Η κυβέρνηση, όπως προκύπτει από τις χθεσινές τοποθετήσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου Όλγας Γεροβασίλη και του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Γιώργου Χουλιαράκη, είναι αποφασισμένη να δώσει γη και ύδωρ (ή μέτρα ύψους 3% του ΑΕΠ έως το 2018) για να κλείσει την αξιολόγηση.
Το βασικό στοίχημα που βάζει τώρα είναι να καταφέρει να «ελαφρύνει» το πακέτο: αυτό αποκαλύπτεται από τη δήλωση Χουλιαράκη στη Βουλή, που υποστήριξε ότι μέτρα τα οποία θα ψηφιστούν άμεσα στο πλαίσιο της συμφωνίας δεν θα εφαρμοστούν το 2018. Προϋπόθεση είναι ότι εν τω μεταξύ θα έχουν πάει καλύτερα τα έσοδα από τους στόχους και θα έχουν αποδώσει κινήσεις στο μέτωπο της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου, που σήμερα οι δανειστές αρνούνται να συνυπολογίσουν, γνωρίζοντας τα φτωχά έως τώρα πεπραγμένα των ελληνικών κυβερνήσεων σε αυτό το μέτωπο.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι το στοίχημα αυτό έχει μπει και στο παρελθόν, με φτωχά αποτελέσματα. Όποτε μπήκαν νέοι φόροι, ουδέποτε βγήκαν στα χρόνια του Μνημονίου, με ελάχιστες ίσως εξαιρέσεις. Παροδικές. Η αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση ήταν η μία, αλλά κράτησε λίγο, η μείωση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης ήταν η δεύτερη, η οποία κράτησε επίσης λίγο. Όσοι φόροι μπήκαν, ρίζωσαν και όχι μόνο δεν μειώθηκαν αλλά αυξήθηκαν κιόλας.
Όλοι βέβαια θα ήθελαν να επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις του οικονομικού επιτελείου, η οικονομία να απογειωθεί και τα μέτρα να μείνουν στα χαρτιά. Επί του παρόντος όμως δεν βρισκόμαστε εκεί.
Βρισκόμαστε στο σημείο όπου κυβέρνηση και δανειστές πασχίζουν να κλείσουν έναν πρωτοφανή λογαριασμό μέτρων ύψους 5,4 δισ. ευρώ, ο οποίος αναλύεται κατά τις δηλώσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου σε μέτρα 1% του ΑΕΠ από τους άμεσους φόρους, 1% από το ασφαλιστικό και 1% από ένα πακέτο κυρίως έμμεσων φόρων.
Με μέτρα 3% του ΑΕΠ, η ιστορία έχει δείξει ότι η οικονομία δεν έχει περιθώρια να ανασάνει, αλλά αντίθετα η θηλιά σφίγγει.
Η κυβέρνηση βέβαια προσβλέπει σε λυτρωτικές αποφάσεις για το χρέος, άμεσα εφόσον κάνει το χρέος της έναντι της συμφωνίας την οποία υπέγραψε. Μια λυτρωτική λύση για το χρέος θα μπορούσε να δώσει πνοή στην οικονομία. Ακόμα όμως αποτελεί στόχο, που μένει να φανεί πόσο μακρινός είναι…
Το χρονοδιάγραμμα
Με βάση τα όσα έχουν ανακοινωθεί από την κυβέρνηση, μέσα στο ερχόμενο Σαββατοκύριακο οι επικεφαλής των δανειστών θα επανέλθουν στην Αθήνα προκειμένου να πιάσουν δουλειά από τις αρχές της επόμενης εβδομάδας.
Το χρονοδιάγραμμα Τσακαλώτου (όπως προκύπτει από δηλώσεις του στη Βουλή) ορίζει ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων επί ελληνικού εδάφους στις 12 Απριλίου, ώστε στη συνέχεια όλοι οι διαπραγματευόμενοι να μεταβούν στην εαρινή Σύνοδο του ΔΝΤ, να ζυγιστούν μέτρα και χρέος και να κλειδώσουν αποφάσεις στο Eurogroup της 22 Απριλίου.
Με βάση τις χθεσινές δηλώσεις της κ. Γεροβασίλη μάλιστα, είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο πριν την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης να κατατεθούν στη Βουλή τα νομοσχέδια για ασφαλιστικό και φορολογικό.
Στα μέτρα επομένως, θα μπορούσε να συνάγει κανείς, κυβέρνηση και δανειστές βρίσκονται πολύ κοντά ώστε να είναι εφικτός ο σχεδιασμός άμεσης κατάθεσης νομοσχεδίων.
Για τα κόκκινα δάνεια, από την άλλη, όλες οι πλευρές επιβεβαιώνουν ότι οι αποστάσεις είναι μεγάλες. Και η απορία είναι εύλογη: μπορεί να κλείσει η διαπραγμάτευση για να ανοίξει η κουβέντα για το χρέος, κλωτσώντας για μία ακόμα φορά το τενεκεδάκι των κόκκινων δανείων παρακάτω; Αν όχι, τότε είτε και στα κόκκινα δάνεια θα υπάρξει ένας επώδυνος συμβιβασμός, είτε πολύ απλά το ορόσημο της 22ας Απριλίου θα αντικατασταθεί σύντομα από ένα ακόμα, μάλλον τον Μάιο.
capital.gr
