Αγαπημένοι μου φίλοι,
31-3-1947, υψώθηκε για πρώτη φορά στη Ρόδο, η Ελληνική Σημαία, κατά την τελετή παράδοσης της Δωδεκανήσου, από την Βρετανική, στην Ελληνική Διοίκηση. Είναι πασίγνωστη, η φωτογραφία με τον Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο, γονατιστούς, να της αποδίδουν τιμές.
Ως ένα μικρό αφιέρωμα, για την σπουδαία εκείνη ημέρα, σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας, ένα απόσπασμα, από μια μαγνητοφωνημένη συνομιλία, που είχα πριν λίγα χρόνια, με την συγχωριανή μου, κυρία Ευφημία Βενέτη-Παπαμανώλη. Μου περιγράφει, ένα περιστατικό, που συνέβη στο χωριό μας το Παραδείσι(Βιλλανόβα το έλεγαν τότε ).
Ο εμπνευστής του γεγονότος, ήταν ο φουρνάρης Σταύρος Τσαμπίκου-Στέργαρου, ιδιοκτήτης του παλαιότερου επαγγελματικού ξυλόφουρνου της Βιλλανόβας.
Εκεί, μέσα στον φούρνο του, με μύστες τον ίδιο και όλη την γειτονιά του, μια νύχτα της Γερμανικής κατοχής, έλαβε χώρα μια ιεροτελεστία, όχι απλά απόδοσης τιμής, αλλά λατρείας προς την Ελληνική Σημαία !!!
Εκείνη την νύχτα της κατοχής, για πρώτη φορά στην ζωή τους, εκείνοι οι Σκλάβοι, την αντίκριζαν από κοντά, και όχι πια στα όνειρά τους, την Ελληνική Σημαία !!!
Και έψαλλαν τον Εθνικό Ύμνο, γονατιστοί !!!
Σας παραθέτω αυτούσιο το απόσπασμα της αφήγησης :
“….Είμασταν στην κατοχή, τότε που ερχόταν τ’ αεροπλάνα ‘που πάνω κι εβομβαρδίζαν, κι εμείς εκάθουμάσταν κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας με την λαμπίτσα, γιατί υπήρχε και το coprifuoco (=συσκότηση), κι αυτή, (εννοεί : η λαμπίτσα), σκεπασμένη από πάνω !
‘Ενα βράδυ λοιπόν, εκεί που καθόμασταν στο σπίτι μας, ακούμεν την πόρτα “τακ-τακ-τακ !”, “Ποιός είναι ;” Ήταν ο Σταυρής του Ζωγιού!… Είχαν τον φούρνο ‘που δίπλα από το σπίτι μας, ένας τοίχος… Λέει : ” Ελένη ! Ελάτε που σας θέλω ! ”
Εγύρισεν όλην την γειτονιάν, εμάς,… την Καθολικήν της Κώστενας, την Σταματούλλαν του Ψιμόριφου…, “Ελάτε που σας θέλω !”.
Πάμεν κι εμείς, μπαίννουμεν μέσα στον φούρνο, και τί να δούμε ;;!!
Βλέπουμε στον έναν τοίχο, μιά τεράστια Ελληνική Σημαία, και με τον σταυρό, παννί, καρφωμένη στον τοίχο !!…, και να τρέχουν πιόν τα δάκρυά μας !!.τόσον !!…
“Παναγίτσα μου !, Χριστέ μου !, είδαμεν επιτέλους την Ελληνική Σημαία !!!”…
Κι όταν εμαζευτήκαμεν όλη η γειτονιά, λέει : “Γονατίστε όλοι κάτω !”.
Εγονατίσαμεν, κι αρχίσαμεν όλοι σιγά-σιγά : “Σε γνωρίζω από την κόψη, του σπαθιού την τρομερή…!!!”
Κι ετραγουδούσαμεν τον Εθνικό Ύμνο σιγά-σιγά, να μην μας ακούσουν, γιατί ήταν coprifuoco, κι αλοίμονο, τί θα παθαίναμε !!…
Έ !, αυτό, θα μου μείνει στην μνήμη μου, μέχρι να πεθάνω, δεν θα φύγει από το μυαλό μου !!
Ήταν τόση η λαχτάρα μας, να δούμεν την Ελληνική Σημαία !!!….”
Κομμάτι-κομμάτι, ελευθερώθηκε από τους λογής-λογής κατακτητές, η Ελληνική Γη…
Από την Ρούμελη και τον Μωριά το 1821, ως τα Δωδεκάνησα, το 1948…
Με αίμα…Με θυσίες…
Κι η προσμονή της Λευτεριάς, κι η λαχτάρα της Ελλάδας, ενσαρκωμένη σε ένα Ιερό Λάβαρο, μέσα στην ψυχή του Έλληνα !!! Παντού και πάντα !!!…
Ας έχουμε στον νου μας, αυτές τις ιστορίες, κάθε στιγμή που σ’ αυτόν τον Τόπο κυματίζει ελεύθερα η Ελληνική Σημαία, Αγαπημένοι μου Φίλοι !
Ευαγγελία Παναή
Δημοτική Σύμβουλος Ρόδου
