Τα βιογραφικά των τεσσάρων μονομάχων για τις εκλογές της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου έχουν αναρτηθεί σε διαδικτυακούς τόπους και παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Ιωάννης Μαχαιρίδης
Γεννήθηκε το 1953 στο Μπαμπαλιό της τότε επαρχίας Βάλτου του νομού Αιτωλοακαρνανίας από τους πρόσφυγες Θεοφύλακτο και Αρχόντω Μαχαιρίδη, το γένος Κανακίδη. Το 1972 τελείωσε το εξατάξιο Παπαστράτειο Γυμνάσιο Αγρινίου. Σπούδασε στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας, από όπου αποφοίτησε το 1978.
Εργάστηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας Αρχιτέκτονας ως το 1982, οπότε υπηρέτησε στο Υπουργείο Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος ως συνεργάτης του Αντώνη Τρίτση. Μέχρι τον Νοέμβριο του 1985 ήταν υπεύθυνος Τοπικής Αυτοδιοίκησης του ιδίου υπουργείου.
Διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Πανελληνίου Συλλόγου Αρχιτεκτόνων και της Κεντρικής Διοικούσας Επιτροπής του Επιμελητηρίου Ελλάδας, ενώ είναι μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου. Έχει τιμηθεί με τον Χρυσό Σταυρό της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και με τον Χρυσό Σταυρό από τις Μητροπόλεις της Δωδεκανήσου. Έχει χριστεί Τιτουλάριος του Οικουμενικού Θρόνου με τον τίτλο του «Άρχοντα Καστρίσιου».
Με την τοπική αυτοδιοίκηση ασχολήθηκε για πρώτη φορά το 1985, οπότε και διετέλεσε νομάρχης Δωδεκανήσου, αξίωμα το οποίο κατείχε, κατά περιόδους, μέχρι το 1994. Το 1995 χρημάτισε περιφερειακός διευθυντής Δωδεκανήσου και από το 1996 ως το 2002, διετέλεσε γενικός γραμματέας του υπουργείου Αιγαίου. Στις νομαρχιακές εκλογές του 2002 εξελέγη ως αιρετός νομάρχης Δωδεκανήσου. Επανεξελέγη τον Οκτώβριο του 2006. Από την 1η Ιανουαρίου 2011, είναι εκλεγμένος περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου και μέλος της διοικούσας επιτροπής της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας (ΕΝΠΕ).
Είναι παντρεμένος με την παιδίατρο Ντίνα Παχύλη, και έχει δύο κόρες, την Ευστρατία και την Θεοφίλη.
Γιώργος Χατζημάρκος
Ο Γιώργος Χατζημάρκος γεννήθηκε στην Ρόδο στις 9 Ιουνίου 1965. Μεγάλωσε σε πενταμελή οικογένεια, του Αντώνη Χατζημάρκου και της Στυλιανής Κοκκόλη, και τα σχολικά του χρόνια φοίτησε κατά σειρά, στην Αμαράντειο Σχολή (Δημοτικό Σχολείο), στο Βενετόκλειο Γυμνάσιο και στο Καζούλειο Λύκειο.
Από την σχολική ηλικία ακόμα, ανέπτυξε κοινωνική και φιλανθρωπική δραστηριότητα ως Ταμίας και Πρόεδρος του τοπικού παραρτήματος της διεθνούς οργάνωσης LEO από την οποία και βραβεύθηκε το 1981, σε ηλικία 16 ετών, για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση κοινών περιβαλλοντικών δράσεων που οργάνωσε σε Ελλάδα και Κύπρο.
Το 1982 εισήχθη στην σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, από την οποία αποχώρησε για να ασχοληθεί με τις οικογενειακές επιχειρήσεις.
Το 1997 ενεπλάκη για πρώτη στα κοινά βάζοντας υποψηφιότητα στις εκλογές του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου εκλεγόμενος πρώτος σε σταυρούς προτίμησης στο Επαγγελματικό Τμήμα του Επιμελητηρίου και στη συνέχεια εξελέγη στην θέση του Οικονομικού Επόπτη στην πενταμελή Διοικητική Επιτροπή του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου.
Το 2001 επανεξελέγη πρώτος σε σταυρούς προτίμησης και στη συνέχεια στην θέση του Αντιπροέδρου της Διοικητικής Επιτροπής του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου.
Το 2006 έθεσε υποψηφιότητα για Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου, όπου και εξελέγη με αυτοδυναμία. Υπηρέτησε στην θέση του Πρόεδρου του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου από τον Ιούνιο του 2006 έως και την 31η Δεκεμβρίου 2010 οπότε και επέλεξε να αποχωρήσει λόγω της έναρξης της θητείας του στο Δημοτικό Συμβούλιο του ενιαίου Δήμου Ρόδου. Από το 2006 έως και το 2011 διετέλεσε αντιπρόεδρος του Δωδεκανησιακού Ιδρύματος Υποτροφιών.
Από το 2006 έως το 2011 διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Αναπτυξιακής εταιρείας της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδος. Από το 2006 έως και σήμερα είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού Προώθησης Ροδιακού Τουρισμού.Από το 2000 έως το 2006 διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της αναπτυξιακής εταιρείας ΔΕΤΑΠ (Δωδεκανησιακή Εταιρεία Ανάπτυξης και Προόδου) και από το 2006 έως το 2010 Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου αυτής.
Το 2009 εκπροσώπησε την Ελλάδα ως μέλος της 24μελούς αντιπροσωπείας της στην πρώτη για τον θεσμό συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου των Επιχειρήσεων.
Στις Δημοτικές Εκλογές του 2010, έθεσε υποψηφιότητα για δήμαρχος του ενιαίου Δήμου Ρόδου επικεφαλής της ανεξάρτητης δημοτικής Κίνησης «Η Ρόδος Μπροστά», λαμβάνοντας ποσοστό 42,3%.
Η θητεία του στα δημοτικά έδρανα χαρακτηρίζεται από έντονη μαχητικότητα και διεκδίκηση μιας καλύτερης μοίρας για το νησί της Ρόδου. Μέσα από μια σειρά παρεμβάσεων σε όλα τα φλέγοντα ζητήματα που αποσχολούν την τοπική κοινωνία, κατέστησε σαφές πως η προάσπιση των κοινών συμφερόντων του τόπου, προέχει και πρέπει να είναι η μοναδική προτεραιότητα όλων όσων ασχολούνται με τα κοινά, από οποιαδήποτε θέση.
Είναι Διευθύνων Σύμβουλος σε δύο Ανώνυμες Εταιρείες, μία επιχείρηση παροχής υπηρεσιών στον χώρο των θαλασσίων μεταφορών και μία εισαγωγική-εμπορική επιχείρηση.
Μιλάει Αγγλικά, Γαλλικά και είναι παντρεμένος με την Αναστασία Ιωαννίδη από το 1996 με την οποία έχει τρία παιδιά.
Μπενέτος Σπύρου
Ο Μπενέτος Σπύρου, γεννήθηκε στους Λειψούς στις 09-09-1954. Τελείωσε το 3θέσιο Δημοτικό Σχολείο των Λειψών και μετέπειτα πήγε στην Κάλυμνο, λόγω Καλύμνικης καταγωγής της μητέρας του, όπου τελείωσε το Νικηφόρειο Γυμνάσιο – Λύκειο Καλύμνου.
Στην συνέχεια μετέβη στην Ιταλία, όπου σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Σπουδών Πίζας, αμέσως μετά την μεταπολίτευση. Είχε έντονη πολιτική δραστηριότητα από τα πρώτα φοιτητικά του χρόνια. Διετέλεσε Πρόεδρος του Ελληνικού Φοιτητικού Συλλόγου «ΑΘΗΝΑ», στην ΠΙΖΑ για τρία χρόνια και άλλα τόσα προηγουμένως ως μέλος του Δ.Σ. Το 1981 ήταν μέλος της Γραμματείας της Π.Α.Σ.Π Ιταλίας.
Το 1984, όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, είχε προσληφθεί στην ΝΕΛΕ Πειραιά, ως υπεύθυνος Κέντρου Λαϊκής Επιμόρφωσης Δραπετσώνας Κερατσινίου και μετέπειτα, επελέγη σύμβουλος Λαϊκής Επιμόρφωσης στην Νομαρχία Δυτικής Αττικής, με θέση στον τομέα των σχέσεων με την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Το 1986 μετά από πιέσεις κατοίκων του νησιού, με το οποίο διατηρούσε συνεχείς επαφές, κοινωνικές και οικονομικές, γιατί όλη η οικογένειά του ζούσε στους Λειψούς, αποφάσισε να είναι υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές το 1986.
Εξελέγη την πρώτη φορά για 4 ψήφους, παρά τα αντίθετα πολιτικά αποτελέσματα. Και εκλέγεται από τότε μέχρι σήμερα ανελλιπώς. Μάλιστα την περίοδο 2002-2006 και 2006-2010 σαν μοναδικός υποψήφιος με ένα «οικουμενικό» σχήμα.
Όλα αυτά τα χρόνια διετέλεσε μέλος του Επαρχιακού Συμβουλίου Καλύμνου και Μέλος του Νομαρχιακού Συμβουλίου Δωδεκανήσου σαν εκπρόσωπος της ΤΕΔΚ Δωδεκανήσου. Μέλος του Περιφερειακού Συμβουλίου Νοτίου Αιγαίου και των επιτροπών Παρακολούθησης για τέσσερα Κ.Π.Σ. και από το 1991, μέχρι σήμερα, μέλος του ΔΣ της ΤΕΔΚ Δωδεκανήσου και σήμερα ΠΕΔ Νοτίου Αιγαίου.
Καφαντάρη Ευθαλία (Λίλα)
Γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα από οικογένεια αγωνιστών στην Εθνική Αντίσταση, ηθοποιός από το 1977, μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (Σ.Ε.Η.), Συνδικαλίστρια και δυο φορές Πρόεδρος του Σ.Ε.Η.
Βουλευτής του ΚΚΕ στην Α’ Αθήνας 2007-2009 και επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στο Περιφερειακό Συμβούλιο Νοτίου Αιγαίου εκλεγμένη στις τοπικές εκλογές του 2010 Στέλεχος του ΚΚΕ.
Τον Σεπτέμβριο του 2007 εξελέγη συγκεκριμένα Βουλευτής της Α΄ Αθηνών με το ΚΚΕ.
Πριν ακόμα τελειώσει την δραματική σχολή του Γ. Θεοδοσιάδη, συνεργάστηκε ως ηθοποιός με τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, τον Μίμη Φωτόπουλο, τον Ντίνο Ηλιόπουλο και άλλους μεγάλους ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου. Επίσης συνεργάστηκε και μαθήτευσε για χρόνια στο πλευρό του Αλέκου Σακελλάριου.
Εργάστηκε αδιάκοπα ως ηθοποιός για 30 χρόνια, σε όλα σχεδόν τα είδη θεάτρου, στην τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τον κινηματογράφο.
Παράλληλα ασχολήθηκε με τον συνδικαλισμό.
Διετέλεσε πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (2005-2007). Η πολιτική της δράση ξεκινάει από τα εφηβικά της χρόνια όταν οργανώθηκε στην ΚΝΕ.
Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με την ζωγραφική. Έκανε την πρώτη ατομική της έκθεση το 2001.
Για χρόνια ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής του Υπ. Παιδείας στους Θεατρικούς Αγώνες που διοργάνωνε το Υπουργείο στα σχολεία.
Επίσης δίδαξε θέατρο στους καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης σε σεμινάρια του Υπ. Παιδείας.
Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε ενεργά με την θεατρική γραφή. Παρακολούθησε το Εργαστήριο σύγχρονης θεατρικής γραφής του Αντρέα Φλουράκη, υπό την αιγίδα του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου.
