη Συρία;
Η τουρκική παρέμβαση στη Συρία αποτελεί μέρος μίας πολύπλευρης στρατηγικής του Ερντογάν, με στόχο την ενίσχυση της θέσης της Τουρκίας στην περιοχή. Τα βασικά οφέλη που επιδιώκει ο Τούρκος πρόεδρος μπορούν να συνοψιστούν στα εξής:
α) Γεωπολιτική επιρροή: Ο Ερντογάν στοχεύει στην ενδυνάμωση του ρόλου της Τουρκίας ως περιφερειακής δύναμης. Επιδιώκει να διαμορφώσει το μελλοντικό πολιτικό σκηνικό της Συρίας προς όφελος της χώρας του, εδραιώνοντας παράλληλα την τουρκική στρατιωτική παρουσία σε στρατηγικά σημεία της βόρειας Συρίας.
β) Αντιμετώπιση της κουρδικής “απειλής”: Ένας κρίσιμος στόχος είναι η αποτροπή δημιουργίας αυτόνομης κουρδικής οντότητας στα νότια σύνορα της Τουρκίας. Ο Ερντογάν επιδιώκει τον εκτοπισμό των κουρδικών δυνάμεων YPG (People’s Defense Units) από περιοχές της βόρειας Συρίας, θεωρώντας τες απειλή για την εθνική ασφάλεια της Τουρκίας.
γ) Προσφυγικό ζήτημα: Η δημιουργία μίας “ζώνης ασφαλείας” στη βόρεια Συρία αποσκοπεί στην επίλυση του προσφυγικού ζητήματος καθώς ο Ερντογάν θέλει να επαναπροωθήσει τον μεγάλο αριθμό των Σύρων προσφύγων που φιλοξενεί σε δομές στην Τουρκία, μειώνοντας έτσι την οικονομική και κοινωνική πίεση στη χώρα του. Για αυτό και πρόσφατα η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ursula Von de Leyen ανακοίνωσε την παροχή επιπλέον χρηματοδότησης ύψους ενός (1) δισεκατομμυρίου ευρώ στην Τουρκία για τη φροντίδα των Σύρων προσφύγων.
Τα κονδύλια αυτά θα διατεθούν άμεσα- εντός του 2024, για την υποστήριξη της υγειονομικής περίθαλψης και της εκπαίδευσης των προσφύγων, καθώς και για τη διαχείριση των συνόρων και της μετανάστευση
δ) Διεθνής αναγνώριση: Μέσω της παρέμβασης στη Συρία, ο Ερντογάν επιδιώκει να αναδειχθεί ως ο ισχυρός ηγέτης που ενώνει το μουσουλμανικό κόσμο.
Παράλληλα, στοχεύει στην ενίσχυση της διαπραγματευτικής θέσης της Τουρκίας έναντι άλλων διεθνών δρώντων, όπως είναι οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Ρωσία, κα.
ε) Οικονομικά οφέλη: Η τουρκική παρέμβαση ενδέχεται να οδηγήσει σε οικονομικά οφέλη, συμπεριλαμβανομένης της πιθανής συμμετοχής τουρκικών εταιρειών στην ανοικοδόμηση της Συρίας και την επανέναρξη επιχειρηματικών δεσμών κατά μήκος των συριοτουρκικών συνόρων. Ωστόσο, η κατάσταση στη Συρία παραμένει εξαιρετικά περίπλοκη, με πολλαπλούς παίκτες και αντικρουόμενα συμφέροντα. Η επίτευξη των στόχων του Ερντογάν αντιμετωπίζει σημαντικές προκλήσεις, συμπεριλαμβανομένων των αντιδράσεων από άλλες περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις. Η στάση των ΗΠΑ, καθώς και οι κινήσεις της Ρωσίας και του Ιράν, θα διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της νέας τάξης πραγμάτων στην περιοχή.
• Πώς οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν τη στήριξη της Τουρκίας στους αντάρτες που κατέλαβαν τη Δαμασκό;
Η αμερικανική διπλωματία καλείται να ισορροπήσει μεταξύ διαφορετικών συμμαχιών και στρατηγικών συμφερόντων. Οι ΗΠΑ διατηρούν την Τουρκία ως σύμμαχο στο ΝΑΤΟ, ενώ παράλληλα συνεχίζουν να υποστηρίζουν τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF)- που είναι κυρίως κουρδικές, στη βόρεια Συρία. Αυτό δημιουργεί εντάσεις, καθώς οι ΗΠΑ εκφράζουν ανησυχίες για τις τουρκικές επιχειρήσεις κατά των Κούρδων συμμάχων τους.
Ωστόσο, η Τουρκία παραμένει ο σημαντικότερος εξωτερικός υποστηρικτής των ανταρτών ενώ οι ΗΠΑ διατηρούν περίπου 900 στρατιώτες στη βόρεια Συρία σε συνεργασία με τις SDF. Αυτή η κατάσταση δημιουργεί εντάσεις, με τις ΗΠΑ να αναγνωρίζουν τις “νόμιμες ανησυχίες” της Τουρκίας σχετικά με ορισμένους μαχητές στη Συρία.
Επίσης, οι ΗΠΑ εστιάζουν σε τρεις βασικές αρχές: στην πρόληψη της αναζωπύρωσης του Ισλαμικού Κράτους, στη διασφάλιση της ασφάλειας γειτονικών χωρών όπως το Ισραήλ, η Ιορδανία και το Ιράκ, και στην αποτροπή μίας «ανθρωπιστικής καταστροφής». Για αυτό και ανέλαβαν την πρωτοβουλία για άμεση επαφή με την ομάδα Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS), που ηγήθηκε της ανατροπής του καθεστώτος Ασαντ. Μία αμερικανική αντιπροσωπεία υπό την Μπάρμπαρα Λιφ, κορυφαία διπλωμάτη για τη Μέση Ανατολή, επισκέφθηκε την Δαμασκό και συναντήθηκε με τον ηγέτη της HTS. Αυτή η κίνηση υποδηλώνει μία πιθανή αλλαγή στάσης των ΗΠΑ απέναντι στην HTS, με ενδείξεις όπως η απόσυρση της επικήρυξης για τη σύλληψη του ηγέτη της και η εξέταση άρσης του χαρακτηρισμού της ως τρομοκρατικής οργάνωσης.
Ας μην ξεχνάμε πως ο βασικός στόχος των ΗΠΑ αλλά και της ΕΕ είναι η διασφάλιση μίας ειρηνικής μετάβασης στη Συρία προωθώντας το σχηματισμό μίας συμπεριληπτικής κυβέρνησης που θα σέβεται τα δικαιώματα των μειονοτήτων και η αποτροπή να γίνει η χώρα καταφύγιο τρομοκρατικών οργανώσεων.
• Πώς περιγράφεται η σχέση Τουρκίας-Ισραήλ στο νέο γεωπολιτικό σκηνικό;
Αν έπρεπε να δώσω έναν τίτλο στις σχέσεις Ισραήλ -Τουρκίας θα ήταν ο εξής: ‘Νέες γεωπολιτικές προκλήσεις με αντικρουόμενα συμφέροντα στις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ» καθώς οι σχέσεις των δύο χωρών έχουν επιδεινωθεί σημαντικά, μετά τον πόλεμο στη Γάζα, με τις ιδεολογικές διαφορές να παραμένουν έντονες.
Η σχέση Τουρκίας- Ισραήλ στη μετα- Ασαντ εποχή χαρακτηρίζεται από ένα γεωπολιτικό ανταγωνισμό για επιρροή στη Συρία και στην ευρύτερη περιοχή.
Οι δύο χώρες επιδιώκουν στρατηγικά να καταστούν η καθεμία ο κύριος συντελεστής στη διαμόρφωση της επόμενης ημέρας για τη Συρία, όμως με διαφορετικές προσεγγίσεις και στόχους. Η Άγκυρα υποστηρίζει ενεργά το νέο μεταβατικό καθεστώς υπό την ηγεσία της Hayat Tahrir al-Sham (HTS), μίας ισλαμιστικής ομάδας με ρίζες στην Αλ Κάιντα, βλέποντας αυτή την εξέλιξη ως μία ευκαιρία να επεκτείνει την επιρροή της στη Συρία και να αντιμετωπίσει την απειλή των κουρδικών δυνάμεων στα σύνορά της. Το Ισραήλ, από την άλλη πλευρά, ανησυχεί για την άνοδο της HTS και έχει εντείνει τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις στη νότια Συρία, στοχεύοντας στη δημιουργία μίας αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης ασφαλείας.
Αυτές οι διαφορετικές προσεγγίσεις έχουν οδηγήσει σε αυξανόμενες εντάσεις μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ. Οι δύο χώρες έχουν ανταλλάξει επικρίσεις σχετικά με τις ενέργειές τους στη Συρία, με το Ισραήλ να κατηγορεί την Τουρκία για υποστήριξη τζιχαντιστικών ομάδων και παράνομη κατοχή συριακών εδαφών, ενώ η Τουρκία καταδικάζει τις ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις στα βόρεια σύνορα.
Η Τουρκία επιδιώκει μία ενοποιημένη Συρία υπό την επιρροή της, ενώ το Ισραήλ φαίνεται να προτιμά μία κατακερματισμένη χώρα με ζώνες ασφαλείας. Επιπλέον, η αυξανόμενη επιρροή της Τουρκίας στη Συρία ανησυχεί άλλους περιφερειακούς συμμάχους του Ισραήλ, όπως τα αραβικά κράτη, περιπλέκοντας περαιτέρω το γεωπολιτικό τοπίο. Παρά τις διαφορές τους, και οι δύο χώρες έχουν συμφέρον στη σταθερότητα της Συρίας και στον περιορισμό της ιρανικής επιρροής. Όμως οι βαθιές διαφορές και οι αντικρουόμενες στρατηγικές των δύο χωρών καθιστούν δύσκολη την υλοποίησή της. Η εξέλιξη αυτής της δυναμικής θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τις διπλωματικές προσπάθειες των ΗΠΑ και την ικανότητα των δύο πλευρών να υπερβούν τις διαφορές τους προς όφελος της περιφερειακής σταθερότητας.
• Ποια είναι η στρατηγική της Τουρκίας για την ανοικοδόμηση της Συρίας και πώς αυτή συνδέεται με την τουρκική οικονομία που επιχειρεί να αξιοποιήσει την Δαμασκό για την ενίσχυση των σχέσεων της ( Τουρκία) με την Ε.Ε.;
Η Τουρκία έχει αναπτύξει μία πολυδιάστατη στρατηγική για την ανοικοδόμηση της Συρίας μετά την πτώση του καθεστώτος Ασαντ, η οποία συνδέεται άμεσα με τους διακυβερνητικούς, οικονομικούς και γεωπολιτικούς στόχους της χώρας. Η στρατηγική αυτή περιλαμβάνει τους εξής βασικούς τομείς:
Πολιτική επιρροή και διακυβέρνηση, όπου η Τουρκία επιδιώκει επίσης να δημιουργήσει μία παράλληλη δομή διακυβέρνησης στη Συρία, με Τούρκους αξιωματούχους να λειτουργούν ως σύμβουλοι πίσω από τις κουρτίνες. Η Τουρκία σχεδιάζει να βοηθήσει στην αναδιάρθρωση του συριακού κράτους και στη σύνταξη νέου συντάγματος και να μεταφέρει τις εμπειρίες της στη νέα συριακή διοίκηση.
Σε επίπεδο στρατιωτικής συνεργασίας η Τουρκία σχεδιάζει να υπογράψει συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας με τη Συρία, συμπεριλαμβανομένης και μιας συμφωνίας οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών παρόμοιας με αυτή που υπέγραψε με τη Λιβύη, το γνωστό παράνομο και άκυρο τουρκολιβυκό μνημόνιο.
Επίσης, στο πεδίο της διαχείρισης του Μεταναστευτικού /Προσφυγικού, η Τουρκία προωθεί την σταθεροποίηση της Συρίας για να επιτρέψει την επιστροφή ενός μεγάλου μέρους των περίπου τριών ( 3 ) εκατομμυρίων Σύρων προσφύγων που φιλοξενεί και για την οποία χρηματοδοτείται από την ΕΕ μέσω της κοινής δήλωσης ΕΕ- Τουρκίας .
Οικονομική Ανάπτυξη και Ανοικοδόμηση, με στόχο να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στην ανοικοδόμηση της Συρίας, η οποία εκτιμάται ότι θα κοστίσει μεταξύ 250 και 400 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Οι τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες αναμένεται να αναλάβουν σημαντικό μέρος των έργων ανοικοδόμησης, γεγονός που θα τονώσει την τουρκική οικονομία. Αυτό αντανακλάται ήδη στο χρηματιστήριο της Τουρκίας, όπου οι μετοχές κατασκευαστικών εταιρειών και συναφών βιομηχανιών σημείωσαν άνοδο μετά την αποχώρηση του Ασαντ.
Όμως στο πεδίο της ανοικοδόμησης της Συρίας σημαντικό ρόλο θα διαδραματίσουν και οι αραβικές μοναρχίες του Κόλπου. Αφενός, οι συντηρητικοί ηγέτες τους θέλουν πάση θυσία να αποτρέψουν την δημιουργία ενός ισλαμικού χαλιφάτου στη Μεσόγειο και ως εκ τούτου η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Εμιράτα είναι διατεθειμένα να διαθέσουν δισεκατομμύρια για την ανοικοδόμηση της Συρίας.
• Ποια η θέση της Ελλάδας για τις εξελίξεις στην περιοχή όταν μάλιστα έχει ήδη ξεκινήσει η συζήτηση για ενδεχόμενη δημιουργία ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Συρίας. Σε αυτό το ενδεχόμενο πώς θα αντιδράσει η Ελλάδα;
Η Ελλάδα παρακολουθεί με ιδιαίτερη προσοχή τις εξελίξεις στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, ιδιαίτερα μετά την πτώση του καθεστώτος Ασαντ. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει χαρακτηρίσει αυτή την εξέλιξη ως θετική, δεδομένης της έντονης καταπίεσης που ασκούσε το προηγούμενο καθεστώς στο συριακό λαό.
Ωστόσο, η ελληνική κυβέρνηση τονίζει ότι το κύριο μέλημα πλέον είναι η διασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας και η εγκαθίδρυση ενός νέου, δημοκρατικά νομιμοποιημένου καθεστώτος που θα σέβεται τα δικαιώματα όλων των πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των θρησκευτικών μειονοτήτων. Στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα αναγνωρίζει τον ιδιαίτερο ρόλο της ως πνευματικού προστάτη του Πατριαρχείου Αντιοχείας και των ελληνορθόδοξων πληθυσμών στη Συρία και τον Λίβανο, υπογραμμίζοντας τη σημασία της προστασίας αυτών των κοινοτήτων και της διασφάλισης των δικαιωμάτων τους στη μεταβατική περίοδο που διανύει η Συρία.
Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλούν οι πληροφορίες για ενδεχόμενη συμφωνία οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) μεταξύ Τουρκίας και Συρίας. Ο πρωθυπουργός έχει καταστήσει σαφές ότι μία τέτοια συμφωνία θα ήταν παράνομη και άκυρη, όπως ακριβώς και το τουρκολιβυκό μνημόνιο, καθώς θα παραβίαζε τα αδιαμφισβήτητα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Ελλάδα, σε στενή συνεργασία με την Κύπρο, έχει ήδη ενημερώσει τους Ευρωπαίους εταίρους για τους κινδύνους που ενέχει μία τέτοια εξέλιξη για τη σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής, έχοντας διαμηνύσει με σαφήνεια ότι η χώρα δεν θα αποδεχθεί οποιαδήποτε συμφωνία που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και τα δικαιώματα της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο. Η ελληνική κυβέρνηση παραμένει προσηλωμένη στην αρχή ότι το διεθνές δίκαιο είναι αδιαπραγμάτευτο και δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Στο πλαίσιο αυτό, η ελληνική διπλωματία βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση. Ο πρωθυπουργός έχει αναλάβει σημαντικές πρωτοβουλίες, όπως η ενημέρωση των Ευρωπαίων ηγετών στη Σύνοδο Κορυφής και η επίτευξη της διεξαγωγής έκτακτης συνόδου της ΕΕ για θέματα ευρωπαϊκής άμυνας. Αυτές οι κινήσεις αναδεικνύουν τη σοβαρότητα με την οποία η Ελλάδα αντιμετωπίζει τις εξελίξεις και την αποφασιστικότητά της να προασπίσει τα εθνικά της συμφέροντα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου.
Ας μη ξεχνάμε πως η κυβέρνηση έχει διαμορφώσει τα τελευταία χρόνια μία ισχυρή συμμαχία με την Κύπρο, το Ισραήλ, την Αίγυπτο καθώς επίσης και με τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Εμιράτα. Αυτή τη συμμαχία η Ελλάδα μπορεί να την ενεργοποιήσει οποιαδήποτε στιγμή, όταν πρόκειται να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της στην Ανατολική Μεσόγειο απέναντι στην Τουρκία.
