Ξεκίνησε στη Βουλή (εν μέσω άδειων εδράνων εάν δεν ομιλούν τα λαμπερά ονόματα) η πρόταση δυσπιστίας. Τη Δευτέρα όλοι θα δηλώνουν νικητές, η ανάγνωση της συζήτησης θα είναι ανάλογη με τις κομματικές προτιμήσεις του καθενός, ενώ δυστυχώς, ελάχιστοι θα είναι αυτοί που θα την παρακολουθήσουν. Ακόμα και στα ΜΜΕ ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που θα σχολιάζουν, ένα μεγάλο μέρος του ενδιαφέροντος θα μείνει στην ατάκα, πασπαλισμένα με γνωστά κλισέ όπως «σφυροκόπημα» και «ολομέτωπη σύγκρουση». Η τελευταία εικόνα που θα πάρουμε ως τηλεθεατές, είναι οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος να χειροκροτούν όρθιοι τον Πρωθυπουργό αφού, με τη ψήφο τους η Βουλή ανανεώσει την εμπιστοσύνη της προς την κυβέρνηση. Αλλά δεν γίνεται να μένουμε μόνο σε αυτά, τόσο μέσα όσο και έξω από τη Βουλή. Ζητούνται τομές και όχι ατάκες, ζητείται σχέδιο και όχι ζωγραφιές στο χιόνι, ζητείται επίθεση και όχι μόνιμη άμυνα, ζητούνται συγκεκριμένες απαντήσεις και όχι κοκορομαχίες. Κι αν αυτά τελικά δεν ενδιαφέρουν την «πολιτική συζήτηση» πρέπει να ενδιαφέρουν εμάς.
Ατάκες και ουσία
